Το 2ο Low Budget Festival ξεκινά!

Πιο επίκαιρη στους δύσκολους καιρούς των... έξτρα και... κόντρα κουρεμάτων δεν θα μπορούσε να είναι η διοργάνωσή που ξεκινά στις 21 του μήνα στο γκαράζ του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, συστρατεύοντας δέκα ομάδες, για δέκα παραγωγές σε 30 παραστάσεις έως και τις 20 Δεκεμβρίου.

Ο Σταμάτης Κραουνάκης, ο οποίος με τον μονόλογο του Άκη Δήμου « Η Σάντρα στο φως» ανοίγει το Φεστιβάλ.

Δυο suis generis δημιουργοί. Η Ρούλα Πατεράκη συναντά την Κική Δημουλά, χάρη στη «μαθήτριά» της Σύλβια Λιούλιου, που τη σκηνοθετεί στο «Μια μετέωρη κυρία», παράσταση όπου η ποίηση και η βιογραφία της Δημουλά τέμνεται με τη βιογραφία της Ρούλας Πατεράκη.

Μια ιδιαίτερη και παραδόξως πολιτική σκηνική πρόταση. «Η Πολιτική ανυπακοή του Χέντρι Ντέιβιντ Θορώ το 2001» της ομάδας SO7. Ο «Εχθρός του Λαού –Μια εθνική ενδοσκόπηση», πρώτη στην Ελλάδα σκηνοθεσία του συνεργάτη της βερολινέζικης Φολκσμπίνε Στάθη Γραφανάκη, είναι μια παράσταση και για τον... εχθρό αλλά και για την οικονομική και μετα ιδεολογική κρίση στην Ελλάδα.

Μια «αλληγορία για το πώς θα βρούμε σήμερα στην Ελλάδα το δικό μας κοίτασμα χρυσού», είναι το σοφιστικέ και με αιχμή «Prima Materia» των Nova Melancholia.

«Ένας Κόμης στον Άδη» της ομάδας Cheek-Bones. Γοτθικό παραμύθι είναι αλλά για τον ρατσισμό μας απέναντι στον ξένο μιλάει.

Έστω κι αν αυτό επιχειρείται με τον πιο γκροτέσκο σκηνικό τρόπο. Ο «ένας» της Ομάδας Mag, πραγματεύεται τον βαθύ τρόμο που μας τρώει, παρόλο που αναζητά το βασικό πυρήνα της θεατρικής σύμβασης, όπως διευκρίνισε ο σκηνοθέτης και ερμηνευτής Κώστας Κουτσουλέλος.

Η Τζένη Αργυρίου έχει πειραματιστεί πολλές φορές από σκηνής πάνω στις νευρολογικές λειτουργίες του ανθρώπινου εγκέφαλου. Στο «Dr Maybe Darling version 11.0.5 in process» διερευνά από νευρολογικής απόψεως την ελευθερία που έχουμε συνητικά στη λήψη αποφάσεων.

Πρωτότυπο. Όσο για το «Πάρκο» της Θεσσαλονικιώτικης σκηνής Ακτίς Αελίου είναι ένας μεγάλος αυτοσχεδιασμός για τις τέσσερις εποχές, που φιλοδοξεί να ζωντανέψει στη σκηνή με έναν μόνο ερμηνευτή.