Βικτόρια Τσάπλιν - Ζαν Μπατίστ Τιερέ: Το «Αόρατο Τσίρκο» στο Παλλάς

Η χαρισματική χορεύτρια – ακροβάτισσα Βικτόρια Τσάπλιν, κόρη του αθάνατου Σαρλό και ο εκπληκτικός κλόουν – μάγος, ο σύντροφός της Ζαν Μπατίστ Τιερέ, μας παρασύρουν σ’ ένα ανεμοστρόβιλο σουρεαλιστικών μεταμορφώσεων, με όχημα διαφυγής το άπλετο χιούμορ, την κορυφαία δεξιοτεχνία και την υψηλή αισθητική. Προσφέροντάς μας το απόλυτο οικογενειακό θέαμα. Με τη νέα τους παράσταση που φαίνεται να δικαιώνει τον εντυπωσιασμό της διεθνούς κριτικής και των υπερθετικών χαρακτηρισμών της.

Από τη μία, λοιπόν, η Βικτόρια Τσάπλιν, εγγονή του Ευγένιου Ο’ Νιλ και βέβαια κόρη του μοναδικού Τσάρλι Τσάπλιν. Από την άλλη ο άντρας της, ο Γάλλος κωμικός ηθοποιός Ζαν Μπατίστ Τιερέ. Μία σαγηνευτική χορεύτρια, μία νεράιδα ακροβάτισσα που εκτός από τα εξωτερικά χαρακτηριστικά φαίνεται ότι κληρονόμησε και το αστείρευτο ταλέντο του πατέρα της. Κι ένας λαμπερός, γοητευτικός κλόουν-ταχυδακτυλουργός-μάγος, με τα χαρίσματα του μεγάλου Χουντίνι. Με μοναδικούς συμπρωταγωνιστές έναν αυξομειούμενο στο μέγεθος λαγό και κάποιες περίεργες πάπιες.

Το «Αόρατο Τσίρκο» τους είναι ένα διασκεδαστικό ταξίδι στον κόσμο της μαγείας και των ονείρων, στο σύμπαν του λυρισμού και των αισθήσεων, μία φυγή από την πεζή πραγματικότητα. Γιατί αν μία παράσταση με δύο μόνο καλλιτέχνες, δικαιούται τον χαρακτήρα της φαντασμαγορίας και του υπερθεάματος, τότε είναι μόνον αυτή. Γιατί εντέλει αν μία παράσταση πέρα από τον εντυπωσιασμό ξύνει το μυαλό μας με το χιούμορ της και μας αγγίζει συναισθηματικά, διασκεδάζοντας αδιακρίτως μικρούς και μεγάλους, τότε ανάγεται στο απόλυτο οικογενειακό θέαμα. Μέσω της πηγαίας έμπνευσης και της τεχνοτροπίας των καλών παλιών σαλτιμπάγκων, όπως ακριβώς έκανε άλλωστε και ο ίδιος ο περίφημος Σαρλό.

Τι είναι τελικά το Cirque Invisible;

Μια έρευνα – αναζήτηση της «φιλοσοφικής λίθου» της τέχνης; Μια πανάξια συνέχεια της αρχαίας τέχνης των θαυματοποιών και σαλτιμπάγκων; Μια καινοτόμα ανατρεπτική σκηνική πρωτοπορία; Ένα διονυσιακό όργιο της αχαλίνωτης φαντασίας και έμπνευσης; Μια επίδειξη απαράμιλλης τεχνικής και δεξιοτεχνίας; Ένα ταξίδι στον κόσμο των ονείρων για μικρά και μεγάλα παιδιά από 7 έως 97 ετών; Ή μήπως πιο απλά ένας ολόκληρος κόσμος θαυμάτων;

Με την Βικτόρια Τσάπλιν, απίστευτα ευλύγιστη και αέρινη να γίνεται γυναίκα ορχήστρα, να μεταμορφώνεται σε εξωτικό πουλί ή να ισορροπεί σε τεντωμένο σκοινί, με την έμφυτη χάρη, ταλέντο και άνεση, που προδίδουν τη γονιδιακή και καλλιτεχνική της καταγωγή: Ναι! Ασφαλώς αυτή η μικρή κομψή μάγισσα είναι κόρη τού μεγάλου Τσάρλι Τσάπλιν.

Με τον Ζαν Μπατίστ Τιερέ επίσης, σύντροφό της στη σκηνή και στη ζωή, έναν αυθεντικό, γνήσιο, μεγάλο κωμικό που προκαλεί το γέλιο τόσο με τις μεγάλες υποκριτικές του ικανότητες, όσο και με τα αξεπέραστα μαγικά και ταχυδακτυλουργικά του κόλπα. Κυρίως με την απίστευτη «αυτοϋπονόμευσή» του, τις «γκάφες» που προδίδουν την ψευδαίσθηση, την «αφέλεια» που εξοικειώνει τον θεατή με το κρυφό και το απόκρυφο της τέχνης του.

Το Αόρατο Τσίρκο είναι συνάμα μία παράσταση φαντασμαγορική όσο και ποιητική. Μία παράσταση που δεν σταματά ούτε στιγμή να διεκδικεί το ασυμβίβαστο και το αδύνατο. Μία υπέρβαση, μία φυγή απ’ την πεζή καθημερινότητα. Μία διάνθισή της, με την αστρόσκονη της μαγείας, της ελπίδας και του χαμόγελου. Ένα ελιξίριο χαράς και ζωής, τόσο αναγκαίο και απαραίτητο για τον καθένα μας στη σημερινή εποχή. Μία παράσταση που ωφελεί το ψυχοσωματικό σύμπαν του θεατή και γι’ αυτό δεν πρέπει να τη χάσει κανείς (Παλλάς 20-23 Οκτωβρίου 2016, Διοργάνωση ΛΑΒΡΥΣ).

Βικτόρια Τσάπλιν (Victoria Chaplin)

Η Βικτόρια Τσάπλιν είναι ένα από τα έντεκα παιδιά του Τσάρλι Τσάπλιν, ή καλύτερα ένα από τα οκτώ που έκανε με την τέταρτη γυναίκα του, την Ούνα Ο’ Νιλ, κόρη του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα Ευγένιου Ο’ Νιλ, με την οποία παντρεύτηκε στα 54 χρόνια του, ενώ εκείνη ήταν μόλις 18.

Η Βικτόρια γεννήθηκε το 1951 στο Λος Άντζελες, αλλά μεγάλωσε στην Ελβετία όπου σπούδασε κλασική μουσική και χορό, αφού η οικογένεια εγκατέλειψε τις ΗΠΑ, θύμα των εκδιώξεων του Μακαρθισμού.

Έπαιξε στην ταινία του πατέρα της «Η Δούκισα από το Χονγκ Κονγκ» δίπλα στον Μάρλον Μπράντο και τη Σοφία Λόρεν, ενώ επρόκειτο να πρωταγωνιστήσει στην επόμενη ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν «The Freak» που όμως δεν γυρίστηκε ποτέ.

Το 2006 μαζί με την Liliane Boitel κέρδισε το βραβείο Μολιέρου για την ενδυματολογία στο έργο La Symphonie du Hanneton, ενώ υπέγραψε και τα κοστούμια στο La Veillée des Abysses μαζί με την Cidalia da Costa, το 2008. Το 2009 υπέγραψε ταυτόχρονα τη σκηνοθεσία και τη χορογραφία της παράστασης L’Oratorio d’Aurélia, στην οποία πρωταγωνιστεί η κόρη της και εγγονή του Σαρλό, Aurélia Thierrée.

Ζαν Μπατίστ Τιερρέ (Jean Baptiste Thiérrée)

Ο Ζαν Μπατίστ Τιερρέ γεννήθηκε το 1937 στο Παρίσι και είναι γιος εργάτη. Υπήρξε μαθητευόμενος τυπογράφος, ενώ πριν γίνει ηθοποιός εργάστηκε στο Θέατρο Porte Saint-Martin ως υποβολέας, ώσπου ο Jean-Marie Serreau του εμπιστεύτηκε ένα ρόλο στο έργο Les Coréens του Michel Vinaver.

Συνεργάστηκε επίσης με τον Πήτερ Μπρουκ, αλλά και με τον Roger Planchon από την εποχή ήδη της ίδρυσης του Théâtre de la Cité το 1957.

Σε ηλικία μόλις 25 ετών, ιδρύει τον δικό του θίασο και δημιουργεί πέντε παραστάσεις στα τρία πρώτα χρόνια. Το Le Chevalier au pilon flamboyant των Beaumont και Fletcher, τον Επιθεωρητή του Γκόγκολ, το L’Auberge des Adrets, το Cami Chaval σε συνεργασία με την Comédie de Paris και το Midi moins cinq με την Όπερα της Λιέγης. Στον κινηματογράφο έπαιξε μεταξύ άλλων στο Muriel του Alain Resnais, στο Dragées au poivre του Jacques Baratier και στους Παλιάτσους του Φεντερίκο Φελλίνι.

Το 1968 ο ταλαντούχος Γάλλος κωμικός εγκαταλείπει την καριέρα του στο θέατρο για να αφοσιωθεί στο βαριετέ και να γίνει κλόουν του τσίρκου.

Η Βικτόρια Τσάπλιν και ο Ζαν Μπατίστ Τιερρέ γνωρίστηκαν το 1969 με πρωτοβουλία του ίδιου όταν διάβασε μία συνέντευξή της. Στη συνέχεια κλέφτηκαν γιατί ο Τσάπλιν και η Ούνα διαφωνούσαν λόγω της διαφοράς ηλικίας, αφού η Βικτόρια κατά μία παράξενη σύμπτωση είχε την ίδια ηλικία με τη μητέρα της όταν εκείνη είχε παντρευτεί το Σαρλό.

Έχουν δύο παιδιά που ασχολούνται επαγγελματικά με το θέατρο τον James και την Aurélia.

Εδώ και 35 χρόνια συνυπάρχουν καλλιτεχνικά, περιοδεύοντας μαζί σ’ όλο τον κόσμο με το τσίρκο τους, που στην αρχή όταν ιδρύθηκε λεγόταν Cirque Bonjour (Τσίρκο Καλημέρα), αργότερα μετονομάστηκε σε Cirque imaginaire (Φανταστικό τσίρκο) και πλέον από το 1990 λέγεται Cirque invisible (Αόρατο τσίρκο).

Σχετικές ειδήσεις

• Ο Έλληνας φωτογράφος του Al Jazeera