Στην μεγάλη οθόνη η ιστορία του Αργύρη Σφουντούρη

Η ταινία, που σκηνοθετήθηκε από τον Στέφαν Χάουπτ, χαρακτηρίστηκε συγκλονιστική και ωραία.

Η ταινία ξεκινάει από την αφήγηση της σφαγής με την περιπλάνηση στα μονοπάτια του δράματος του Αργύρη Σφουντούρη, ο οποίος ήταν τότε τεσσάρων ετών και έχασε τριάντα συγγενείς. Η ταινία συνεχίζει με τον εγκλεισμό του σε ορφανοτροφείο, απ’ όπου τον επιλέγουν και τον στέλνουν στην Ελβετία, όπου μαζί με άλλα παιδιά του πολέμου μαθαίνει τις αξίες της συμφιλίωσης και της ειρήνης.

Σπουδάζει και μένει στη Ζυρίχη, ενώ νέοι σταθμοί στη ζωή του θα είναι η ελληνική χούντα, κατά της οποίας κινητοποιείται, καθώς και η πτώση του τείχους του Βερολίνου. Επιστρέφει για όλο και περισσότερο διάστημα στην πατρίδα, με τα ίδια ερωτηματικά να τον βασανίζουν συνεχώς: Να θυμάσαι ή να ξεχάσεις; Να συνεχίσεις να το παλεύεις ή να «πνίξεις» το παρελθόν, όπως λένε οι ψυχίατροι; Ποιος μπορεί να πάρει την ευθύνη να μην επιτρέψει να ξανασυμβεί αυτό; Τί μπορώ να κάνω για να μην ξανασυμβεί αυτό; Μέσα από την αφήγηση ο κ. Σφουντούρης δίνει έμμεσα την απάντηση: «Δεν έφτιαξα τη ζωή μου με έναν σύντροφο, γιατί αισθανόμουνα ότι έχω ταχθεί σε ένα έργο...».

Ο Αργύρης Σφουντούρης, περίπου 75 χρονών σήμερα, έχει περάσει μεγάλο μέρος της ζωής του με τα γεγονότα που συνέβησαν όταν ήταν μικρό παιδί. Την τραυματική αυτή εμπειρία του, όχι μόνο δεν προσπάθησε να την ξεπεράσει και να «κλείσει» το κεφάλαιο με τις παιδικές του αναμνήσεις, αλλά αγωνίστηκε να μάθει να ζει με αυτές και να κάνει τον κόσμο καλύτερο.