Αταμάν: «Εμπιστεύομαι πολύ τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, ήθελε να κάνει κάτι ξεχωριστό»
Ο Τούρκος προπονητής αναφέρθηκε στον κόσμο του Τριφυλλιού, στις μεταγραφές, στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, αλλά και την προοπτική του NBA.
Αρχικά ο Εργκίν Αταμάν μίλησε για την κατάκτηση της Euroleague: «Απίστευτο. Είναι η πρώτη φορά που βιώνω μια τέτοια γιορτή. Ήταν εντυπωσιακό. Παρόμοια με τους ποδοσφαιρικούς πανηγυρισμούς της Ρεάλ Μαδρίτης στο Champions League! Οι οπαδοί έχουν μια τεράστια μπασκετική κουλτούρα εδώ και έχουν εκτιμήσει πολύ τι σημαίνει να κερδίζεις μετά από 12 χρόνια. Είναι πολύ σημαντικό πράγμα. Για αυτούς, για τον Παναθηναϊκό. Έχουν μεγάλη ιστορία, αλλά τα τελευταία χρόνια είχαν σκληρές ήττες. Και γι' αυτό ήταν απίστευτο να μπορείς να ζήσεις κάτι τέτοιο. Ήταν θεαματικό να έλαβα ακόμη και μια κλήση από τον Έλληνα πρωθυπουργό για να με συγχαρεί. Όχι μόνο λόγω του μπάσκετ, αλλά και γιατί αυτού του είδους οι διοργανώσεις βοηθούν στη σχέση μεταξύ των χωρών, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Ο κ. Ερντογάν, ο πρόεδρός μας, με παίρνει πάντα τηλέφωνο. Αλλά αυτή τη φορά το έχει κάνει και ο κ. Μητσοτάκης. Ήταν κάτι πολύ περισσότερο από τίτλος. Αυτό που βιώνω στην Αθήνα ξεπερνά το μπάσκετ.
Επίσης γνωρίζω τον Γιάννη Αντετοκούνμπο εδώ και δύο χρόνια, μέσα από τη δουλειά μου ως προπονητής Τουρκίας. Πάντα μου έδειχνε μεγάλο σεβασμό, ειλικρινά. Είμαι και προπονητής του αδερφού του Κώστα. Μετά το παιχνίδι ήρθε να με συγχαρεί. Μιλάμε για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, MVP του NBA! Έχει παρακολουθήσει πολλά παιχνίδια, όχι μόνο τον τελικό ή το Final Four, λόγω του αδερφού του. Και ήρθε και μου είπε: "Είσαι ένας από τους καλύτερους προπονητές και όχι μόνο στην Ευρώπη, στον κόσμο". Το να σου λένε κάτι τέτοιο και να προέρχονται από έναν από τους σημαντικότερους σταρ του ΝΒΑ. Είναι τεράστια χαρά».
Σε ερώτηση για το αν νιώθει το «νούμερο ένα» αυτή τη στιγμή όπως είπε ο Γιάννης, απάντησε: «Οχι όχι. Δεν νιώθω νούμερο ένα στον κόσμο. Δεν έχω τρόπο να συγκρίνω τον εαυτό μου με προπονητές του ΝΒΑ. Και δεν είμαι ο νούμερο ένα άνθρωπος στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αλλά αν κάποιος δώσει χρυσό μετάλλιο τα τελευταία πέντε χρόνια... (γέλια). Σε πέντε χρόνια έχω φτάσει σε τέσσερις τελικούς και κέρδισα τρεις τίτλους. Νομίζω ότι είναι κάτι το ιδιαίτερο. Αν μιλάμε μόνο για αποτελέσματα, είμαι ο καλύτερος της τελευταίας πενταετίας. Όλοι ξέρουν ότι θα ήθελα να δοκιμάσω το ΝΒΑ στο μέλλον. Να είμαι ο πρώτος Ευρωπαίος προπονητής. Ο πρώτος Ευρωπαίος που έκανε το άλμα από την Ευρώπη. Σε όλη μου την καριέρα ήμουν πάντα ο πρώτος. Στη Σιένα, στη Γαλατασαράι, στη Μπεσίκτας, στην Εφές, στον Παναθηναϊκό. Για μένα είναι πολύ ιδιαίτερο να έρθει κάποιος και να μου ζητήσει να προπονήσω στο ΝΒΑ. Κανείς δεν το έχει κάνει. Όπως είπα, πριν από δύο χρόνια είχαμε αυτές τις συζητήσεις. Αν και ήταν κάτι που δεν με έπεισε. Μου είπαν ότι έπρεπε να πάω εκεί για να είμαι μέλος του επιτελείου για μερικά χρόνια, να είμαι βοηθός προπονητή. Τώρα όμως είμαι 58 χρονών. Δεν θέλω να συγκρίνω τον εαυτό μου με κανέναν, αλλά με τα αποτελέσματα της τελευταίας πενταετίας στο χέρι, είμαι νούμερο ένα στην Ευρωλίγκα. (Χαμογελάει) Γιατί λοιπόν πρέπει να πάω να γίνω βοηθός προπονητή στο ΝΒΑ; Αν κάποιος θέλει να μου προσφέρει μια ευκαιρία, με αυτά που έχω πετύχει στην Ευρώπη, πρέπει να είναι ως πρώτος προπονητής. Γι' αυτό λέω ότι, μέχρι τώρα, δεν είχα καμία σοβαρή επαφή για να σκεφτώ πραγματικά. Είναι ένας διαφορετικός κόσμος. Είμαι πολύ χαρούμενος στην Euroleague και στον Παναθηναϊκό. Πριν από τρία τέσσερα χρόνια θα σας έλεγα ότι ήταν το όνειρό μου. Τώρα δεν είναι. Φυσικά, το ΝΒΑ έρχεται στην Ευρώπη για πολλά αστέρια: Αντετοκούνμπο, Ντόντσιτς, Γιόκιτς, Άλπερεν Σενγκούν. Αν θέλετε έναν σταρ Ευρωπαίο προπονητή, εδώ είμαι».
Και συνέχισε: «Τα αποτελέσματα μας βοήθησαν φυσικά, αλλά είμαι πολύ περήφανος για τον χαρακτήρα και την ενέργεια της ομάδας αλλά και των φιλάθλων. Οι κερκίδες έχουν γεμίσει στους αγώνες της κανονικής φάσης. Όταν κυκλοφόρησαν τα εισιτήρια για την πέμπτη αγωνιστική με τη Μακάμπι, όλα είχαν εξαντληθεί και στη λίστα αναμονής υπήρχαν 100.000 άτομα. Αν το Final Four ήταν στο Γουέμπλεϊ, θα ήταν 50.000 ή 60.000 οπαδοί του Παναθηναϊκού! Όλοι ήθελαν να είναι εκεί. Και για τον τελικό αγόρασαν τα εισιτήρια από τους οπαδούς του Ολυμπιακού, από τη Φενερμπαχτσέ. Η ατμόσφαιρα ήταν καταπληκτική! Και επίσης, ξέρουν πώς να υποστηρίζουν την ομάδα. Δίνουν πολλή ενέργεια στους παίκτες. Δεν είναι εύκολο να συνέλθεις από τους 36 πόντους της Ρεάλ Μαδρίτης στο πρώτο τέταρτο. Οποιαδήποτε άλλη ομάδα, μετά το πρώτο δεκάλεπτο, θα σκεφτόταν: "Ω, η Ρεάλ Μαδρίτης θα κερδίσει αυτό το παιχνίδι με 40". Όμως ο χαρακτήρας της ομάδας, ο δικός μου και η υποστήριξη της κερκίδας μας επέτρεψαν να επιστρέψουμε στο παιχνίδι. Η ατμόσφαιρα στο Βερολίνο ήταν απίστευτη. Δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο.
Δεν υπάρχουν θαύματα. Για έναν προπονητή που έχει κατακτήσει πολλές φορές την Euroleague, δεν είναι θαύμα. Στην αρχή της σεζόν μπορεί να φαινόταν θαύμα να κερδίσουμε στο τέλος, αλλά αρχίσαμε να κερδίζουμε πολλά παιχνίδια κόντρα σε μεγάλες ομάδες. Κερδίσαμε τη Ρεάλ Μαδρίτης στη Μαδρίτη (86-97), παίξαμε 49 παιχνίδια μέχρι να φτάσουμε εκεί. Κερδίσαμε στους ημιτελικούς και φτάσαμε στον τελικό. Για μένα δεν είναι θαύμα. Η νίκη απέναντι στη ρεάλ Μαδρίτης μας βοήθησε να συνειδητοποιήσουμε τις δυνατότητές μας, τις δυνατότητές μας. Ήταν η πρώτη εντός έδρας ήττα της Μαδρίτης εδώ και δύο χρόνια. Ναι, ήταν μια βασική νίκη για εμάς.
Την πρώτη μέρα, φτάνοντας στην Αθήνα, τους είπα: "Ακούστε με. Είμαι ο δύο φορές συνεχόμενος νικητής της Euroleague. Μόνο πέρυσι απέτυχα. Είμαι στον Παναθηναϊκό και έχω έρθει για εσάς. Μόνο οι παίκτες στους οποίους πιστεύω ότι θα κερδίσουν είναι εδώ. Μόνο δύο νεαροί και ο Γκριγκόνης ήταν ακόμα εκεί και τους είπα ότι στόχος ήταν να φτάσουμε στο Final Four. Και στη διάρκεια της σεζόν, μετά από κάθε νίκη, τους επαναλάμβανα το ίδιο πράγμα. "Θα φτάσουμε στο Final Four". Και τους είπα κάτι πολύ σημαντικό. "Ας τελειώσουμε την κανονική περίοδο στη δεύτερη θέση. Αν τελειώσουμε στη δεύτερη θέση, σας εγγυώμαι ότι θα κερδίσουμε τον τίτλο. Ας διατηρήσουμε τη δεύτερη θέση και θα κερδίσουμε την Euroleague". Και λειτούργησε! (γέλια)».
Ο Εργκίν Αταμάν αναφέρθηκε και στις μεταγραφές: «Καθόμαστε όλοι μαζί τον Ιούνιο και τον Ιούλιο, κάθε εβδομάδα. Ο Πρόεδρος Γιαννακόπουλος, ο Σάνι Μπεσίροβιτς, ο Δημήτρης Κόντος (αθλητικός διευθυντής) κι εγώ. Τους είπα τα ονόματα που μου άρεσαν και έκαναν τις παρατηρήσεις τους. Τους μελέτησα και μετά, μιλήσαμε με μερικούς από τους πρώην συλλόγους και πρώην προπονητές τους για να μάθουμε για την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα τους. Γιατί για μένα είναι σημαντικό να είσαι καλός παίκτης, αλλά το πιο σημαντικό είναι να είσαι ομαδικός. Αν παίζεις μόνο για τον εαυτό σου, δεν πρόκειται να κερδίσεις πρωταθλήματα. Ο πρώτος που εξασφαλίσαμε ήταν ο Ματίας Λεσόρ. Του μίλησα στο τηλέφωνο τέσσερις ή πέντε φορές. Ήταν δύσκολο να τον πείσω να έρθει στον Παναθηναϊκό, γιατί η ομάδα τερμάτισε προτελευταία την προηγούμενη χρονιά. Ήταν μια περίπλοκη μετάβαση. Αλλά όταν φτάσαμε στο Λεσόρ όλα ήταν πιο εύκολα. Οι άλλοι άρχισαν να έρχονται. Και πήραμε τον Σλούκα! Ειλικρινά, όταν ο πρόεδρος με ρώτησε: "Σου αρέσει ο Σλούκας;" Του είπα φυσικά. Αλλά, ειλικρινά πίστευα ότι δεν θα ήταν δυνατό. Και μου είπε: "Σε παρακαλώ περίμενε. Μην σκεφτείς άλλον πόιντ γκαρντ". Και εμπιστεύομαι πολύ τον πρόεδρο Γιαννακόπουλο. Ήξερα ότι ήθελε να κάνει κάτι ξεχωριστό. Κάθε μέρα μου έλεγε να περιμένω και το έκανα. Φαινόταν αδύνατο. Ήταν το αστέρι του Ολυμπιακού και μιλάμε για τον Παναθηναϊκό! Όμως ο πρόεδρος και ο Δημήτρης Κοντός το έκαναν.
Θυμάμαι ο Κώστας μου είπε ότι η γυναίκα του του είπε ότι φοβάται να πάει στον Παναθηναϊκό (γέλια). Είναι μια πολύ ευγενική γυναίκα, έχει μεγάλη επιρροή στον Κώστα και αγαπάει πλέον τον Παναθηναϊκό. Ήταν μια πολύ σημαντική απόφαση. Μου είπε: "Κόουτς, είχα το θάρρος να πάρω αυτήν την απόφαση για σένα". Και το έκανε και είναι κάτι πολύ σημαντικό για μένα. Πιστεύω σε αυτόν και πιστεύει σε μένα. Όχι μόνο λόγω του τρόπου που παίζει. Όχι επειδή κέρδισα τώρα. Τον σέβομαι γιατί είναι απίστευτος επαγγελματίας. Έχει ιδιαίτερη αύρα στα αποδυτήρια και μεγάλη επιρροή στους υπόλοιπους».
Μιλώντας για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, τόνισε: «Μου αρέσει πολύ. Λέγεται ότι είναι πολύπλοκος άνθρωπος στη συνεργασία, αλλά έχουμε ένα υπέροχο συναίσθημα από την πρώτη στιγμή. Είναι πολύ σημαντικό άτομο, αλλά δεν με ενδιαφέρει αυτό. Είμαι επίσης σημαντικός άνθρωπος. Τον σέβομαι, με σέβεται. Και είναι πολύ παθιασμένος. Μου αρέσουν οι άνθρωποι με πάθος για αυτό που κάνουν. Για μένα είναι σημαντικό να νιώθω άνετα όχι μόνο στο γήπεδο, αλλά και έξω από αυτό. Όλες αυτές οι λεπτομέρειες μετρούν και νιώθω την υποστήριξη του αφεντικού μου: "Μην ανησυχείς, είμαι εδώ. Είμαστε μαζί σε αυτό".
Για τη διαιτησία στον τελικό και τα παράπονα του Τσους Ματέο: «Ο Ματέο είναι πολύ έξυπνος τύπος. Χρησιμοποίησε τη λέξη «μπέρδεμα», αν είμαι εγώ λέω κάτι άλλο και με τιμωρούν (γέλια). Τώρα σοβαρά. Στον τελικό μπορεί να υπήρξαν κάποιες αποφάσεις που δεν ήταν σωστές, αλλά οι διαιτητές προσπάθησαν να βάλουν τα δυνατά τους. Ίσως κάποια απόφαση ήταν λάθος εναντίον τους, ίσως ένα 60-40... Σέβομαι πολύ τα σχόλια των προπονητών μετά τους αγώνες. Δεν νομίζω ότι οι διαιτητές έκαναν λάθος στον τελικό. Νομίζω ότι προσπάθησαν να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούσαν.»
Για τον Χουάντσο Ερνανγκόμεθ τόνισε: «Είναι αλήθεια ότι ο Χουάντσο δεν έκανε σπουδαία σεζόν, αλλά είχε κάποιες στιγμές όπου έδωσε εξαιρετικές εμφανίσεις. Είναι εξαιρετικό παιδί, αν και μερικές φορές δεν είναι απόλυτα συγκεντρωμένος στο παιχνίδι. Είναι σύνηθες σε ορισμένους παίκτες του ΝΒΑ. Ο Χουάντσο θα μπορούσε να προσφέρει πολλά σε εμάς. Με την επιθετικότητά του, με τη νοοτροπία του στο γήπεδο. Και επίσης, κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα με την Ισπανία στο Βερολίνο. Και ήταν ο MVP! Όλα αυτά τα πράγματα αθροίζονται. Ήξερε ήδη πώς ήταν να κερδίζεις έναν σημαντικό αγώνα στο Βερολίνο, είχε ήδη αυτό το συναίσθημα. Τους τελευταίους μήνες δεν ήταν καλά στην υγεία του, ήταν άρρωστος και μάλιστα έμεινε στο νοσοκομείο για μια εβδομάδα».
Για το πώς είναι ο Εργκίν Αταμάν εκτός γηπέδου, ανέφερε: «Εκτός γηπέδου είμαι πολύ ήρεμος, χαλαρός. Μου αρέσει να περπατάω στο δρόμο, να πηγαίνω στην παραλία. Είμαι πολύ απλός άνθρωπος. Εξωτερικά καταλαβαίνω ότι μπορεί να φαίνεται κάτι άλλο. Αλλά δεν νιώθω έτσι. Μιλάω με όλους. Δεν κυκλοφορώ με Lamborgini ή Ferrari. Έχω έναν γιο και δύο κόρες. Είμαι κανονικός άνθρωπος. Μου αρέσει πολύ το κολύμπι. Το κάνω και τον χειμώνα, μια φορά την εβδομάδα. Και μου αρέσει πολύ η παραλία. Για κολύμπι, χαλάρωση και διαλογισμό. Δεν είμαι λάτρης του να πηγαίνω σε εστιατόρια και τέτοιου είδους σχέδια.
Είμαι μεγάλος ποδοσφαιρόφιλος. Είμαι οπαδός της Γαλατασαράι. Και αυτό που θα σας πω δεν είναι αστείο: όταν τελειώσω την καριέρα μου στον πάγκο, θα διεκδικήσω να γίνω πρόεδρος της Γαλατασαράι. Υπάρχουν σημαντικοί άνθρωποι που θέλουν να το κάνω. Πριν από μερικά χρόνια, όταν προπονούσα την ομάδα μπάσκετ της Γαλατασαράι, ο Πρόεδρος Αϊσάλ με ρώτησε αν θα μπορούσα να γίνω και προπονητής της ομάδας ποδοσφαίρου, που τότε είχε παίκτες σαν τον Ντρογκμπά. Και του είπα: "Κύριε Πρόεδρε, μπορώ να διαχειριστώ τους παίκτες, αλλά θα πρέπει να μελετήσω, να προετοιμαστώ, να πάρω την άδεια μου...". Μου είπε να το σκεφτώ. Ήμουν ξεκάθαρος ότι δεν ήταν ρεαλιστικό, αλλά έτσι ήταν. Αν είχα την ίδια επιτυχία στο ποδόσφαιρο όπως στο μπάσκετ, δεν θα σου μιλούσα από την παραλία, θα είχα ένα από αυτά τα σκάφη που βλέπεις εκεί.. Και όσον αφορά τη Ρεάλ Μαδρίτης. Πάντα τον ακολουθούσα. Ρονάλντο, Ζιντάν... Είναι μια διαφορετική ομάδα για μένα. Είναι περισσότερα από πολλά. Για μένα, στο ποδόσφαιρο υπάρχουν η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μπαρτσελόνα και μετά οι υπόλοιπες. Πριν από τρία ή τέσσερα χρόνια, κάθε φορά που πηγαίναμε να παίξουμε στη Μαδρίτη, έπαιρνα τον γιο μου να παρακολουθήσει έναν αγώνα στο Santiago Bernabéu. Σέβομαι πολύ τη Μαδρίτη ως σύλλογο, τον Φλορεντίνο Πέρεθ. Είναι κάτι διαφορετικό. Για μένα είναι τιμή να αντιμετωπίζω μια ομάδα όπως η Ρεάλ Μαδρίτης, την ομάδα του κ. Φλορεντίνο Πέρεθ.»
Τι θα έλεγε στον… Εργκίν Αταμάν που έφτασε στο πρώτο του Final Four το 2000: «Ήταν η πρώτη μου εμπειρία, ήταν σαν όνειρο. Ήμουν βοηθός και ήταν πάντα το όνειρό μου. Για έναν Ισπανό, Ιταλό προπονητή, είναι κάτι φυσιολογικό. Αλλά για έναν Τούρκο προπονητή δεν είναι. Για το λόγο αυτό, στη χώρα μου κάποιοι με θεωρούν ήρωα. Επομένως, το να είμαι σε εκείνο το Final Four το 2000 ήταν ένα όνειρο.»
Για το εάν πιστεύει ότι ξεκινά μια νέα δυναστεία με τον Παναθηναϊκό είπε: «Δεν ξέρω. Έχω μόνο έναν ακόμη χρόνο στο συμβόλαιό μου εδώ, αλλά είμαι πολύ χαρούμενος. Τώρα σε αυτούς τους τύπους συλλόγων, όλοι θα θέλουν περισσότερα. Θα θέλουν να κερδίσουν ξανά την Euroleague. Έχω αυτή την εμπειρία και άλλοι μπορεί να μην έχουν. Για μένα το πιο σημαντικό είναι ότι υπάρχει πολύς σεβασμός. Θέλω απλώς να ζω τη στιγμή. Eίμαστε ήρεμοι, γιατί όλοι οι παίκτες, εκτός από έναν ή δύο, έχουν συμβόλαιο. Ίσως κάνουμε δύο μεταγραφές, γιατί δεν θέλω να σπάσει η χημεία που πετύχαμε.»