Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης: Εκθεση ζωγραφικής Γιάννη Μιχαηλίδη

Τα εγκαίνια θα γίνουν την Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2015 στις 8 μ.μ. στο Μέγαρο Εϋνάρδου Αγίου Κωνσταντίνου 20 και Μενάνδρου.

Τα έργα που παρουσιάζονται στην έκθεση αυτή καλύπτουν τη διαδρομή τουκαλλιτέχνη στη ζωγραφική από το 1972 έως το 2012. Πρόκειται για τις ενότητες Ανατολικό Αιγαίο, Μεταλλικές νεκρές φύσεις, Αιγαίο, Τοπία της σκουριάς,Θεσσαλική γη, Υδατογραφίες, Scrap και Δείγμα γραφής.

Η Κατερίνα Κοσκινά στο κείμενό της «Μυστικά τοπία» (2002), το οποίο αναδημοσιεύεται στον κατάλογο που συνοδεύει την παρούσα έκθεση, σημειώνει:

«Αυτό που καταρχήν εντυπωσιάζει στα έργα του Γιάννη Μιχαηλίδη, τόσο στουςπαλαιότερους παραστατικούς του πίνακες όσο και στους πιο πρόσφατους, είναι ηφειδώ με την οποία αντιμετωπίζει τα περιγραφικά στοιχεία και η λιτότητα τωνχρωμάτων του. Ενώ όμως η χρήση των χρωμάτων είναι περιορισμένη, οι τονικότητέςτους ήταν κατ' αντιδιαστολή ανέκαθεν πλούσιες.»

Το δεύτερο πράγμα που εντυπωσιάζει είναι ότι, όχι μόνο όταν πρόκειται γιαπαραστατική ζωγραφική, αλλά ίσως ακόμη περισσότερο στις αφηρημένες του συνθέσεις, δημιουργείται μια εντύπωση τοπίων. Ίσως αυτό να οφείλεται στο ότι ο καλλιτέχνης προβάλλει τα δικά του εσωτερικά ζωγραφικά τοπία.

Ίσως πάλι να οφείλεται στη σχέση που διατηρεί με τη φύση και στην ανάγκη του να τη μιμηθεί,επεμβαίνοντας στα έργα με μεγαλύτερη ταχύτητα απ' ό,τι εκείνη, αλλά κατά τον ίδιο τρόπο που αυτή θα τα αλλοίωνε σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Ετσι, η διαδικασία της ζωγραφικής στο έργο του Γιάννη Μιχαηλίδη συνδυάζεται με τιςπαραξενιές της φύσης και του καιρού, με το στέγνωμα στον ήλιο, με το ξέσχισμα τουαέρα, με την υγρασία της βροχής, με τις οξειδώσεις που δημιουργεί το αλάτι τηςθάλασσας. Ακόμη και στα μονόχρωμα έργα που την πρωτοκαθεδρία δεν έχει τοτοπίο, αλλά εμφανώς τα ίδια τα υλικά του ζωγράφου, αναγνωρίζει κανείς στοιχείατόπων. Αυτό είναι συνεπές με την άποψη του Γιάννη Μιχαηλίδη για τη ζωγραφική,την οποία σαφώς ο ίδιος “κατοικεί”, ως τόπο».

Το ίδιο εκφράζει και ο Γιάννης Μιχαηλίδης σε συνέντευξή του στον Αυγουστίνο Ζενάκο (Το Βήμα, 10.3.2002):

«...όλοι το χώρο μας ζωγραφίζουμε. Τον τόπο μας. Τα δικά μας πράγματα. Για μένααυτό ξεκίνησε από τη στιγμή που συνειδητοποίησα ότι δεν θα μπορούσα να κάνωτίποτε άλλο στη ζωή μου εκτός από ζωγραφική. Ο δικός μου χώρος λοιπόν είναι ηΣκιάθος όπου γεννήθηκα, ο Βόλος όπου μεγάλωσα και τελικά η Αθήνα όπου ήρθαστο τέλος του '50.

Η Σκιάθος είναι φυσικά η θάλασσα, το Αιγαίο, αλλά και τα πλοίατα οποία ταξιδεύουν και μετά αποσύρονται και πεθαίνουν, σκουριασμένα πια, στονταρσανά. Στον Βόλο μετά, βρήκα μια βιομηχανική πόλη η οποία παρήκμαζε. Καιτέλος στην Αθήνα, όλες αυτές οι αφίσες στο δρόμο, κολλημένες η μία πάνω στηνάλλη και σκισμένες, πάλι μου έδωσαν αυτή την αίσθηση της φθοράς. Εγώ τα σκέφτομαι όλα αυτά σαν μια μεταλλαγμένη νεκρή φύση. Από τα παλιότερά μουέργα διαγράφεται η πρόθεσή μου, στην καινούρια μου δουλειά όμως, μολονότιεπανέρχονται οι ίδιες χρωματικές κλίμακες, αισθάνομαι ότι παραπέμπω, ότιαποκαλύπτω τις πηγές μου».

Και προσθέτει: «Κοιτάξτε, η ζωγραφική είναι μια μποτίλια στη θάλασσα. Την πετάμεκαι σίγουρα ελπίζουμε ότι κάποιος θα βρεθεί να τη μαζέψει».

Ο ΓΊΑΝΝΗΣ ΜΊΧΑΗΛΊΔΗΣ γεννήθηκε στη Σκιάθο το 1940. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα καιστο Πήλιο. Εχει εργαστεί ως γραφίστας (1966 –1974) και έχει διδάξει σε ιδιωτικές σχολέςκαι εργαστήρια. Εχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Αθήνακαι σε άλλες ελληνικές πόλεις, ενώ συμμετείχε σε 6 Πανελλήνιες και σε αρκετές ομαδικέςκαι θεματικές εκθέσεις, κυρίως στην Ελλάδα.

Το 1970 απέσπασε το Α΄ Βραβείο στην έκθεσηνέων ζωγράφων, γλυπτών και χαρακτών του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών).

Συμμετείχε επίσης, μεταξύ άλλων στις διοργανώσεις: Πανόραμα ελληνικής ζωγραφικής, 1950-1975 (1976, Εθνική Πινακοθήκη), Μνήμες, αναπλάσεις,αναζητήσεις (1985, Εθνική Πινακοθήκη), Αφιέρωμα στον Περικλή Πανταζή (1996, Ίδρυμα Ε.Αβέρωφ, Μέτσοβο), Γενέθλιος τόπος (2007, Μουσείο Μπενάκη).

Η έκθεση συνοδεύεται από κατάλογο με έργα του καλλιτέχνη και κείμενα των:Ελισάβετ Πλέσσα, Κατερίνας Κοσκινά, Νίκου Χουλιαρά, Ντόρας Ηλιοπούλου-Ρογκάνκαι Κύριλλου Σαρρή.