O Στράτος Τζώρτζογλου με το έργο «Love – Βαλς με τον Έρωτα» στην Αστόρια

Ένα εντελώς ανατρεπτικό φινάλε στο έργο και μία μοναδική παρτενέρ του στη σκηνή, την εξαιρετική και άγνωστη στο ομογενειακό κοινό Φιόνα Γεωργιάδη.

Το έργο με δύο μόνο χαρακτήρες, εναλλάσσει την κωμωδία με το μελόδραμα για να γίνει στο τέλος θρίλερ και ασχολείται με το όντως μυστήριο του έρωτα, με αρκετά στοιχεία αρχαίας τραγωδίας. Όταν ανέβηκε στην Αγγλία, το 1997, δέχθηκε σκληρή κριτική, ωστόσο η διασκευή από το Γιώργο Βάλαρη της αμερικανικής παραγωγής του 2000, το κάνει πιο προσιτό και άνετο για το θεατή.

Η υπόθεση εκτυλίσσεται στην Εδουαρδιανή Αγγλία, στις αρχές του 20ού αιώνα. Ο Τζορτζ Λοβ (Στράτος Τζώρτογλου) είναι ο Εγγλέζος «Παναγής των Μεγάρων», ένας απατεώνας που πουλάει έρωτα σε όχι ιδιαίτερα εμφανίσιμες γυναίκες, τις παντρεύεται κι αφού αμέσως βάλει στο χέρι ό,τι χρήματα και πολύτιμα αντικείμενα διαθέτουν, εξαφανίζεται, αναζητώντας το επόμενο θύμα. Η Αδελαΐδα Πίντσιν είναι μία αθώα κοπέλα, εργάτρια σε καπελάδικο.

Παρότι ο αυθεντικός ρόλος θέλει μία χοντρούλα και λίγο άσχημη, η λεπτή και όμορφη Φιόνα Γεωργιάδη, χάρη στο ταλέντο της και την αναγκαστική διασκευή, παρουσιάζει μία διαφορετική διάσταση του ρόλου της. Και χωρίς να αλλάξει την πλοκή του και τον κορμό του έργου, κάνει το ρόλο της ακόμη πιο συμπαθητικό και τον θεατή προς το τέλος να ελπίζει ότι μια όμορφη κοπέλα όπως αυτή θα αλλάξει τον απατεώνα Τζορτζ Λοβ και θα μείνουν μαζί σε μια διαφορετική ζωή.

Παρότι με ένα μικρό φιλμάκι στην αρχή, ο Στράτος Τζόρτζογλου (συνυπογράφει τη σκηνοθεσία με την Χριστίνα Κάλλας) προϊδεάζει το θεατή για δραματικό τέλος, οι διάλογοι κι οι εναλλασσόμενες καταστάσεις που ζει το ζευγάρι τον παρασύρουν και τον κάνουν στο τέλος να το ξεχάσει.

Αρχικά ο θεατής γελά με τον απατεώνα Λοβ, που εντόπισε το θύμα του στο καπελάδικο που εργαζόταν, χάρη και στην πολύτιμη καρφίτσα που φορούσε. Οι διάλογοι είναι αστείοι, από το μπακαλιάρο που ο απατεώνας μύριζε σαν τον γάτο μέχρι τα λουλούδια που μάζεψε από νεκροταφείο για να τα προσφέρει στην Αδελαΐδα. Αφού παριστάνει τον διπλωμάτη που λόγω αρρώστιας έχει παραιτηθεί και την κολακεύει, στο τέλος την πείθει να αποσύρει τις καταθέσεις της από την τράπεζα και να φύγει μαζί του για να παντρευτούν.

Η πρώτη νύχτα του ζευγαριού σ’ ένα φτηνό ξενοδοχείο, αποκαλύπτει τα απωθημένα και τις τραυματικές τους εμπειρίες. Του Τζορτζ Λοβ με την μητέρα του, και της Αδελαΐδας με τον πατέρα της. Παρότι ανακαλύπτει ότι ο άνδρας που παντρεύτηκε είναι άλλος και είναι κοινός απατεώνας, προσπαθεί να τον κρατήσει κοντά της για να χτίσουν μια κοινή ζωή. Κι ενώ ο Τζορτζ Σμιθ (πλέον) δείχνει να πείθεται, έρχεται πολύ απότομα ένα φινάλε που κανείς δεν περιμένει.

Το έργο βλέπεται πολύ ευχάριστα και οι διάλογοι οδηγούν το θεατή να συμμετέχει στο έργο. Το παίξιμο του Τζώρτζογλου σου φέρνει στο νου ένα γάτο που προσπαθεί να φάει το καναρίνι. Η Φιόνα Γεωργιάδη έκανε με την παράσταση αυτή ένα δυναμικότατο ντεμπούτο, δίπλα σ’ έναν σπουδαίο δάσκαλο. Για κάποιο λόγο, ο τρόπος που έπαιζε μου θύμισε κάτι από Τζώρτζογλου στη «Φανέλα με το Νούμερο 9».

Τα σκηνικά και τα κουστούμια της Λυδίας Βενιέρη σε προσαρμόζουν στην Εδουαρδιανή εποχή.

Σχετικές ειδήσεις

• Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης: Εκθεση ζωγραφικής Γιάννη Μιχαηλίδη