Τρεις εκθέσεις στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Θα παρουσιαστούν:

1. Η νέα πολυμεσική εγκατάσταση του Γιώργου Χατζημιχάλη με τίτλο «Γιώργος Χατζημιχάλης. Ο ζωγράφος Α.Κ. Ένα Μυθιστόρημα».

2. Το έργο της Νίνας Παπακωνσταντίνου «Αντί γραφής», που διερευνά τη σχέση της γραφής και ταων λέξεων με την εικόνα.

3. Και η εγκατάσταση «Photo-topography» του Κουβανού καλλιτέχνη Κάρλος Γκαραϊκόα, ο οποίος χρησιμοποιεί φωτογραφίες ως ντοκουμέντα για τη δημιουργία εννέα τρισδιάστατων αντικειμένων.

Στην συνέντευξη Τύπου η διευθύντρια του Μουσείου, Άννα Καφέτση, τόνισε ότι το νέο έργο του Γιώργου Χατζημιχάλη, που θα παρουσιαστεί δέκα χρόνια μετά την πρώτη έκθεση του Έλληνα ζωγράφου στο ΕΜΣΤ, είναι ένα εικαστικό μυθιστόρημα.

Πρόκειται για μία εγκατάσταση, που αποτελείται από 265 μικρών και μεσαίων διαστάσεων ζωγραφικά έργα, 27 φωτογραφίες, μία κατασκευή και ένα βίντεο και υιοθετώντας την πρακτική ενός μυθιστοριογράφου, ο Χατζημιχάλης οραματίζεται ένα μυθοπλαστικό πρόσωπο και φιλοτεχνεί τα έργα του, εξιστορώντας μια ιστορία, με θέματα όπως το ανθρώπινο σώμα και η ανθρώπινη ψυχή, η ασθένεια, η απώλεια, η μνήμη, η ψύχωση, ο θάνατος.

Η έκθεση «Αντί γραφής» της Νίνας Παπακωνσταντίνου, μιας από τις σημαντικότερες Ελληνίδες καλλιτέχνιδες της νεότερης γενιάς, είναι ένα έργο που εστιάζει στις σχέσεις γραφής, ίχνους και υφής, όπως αυτές διαμορφώνονται ανάμεσα στις γραμμές των κειμένων. Όπως δήλωσε η καλλιτέχνης τα βιβλία αποτελούν την πρώτη ύλη για τη δημιουργία της εικαστικής γλώσσας και ανάμεσα στους αινιγματικούς ήρωες, που πρωταγωνιστούν στο ονειρικό της σύμπαν, βρίσκονται πραγματικά, αλλά και μυθιστορηματικά πρόσωπα, όπως οι Χάνσελ και Γκρέτελ, η Ιουστίνη, ο Δάντης, ο Μαρκήσιος ντε Σαντ, η Άννα Φρανκ, η Αναϊς Νιν, ο Χένρι Μίλερ, ο Άρης Αλεξάκης, ο Κόμης Μοντεκρίστο, η Άντζελα Κάρτερ, η Σύλβια Πλαθ, ο Ροβινσώνας Κρούσος, αλλά και η ίδια.

Τέλος, το νέο έργο του διεθνούς Κουβανού καλλιτέχνη Κάρλος Γκαραϊκόα, που θα φιλοξενηθεί στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, έως τις 8 Ιανουαρίου, πρόκειται για μία εγκατάσταση από εννέα τρισδιάστατες φωτογραφίες από υλικό «πολυσπάν» και ισάριθμες μαυρόασπρες φωτογραφίες τραβηγμένες από τον καλλιτέχνη στην Αβάνα και το Καράκας. Περιγράφοντας την καλλιτεχνική του πρόταση και τη διαδικασία μεταφοράς του φωτογραφικού ντοκουμέντου σε ένα νέο υλικό, όπως το πολυσπάν, ο καλλιτέχνης ανέφερε: «Για μένα το έργο αυτό συνιστά μια έρευνα πάνω στην υπέρβαση των ορίων της φωτογραφίας».

Ο Κουβανός καλλιτέχνης φέρνει στην Αθήνα μέσα στις αποσκευές του ιστορίες και εικόνες άλλων πόλεων που, μετέωρες καθώς είναι μεταξύ πραγματικού και φανταστικού, θα μπορούσαν στο συγκεκριμένο τοπογραφικό και πολιτισμικό περιβάλλον να διαβαστούν ως αρχαία ερείπια, αλλά και να γεννήσουν συσχετίσεις με τη συγκεκριμένη πολεοδομική εμπειρία.