Ο θρυλικός «Hurricane»: Ο μποξέρ που φυλακίστηκε άδικα για 19 χρόνια! Έγινε τραγούδι του Μπ. Ντίλαν

Ο Κάρτερ ήταν ένας αξιόλογος πυγμάχος, ωστόσο έγινε παγκοσμίως γνωστός για την απίστευτη ιστορία ζωής, καθώς πέρασε 19 χρόνια στη φυλακή για ένα έγκλημα που όπως αποδείχθηκε δεν έπραξε ποτέ.

Ίσως το μοναδικό του έγκλημα να ήταν ότι γεννήθηκε μαύρος, αν και αρκετοί είναι αυτοί που επιμένουν, ελέω του εκρηκτικού χαρακτήρα του, ότι αυτός είναι ο δράστης της τριπλής δολοφονίας. Πέθανε το 2014 στον Καναδά σε ηλικία 76 ετών, νικημένος από τον καρκίνο του προστάτη, με τον οποίο πάλεψε τους τελευταίους μήνες της ζωής του.

Ο Τζον Άρτις, ο οποίος είχε καταδικαστεί μαζί του, είχε πει ότι: «Όσοι έχουν φυλακιστεί άδικα έχασαν έναν υπέρμαχο» και συνέχισε: «Αφιέρωσε τη ζωή του στο να βοηθήσει τους ανθρώπους οι οποίοι χρειάζονται το ίδιο είδος της βοήθειας που χρειαζόταν και ο ίδιος, οι οποίοι καταδικάστηκαν και φυλακίστηκαν».

Η ζωή του και τα όσα πέρασε αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για τον Μπομπ Ντίλαν, ο οποίος τα αποτύπωσε όλα στο τραγούδι του «Hurricane». Επίσης, η ζωή του έγινε ταινία, η οποία είχε τον τίτλο «Hurricane Carter», όπου τον υποδύθηκε ο Ντένζελ Ουάσινγκτον. Μάλιστα, ο διάσημος ηθοποιός κέρδισε μια Χρυσή Σφαίρα Α ανδρικού ρόλου κι η ταινία ήταν υποψήφια για Όσκαρ.

Στα δύσκολα από μικρός...

Ο Κάρτερ γεννήθηκε στις 6 Μαΐου 1937 στο Νιου Τζέρσεϊ κι από πολύ μικρή ηλικία βρέθηκε στα δύσκολα, καθώς η φτώχεια κι ο ρατσισμός είχαν έντονη επίδραση πάνω του. Επίσης, οι κακές παρέες είχαν ως αποτέλεσμα στα 14 του να καταδικαστεί σε εισαγωγή στο αναμορφωτήριο, από το οποίο το έσκασε τρία χρόνια αργότερα για να καταταγεί στον στρατό. Μάλιστα, η μετάθεση του στην τότε Δυτική Γερμανία έμελλε να γίνει η αιτία για την πρώτη του γνωριμία με την πυγμαχία.

Το 1956 μπήκε στη φυλακή επειδή το είχε σκάσει από το αναμορφωτήριο κι όταν βγήκε ήταν πλέον ξεκάθαρο ότι είχε παραστρατήσει από τον σωστό δρόμο. Ακολούθησε νέα σύλληψη για απόπειρα ληστείας και τετραετή καταδίκη στη φυλακή υψίστης ασφαλείας του Αβενέλ. Στην αυτοβιογραφία του με τίτλο «Ο Δέκατος Έκτος Γύρος», είχε κάνει ιδιαίτερη αναφορά στα δύσκολα πρώτα χρόνια της ζωής του, λέγοντας μεταξύ άλλων ότι: «Το πιο ευγενικό πράγμα που έχω να πω για την παιδική μου ηλικία είναι ότι επιβίωσα».

Όταν αποφυλακίστηκε, έγινε επαγγελματίας πυγμάχος και μολονότι δεν ήταν το πρώτο μπόι, με τη δύναμη και το στιλ του αγαπήθηκε από το κοινό, ενώ απέκτησε και το παρατσούκλι «Hurricane» (βλ. Τυφώνας). Στις 14 Δεκεμβρίου 1964 έφτασε στο απόγειο όταν αντιμετώπισε τον πρωταθλητή, Τζόι Τζιαρντέλο για τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή στην κατηγορία των μεσαίων βαρών. Έδωσε μεγάλη μάχη, αλλά έχασε στα σημεία, κάτι που όπως φάνηκε δεν ξεπέρασε ποτέ, καθώς έκτοτε ξεκίνησε η καθοδική του πορεία.

Το βράδυ που άλλαξε τη ζωή του!

Ήταν ξημερώματα της 17ης Ιουνίου 1966, όταν δύο άντρες μπήκαν στο μπαρ Λαφαγιέτ κι άρχισαν να πυροβολούν. Ο μπάρμαν κι ένας πελάτης πέθαναν, ενώ μετά από έναν μήνα υπέκυψε στα τραύματα της και μια γυναίκα. Κι τρεις ήταν λευκοί, ενώ σύμφωνα με τους αυτόπτες μάρτυρες οι δράστες ήταν μαύροι και διέφυγαν με ένα λευκό αμάξι, όπως αυτό που οδηγούσε ο Κάρτερ. Στο όχημα του ήταν κι ο Τζον Άρτις, τον οποίο είχε πάρει με οτοστόπ. Η αστυνομία τους σταμάτησε και τους μετέφερε στον τόπο του εγκλήματος, ενώ βρήκε στο αυτοκίνητο του δύο όπλα, μια καραμπίνα κι ένα πιστόλι. Αυτό μαζί με τη μαρτυρία ενός ανθρώπου με βεβαρημένο ποινικό μητρώο οδήγησε στην καταδίκη των δύο αντρών για τριπλή δολοφονία.

Η υπεράσπιση αμφισβήτησε τη βαλλιστική έκθεση, τονίζοντας ότι οι αστυνομικοί πρώτα βρήκαν τα όπλα και μετά είπαν ότι οι σφαίρες που σκόρπισαν τον θάνατο προέρχονταν από αυτά. Επίσης, ένας από τους τραυματίες είπε ότι ο Κάρτερ δεν ήταν ο δολοφόνος, ενώ σύμφωνα με τον δικηγόρο του πυγμάχου δεν λήφθηκαν αποτυπώματα στο μπαρ. Ο εισαγγελέας πρότεινε θανατική ποινή, αλλά τελικά το δικαστήριο τους καταδίκασε σε ισόβια.

Σύμβολο για το κίνημα πολιτικών δικαιωμάτων

Οχτώ χρόνια μετά το περιστατικό που του άλλαξε τη ζωή, δύο μάρτυρες «κλειδιά» άλλαξαν τις καταθέσεις τους, ενώ στοιχεία που αποκαλύφθηκαν έδειχναν ότι υπήρχε ρατσιστικό υπόβαθρο πίσω από την απόφαση. Ο Κάρτερ μετατράπηκε σε σύμβολο για το κίνημα πολιτικών δικαιωμάτων κι ο θρύλος της πυγμαχίας, Μοχάμεντ Άλι, όπως και πολλοί καλλιτέχνες, τάχθηκαν υπέρ του. Μάλιστα, ο Μπομπ Ντίλαν έγραψε και κυκλοφόρησε προς τιμήν του το τραγούδι «Hurricane», το οποίο μάλιστα ερμήνευσε για πρώτη φορά σε συναυλία που πραγματοποίησε στη φυλακή που βρισκόταν ο πρώην πυγμάχος.

Η αλλαγή στις μαρτυρίες ξεκίνησε νέα δίκη, όπου η απόφαση ήταν να αφεθεί ελεύθερος με εγγύηση, κάτι που συνέβη το 1976. Μέσα στον χρόνο, όμως, γύρισε ξανά στη φυλακή, καθώς ένας από του μάρτυρες άλλαξε και πάλι την κατάθεση του, αναιρώντας τα όσα είχε υποστηρίξει τη δεύτερη φορά. Η ποινή παρέμεινε ίδια (βλ. ισόβια) κι ο Κάρτερ με τον Άρτις βρέθηκαν ξανά πίσω από τα σίδερα.

Ένα περιστατικό αμαύρωσε ακόμα περισσότερο την εικόνα του, καθώς σύμφωνα με όσα υποστήριξε η 61χρονη, Κάρολιν Κέλεϊ, ο πρώην πυγμάχος την ξυλοκόπησε άγρια μετά από διαφωνία που είχαν για τον τρόπο που θα γινόταν μια εκστρατεία ώστε να συγκεντρωθούν χρήματα, για να μπορέσει να ασκήσει έφεση. Ήταν ένα σκηνικό που δημιούργησε πολλά ερωτηματικά για τον χαρακτήρα του.

Η απελευθέρωση κι η μάχη για τους άδικα καταδικασμένους

Με την υποστήριξη μιας ομάδας Καναδών ακτιβιστών, ο Κάρτερ κατάφερε εν τέλει να κάνει έφεση και το 1985 να αφεθεί ελεύθερος. Οριστικά αυτή τη φορά. Ένας ομοσπονδιακός δικαστής αποφάνθηκε ότι οι καταδίκες του «βασίζονταν μάλλον στον ρατσισμό παρά στη λογική, μάλλον σε συγκαλύψεις παρά σε αποκαλύψεις». Οι εισαγγελείς δεν ζήτησαν να δικαστεί για τρίτη φορά κι ως εκ τούτου βγήκε από τη φυλακή, μολονότι πολλοί υποστηρίζουν ότι υπήρχαν στοιχεία για την ενοχή του.

Μετά την απελευθέρωσή του έγινε εκτελεστικός διευθυντής της Ένωσης για την Υπεράσπιση των Άδικα Καταδικασμένων, εκεί όπου παρέμεινε για 12 χρόνια. Αποχώρησε μετά από διαμάχη που είχε, αλλά όπως είχε πει ένας εκ των συνειδητών της, ο Τζέιμς Λόκιερ: «απελευθερώσαμε πάνω από 20 ανθρώπους τα τελευταία 15 ως 20 χρόνια και ο Ρούμπιν διαδραμάτισε τεράστιο ρόλο σε αυτό». Ο Κάρτερ συνέχισε τη δράση του, κάνοντας συχνά ομιλίες γι' αυτό το θέμα, ενώ παρέμεινε στενός φίλος με τον άνθρωπο που είχαν καταδικαστεί μαζί, τον Τζον Άρτις.

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.