Θοδωρής Βλάχος: «Όταν ξεκινούσα δεν περίμενα ότι θα ζούσα τόσα πολλά»

Ο ομοσπονδιακός προπονητής σε συνέντευξή του στο Newsbomb.gr, μίλησε για το μυστικό της Εθνικής, για την… πικρία που η ομάδα δεν κατάφερε να φτάσει στον τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος στη Βουδαπέστη και για τους στόχους της.

Αναφέρθηκε επίσης στον Γιάννη Αντετοκούνμπο, τον Νίκο Γκάλη και την Αργεντινή του Λιονέλ Μέσι.

Λένε ότι ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει. Η Εθνική άλλαξε αρκετά σε σχέση με τους Ολυμπιακούς Αγώνες όμως πήρε μετάλλιο και πάλι. Ποιο είναι το μυστικό της;

Οι αλλαγές που έγιναν ήταν αναγκαστικές και τα παιδιά που αποχώρησαν από την εθνική ομάδα ήταν επιλογή τους. Ήταν κάτι το οποίο θα γινόταν, ήταν λίγο προαποφασισμένο κυρίως από τα παιδιά, αλλά μπήκαν μέσα νέα παιδιά τα οποία ήταν έτοιμα, ήταν ήδη στα τελευταία καλέσματα. Είχαν συμμετάσχει σε τουρνουά και σε άλλους αγώνες, και νομίζω ότι η μίξη των νέων παιδιών με τους προηγούμενους που έκαναν την επιτυχία στο Τόκιο και μας έφεραν το αποτέλεσμα που θέλαμε.

Τώρα που οφείλεται αυτό; Νομίζω ότι μία επιτυχία δεν την χρεώνονται πάντα, ούτε μόνο ο προπονητής, ούτε οι παίκτες, αλλά έχουν μερίδιο και οι προπονητές των σωματείων οι οποίοι ετοιμάζουν όλο το χρόνο τους παίκτες και έρχονται το καλοκαίρι στην εθνική ομάδα. Η προσπάθεια που κάνουν τα σωματεία είναι πραγματικά καλή και γι’ αυτό το αποτέλεσμα της εθνικής ομάδας τα τελευταία χρόνια είναι καλό. Βέβαια θέλω να πω ότι μετά το Τόκιο, η φετινή χρονιά οργανώθηκε συστηματικά.

Η ομοσπονδία από νωρίς μας ζήτησε να κάνουμε προγραμματισμό για το Παγκόσμιο αλλά και το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Υπάρχει μεθοδική δουλειά. Ο κ. Γιαννόπουλος και ο Γιώργος Αφρουδάκης, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την αντρική ομάδα, προσπαθούν να παρέχουν στα παιδιά προπονήσεις κάτω από τις καλύτερες προϋποθέσεις και εφόδια. Πιστεύω ότι έχουν γίνει βήματα πάρα πολύ σωστά και στοχευμένα και έτσι έρχεται μία επιτυχία.

Η Ελλάδα έχει πλέον τη δική της σχολής στο πόλο. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της;

Η Ελλάδα έχει χαρακτηριστικά, παίζει γρήγορα, παίζει με πολλή κίνηση έχει ένα παιχνίδι πολύ διαφορετικό από τις χώρες όπως Ουγγαρία, Σερβία, Κροατία. Μοιάζει πολύ το παιχνίδι της με της Ιταλίας και της Ισπανίας, αλλά εμείς τα τελευταία χρόνια προσπαθούμε και θέλουμε να έχουμε τα δικά μας χαρακτηριστικά.

Οι αθλητές μας διακρίνονται για την τεχνική τους. Σαν μεσογειακός λαός όμως, αθλητές έχουν οξυδέρκεια στο παιχνίδι τους και φαντασία. Πιστεύω ότι έχουμε τη δικιά μας αλλά πρέπει συνεχώς να βελτιωνόμαστε. Δεν πρέπει να κοιτάμε μόνο την εθνική ανδρών αλλά να βλέπουμε και λίγο πιο πίσω στις μικρές κατηγορίες που πράγματι διακρινόμαστε και φέρνουμε πολλές επιτυχίες.

Πιο δύσκολο είναι να δουλεύει κάποιος προπονητής σε σύλλογο ή σε εθνική ομάδα;

Είναι πολύ διαφορετικός ο τρόπος το πώς δουλεύεις στην Εθνική και το πώς σε ένα σύλλογο. Εγώ για αρκετά χρόνια το έκανα ταυτόχρονα.

Ο στόχος στην εθνική ομάδα είναι ένας, μία διοργάνωση, προγραμματίζεται από νωρίς, κανείς προετοιμασία ενάμιση μήνα συνήθως και στοχεύεις εκεί. Ενώ η δουλειά σε μία ομάδα γίνεται σε μεγαλύτερο διάστημα, και είναι πιο… πολύπλοκο το να στοχεύσεις και να έχεις τους αθλητές σου σε καλή κατάσταση καθ’ όλη την περίοδο.

Μένει πικρία για τη Βουδαπέστη που η ομάδα δεν έφτασε στον τελικό;

Μένει μία πικρία μέχρι ένα σημείο όμως, γιατί δεν θέλω να χαρακτηριστούμε αγνώμονες και υπερόπτες, γιατί ναι μεν θέλαμε να ήμασταν στον τελικό αλλά όταν φεύγεις με ένα μετάλλιο πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι.

Θεωρώ ότι το αποτέλεσμα ήταν δίκαιο στον ημιτελικό. Σε αυτό το παιχνίδι οι Ιταλοί ήταν πιο προσεκτικοί από εμάς, πιο καλοί, πιο αποτελεσματικοί, εμείς παρουσιαστήκαμε λίγο πιο «αφελείς» αν μπορώ να το πω έτσι, δώσαμε δύο εύκολα γκολ στο τέλος και πήρε τη νίκη η Ιταλία. Αλλά ήταν δίκαιο το αποτέλεσμα όπως και η κατάταξη των ομάδων. Δηλαδή δίκαια η Ισπανία, η Ιταλία και η Ελλάδα βρέθηκαν στο βάθρο.

«Πρέπει να στοχεύουμε σε κάθε μεγάλη διοργάνωση το μετάλλιο και έχουμε αυτό το δικαίωμα»

Μπορούμε να μιλήσουμε για στόχο το μετάλλιο στο Παρίσι;

Μετά την επαναλαμβανόμενη επιτυχία που είχαμε μετά το Τόκιο και τη Βουδαπέστη, νομίζω ότι οφείλουμε να στοχεύουμε μόνο ψηλά και όχι να πηγαίνουμε για «το ότι καλύτερο».

Πρέπει να στοχεύουμε σε κάθε μεγάλη διοργάνωση το μετάλλιο και έχουμε αυτό το δικαίωμα. Έχουμε ανεβάσει τον πήχη εδώ και χρόνια από μόνοι μας, πιστεύουμε στις δυνατότητες μας, έχουμε πολύ καλό υλικό αλλά και πλέον μία οργανωμένη προσπάθεια που ξεκινάει από την ΚΟΕ και συνεχίζεται σε εμάς το τεχνικό επιτελείο και τους αθλητές.

Πόσο δίπλα σας είναι η πολιτεία μετά από το μετάλλιο στο Τόκιο;

Η πολιτεία είναι δίπλα μας. Ήταν και στο Τόκιο, ήταν και πριν το Τόκιο. Ο κ. Αυγενάκης είναι κοντά μας πριν από την Ολυμπιάδα και συνεχίζει. Τα παιδιά ένιωσαν μετά το Τόκιο την στήριξη αυτή, ότι η πολιτεία έκανε πολλές κινήσεις ώστε να αλλάξει κάποια νομοσχέδια και να μπορούν να αποκατασταθούν επαγγελματικά. Νομίζω πως ότι έχουμε ζητήσει από την Γενική Γραμματεία, από τον κ. Αυγενάκη, πραγματοποιείται.

Στο τέλος του μήνα μάλιστα θα φιλοξενηθούμε στο Ηράκλειο (Samartzidis Cup). Θα είμαστε μία εβδομάδα εκεί και θα μας φιλοξενήσει ο υπουργός και η περιφέρεια Ηρακλείου.

Θέλουμε την πολιτεία κοντά. Έχει καταλάβει ότι το πόλο είναι ένα άθλημα που αξίζει να δώσει πιο πολλά πράγματα στα παιδιά και ελπίζουμε κάποια στιγμή να γίνει πραγματικότητα και το «σπίτι» της υδατοσφαίρισης, αλλά νομίζω χρειάζεται μεγαλύτερη βούληση από την κυβέρνηση και όχι μόνο από τον κ. Αυγενάκη.

Μετά το Τόκιο υπήρχαν προτάσεις από το εξωτερικό;

Όχι! Δεν ασχολήθηκα και εγώ αλλά δεν υπήρξαν προτάσεις και επιθυμία μου ήταν να μείνω μετά το Τόκιο στην εθνική ομάδα. Τελικά η επιθυμία μου αυτή δικαιώθηκε γιατί έζησα πάλι άλλη μία μεγάλη διάκριση με την Εθνική. Δεν θα είχα και κάτι άλλο στο μυαλό μου όταν μία ομάδα φτάνει στο βάθρο των Ολυμπιακών Αγώνων. Δεν νομίζω ότι θες να πας κάπου άλλου όταν είσαι σε μία ομάδα και αυτή είναι η ομάδα της χώρας σου.

«Έχουμε… ξεσηκώσει το πιν εν ρολ από το μπάσκετ»

Ο προπονητής Θοδωρής Βλάχος εκτός πόλο θαυμάζει κάποιον προπονητή για τη φιλοσοφία του;

Ένας προπονητής ο οποίος θαυμάζω είναι ο Σάντρο Καμπάνια, τον οποίο γνωρίζω από τότε που ήταν στην Ελλάδα. Πιστεύω ότι πλέον είναι ένας πολύ καταξιωμένος προπονητής στο χώρο μας του οποίου η δουλειά φαίνεται.

Σε ποιο άθλημα είναι πιο κοντά το πόλο;

Το πόλο θα μπορούσε να είναι πιο κοντά με το μπάσκετ. Για το χρόνο που διαρκεί η επίθεση, για κάποια συστήματα τα οποία γίνονται, βέβαια εμείς μπορούμε να κάνουμε λιγότερα συστήματα γιατί μέχρι να κατέβουν οι παίκτες από το ένα τέρμα στο άλλο διανύουν περίπου δέκα-δώδεκα δευτερόλεπτα, ενώ οι μπασκετμπολίστες κατεβαίνουν σε τρία και έχουν πιο πολύ χρόνο στην επίθεση να κάνουν κάποια σκριν, κάποια πικ εν ρολ, τα οποία τα έχουμε… ξεσηκώσει και εμείς και προσπαθούμε και τα κάνουμε στην επίθεση μας. Το μπάσκετ βέβαια δεν έχει τερματοφύλακα, αλλά νομίζω μοιάζουν τα δύο σπορ σε κάποια τακτικά -κυρίως- κομμάτια.

Για έναν προπονητή ποιο είναι το σημαντικότερο κομμάτι της δουλειάς του; Της προετοιμασίας της ανάλυσης ή το κοουτσάρισμα;

Δεν θα ξεχωρίσω κάτι γιατί και τα τρία πρέπει να είναι σε πολύ υψηλό βαθμό. Η προετοιμασία πρέπει να είναι καλή, πρέπει η ομάδα να πάει σε μία μεγάλη διοργάνωση πολύ καλά προετοιμασμένη, πρέπει να έχει στόχους, να είναι επιστημονικά καταρτισμένη.

Όπως είπα πριν, δεν μπορεί ένας προπονητής να τα κάνει όλα, χρειάζονται συνεργάτες που θα σου προσφέρουν τις υπηρεσίες τους τεκμηριωμένα. Χρειάζεται και η ανάλυση. Αυτή τη φορά έχουμε και εμείς αναλυτή ο οποίος παρακολουθεί τις ομάδες, μας δίνει τα στοιχεία έτοιμα να τα αναλύσουμε εμείς οι προπονητές και να επιλέξουμε τι θέλουμε να κάνουμε.

Το κοουτσάρισμα όμως είναι το κερασάκι στην τούρτα. Μπορείς με δυο-τρεις κινήσεις να κάνεις τη διαφορά σε ένα παιχνίδι, αλλά δεν υπάρχει κοουτσάρισμα αν δεν έχουν γίνει τα προηγούμενα.

«Μου αρέσει να παίρνω πάντα την ευθύνη των επιλογών μου»

Είναι το πόλο το εθνικό μας άθλημα; Ειδικά τα τελευταία χρόνια η εθνική ομάδα του πόλο είναι η μοναδική που φέρνει επιτυχίες.

Τα πόλο έχει φέρει τις πιο πολλές επιτυχίες αλλά δε θέλω να το χαρακτηρίσω ως το εθνικό μας άθλημα γιατί ξέρω ότι οι Έλληνες αγαπάνε και τις άλλες εθνικές και χαίρονται με τις επιτυχίες που μπορεί να φέρουν ή έχουν φέρει, τόσο η ομάδα του μπάσκετ και του ποδοσφαίρου αλλά και του βόλεϊ.

Δεν νομίζω ότι κάποιος Έλληνας θα ξεχωρίσει κάποια εθνική ομάδα. Ίσως εμάς μας έχουν πιο πολύ στο μυαλό τους επειδή τελευταία έχουμε τις πιο πολλές επιτυχίες. Όπως όμως, και εγώ θα παρακολουθήσω με χαρά την ομάδα του μπάσκετ και θα θέλω να ανέβει στο ψηλότερο σκαλί ή την ομάδα του ποδοσφαίρου όπως την έχω παρακολουθήσει το παρελθόν ως Έλληνας, έτσι πιστεύω είναι στο μυαλό όλων.

Μας τιμάει αυτό που ακούγεται αλλά δεν είναι αυτοσκοπός μας. Εμείς θέλουμε να κάνουμε όσο πιο πολλούς Έλληνες φίλους του αθλήματος να μας παρακολουθούν, να καταλαβαίνουν καλύτερα το άθλημα μας, την προσπάθεια των αθλητών και όλων εμάς που είμαστε στην εθνική ομάδα και πιστεύω ότι τα τελευταία δύο χρόνια το έχουμε καταφέρει.

Πόσο έχει βοηθήσει το άθλημα μας το γεγονός ότι πολλοί παίκτες αγωνίζονται στο εξωτερικό;

Αυτό είναι μία καταξίωση, είναι μία εξέλιξη η οποία είναι απόρροια της πολύ καλής δουλειάς που γίνεται στην Ελλάδα, όπως είπα από τους Έλληνες προπονητές και από τα σωματεία, αλλά και από τις επιτυχίες που έχει η εθνική ομάδα. Η εθνική ομάδα είναι η βιτρίνα του αθλήματος μας.

Οι παίκτες αυτοί έχουν καταφέρει σπουδαίες επιτυχίες τα τελευταία 2-3 χρόνια στο σωματείο τους, αλλά κυρίως με την εθνική ομάδα. Eίναι volue for money θα μπορούσα να πω, γιατί στο εξωτερικό αμείβονται καλύτερα ενώ στην Ελλάδα δεν είναι τόσο υψηλές οι αμοιβές τους, είναι ερασιτέχνες, οπότε είναι περιζήτητοι στο εξωτερικό, ιδίως η νέα γενιά, παιδιά 21-22 τα οποία αγωνίστηκαν και στο Τόκιο, θα κάνουν για αρκετά χρόνια καριέρα πιστεύω.

«Πιστεύω ο Βλαχόπουλος μπορεί να γίνει προπονητής»

Υπάρχει κάποιος αθλητής σας που βλέπετε ότι έχει στοιχεία να γίνει προπονητής;

Πιστεύω ο Άγγελος Βλαχόπουλος μπορεί να γίνει. Είναι ένα μυαλό… ανήσυχο, που μέσα στο παιχνίδι δεν κοιτάει μόνο να παίξει, να σκοράρει, να αμυνθεί αλλά καταλαβαίνει το παιχνίδι αρκετά καλά. Ίσως, δεν ξέρω. Δεν έχω κάνει κουβέντα μαζί του. Αν τον ενδιαφέρει να συνεχίσει σαν προπονητής αργότερα πιστεύω ότι θα μπορέσει να τα καταφέρει.

Σας έχει ασκηθεί ποτέ πίεση να επιλέξετε κάποιον παίκτη που δεν θέλατε στην εθνική;

Όχι αυτό δεν έχει γίνει ποτέ! Μου αρέσει να παίρνω πάντα και την ευθύνη των επιλογών μου, είτε είναι ενός αθλητή, είτε είναι επιλογών στο παιχνίδι, είτε σε οτιδήποτε άλλο. Δεν έχει γίνει ποτέ αυτό και γι’ αυτό πάντα ξέρω ότι κάθε επιλογή που κάνω έχει το ρίσκο της, αλλά αν δεν πάρεις ρίσκο δε μπορείς να προχωρήσεις. Πάντα ζυγίζω τις αποφάσεις μου πριν τις πάρω, κάποιες πιο πολύ, άλλες πιο λίγο, αλλά σε αποφάσεις που έχω πάρει έχω δικαιωθεί από το αποτέλεσμα.

Σας έχουμε δει να κάνετε το σταυρό σας πριν από παιχνίδια. Είναι εσωτερική ανάγκη;

Είμαι θρήσκος, έχω τα πιστεύω μου! Εγώ έχω την ανάγκη να κάνω αυτό που καμία φορά βλέπει και ο κόσμος, αλλά δεν θα ήθελα να επεκταθώ.

Γνωρίζουμε ότι είστε φαν του τένις. Τι γνώμη έχετε για Τσιτσιπά και Σάκκαρη; Ποιος είναι ο καλύτερος τενίστας όλων των εποχών;

Και οι δύο μπορούν να γίνουν κορυφαίοι των κορυφαίων στην παγκόσμια κατάταξη. Έχουν ξεπεράσει τα ελληνικά όρια, είναι νέα παιδιά, και έχουν ακόμα να κάνουν πολλά. Έχουν να διορθώσουν πράγματα και στο παιχνίδι τους και πώς να αντιμετωπίσουν μια διοργάνωση ή έναν τελικό. Και πιστεύω ότι θα έρθει η ώρα που θα κερδίσουν τελικό και θα ανέβουν στην κορυφή.

Η Αργεντινή, ο Νίκος Γκάλης και τα μακαρόνια με κιμά

Ποια ομάδα θα υποστηρίξετε στο Μουντιάλ;

Πάντα υποστηρίζω την Αργεντινή και θα μείνω σταθερός.

Ο Αντετοκούνμπο είναι ο μεγαλύτερος Έλληνας αθλητής;

Σύγχρονος ναι, είναι! Ο τρόπος που ξεκίνησε, η εξέλιξη του και εκεί που έχει φτάσει είναι όλα παραμυθένια. Επειδή όμως μεγάλωσε σε μία άλλη εποχή θα χαρακτηρίσω ως μεγαλύτερο Έλληνα αθλητή τον Νίκο Γκάλη.

Ποιος είναι ο αγαπημένος προορισμός διακοπών;

Σίγουρα ο Βόλος όπου κατάγομαι, αλλά εκεί δεν νιώθω ότι κάνω διακοπές, γιατί είναι το σπίτι μου και οι γονείς μου, αλλά τα τελευταία χρόνια πηγαίνουμε οικογενειακά πάντα στην Τήνο. Είναι ένας τόπος που μας αρέσει και περνάμε ωραία!

Ο Βόλος τι σημαίνει για εσάς;

Είναι το σπίτι μου, το μέρος που έζησα τα παιδικά μου χρόνια, οι παιδικές μου αναμνήσεις. Από τα 18 μου δεν πηγαίνω πολύ συχνά. Με όλα αυτά που κάνω δεν έχω χρόνο για να επισκεφτώ τον Βόλο, αλλά θεωρώ ότι είναι η πιο όμορφη πόλη της Ελλάδος. Κάποιοι ίσως συμφωνήσουν και μαζί μου. Θα είναι πάντα στην καρδιά μου και χαίρομαι πάρα πολύ όταν τον επισκέπτομαι και βλέπω κάποιους φίλους και θυμάμαι πως περνούσα τα ωραία αυτά παιδικά χρόνια.

Το αγαπημένο φαγητό της μαμάς;

Μακαρόνια με κιμά, το κλασικό και πολύ καλό!

Ποιο είναι το μότο σας;

Μεθοδική δουλειά, αφοσίωση και πίστη σε αυτό που κάνεις. Είναι τρία συστατικά που ακολουθώ. Σίγουρα κάποιες φορές υπάρχουν δύσκολες αποφάσεις με ρίσκο που δεν μπορώ να αποφύγω και δεν το έχω μετανιώσει.

«Έχω καλή σχέση με τους αθλητές μου, αλλά όχι φιλική»

Σε ποιον τηλεφωνείτε μετά από μια επιτυχία;

Στους γονείς μου ή στη γυναίκα μου. Τώρα δεν ξέρω με ποια σειρά, αλλά σχεδόν… ταυτόχρονα. Και στον αδερφό μου! Είναι οι πρώτοι που θέλω να ακούσω μετά από κάποια επιτυχία.

Η επιτυχία είναι συνδυασμός…

Συνδυασμός προσπάθειας ικανών ανθρώπων. Είτε αυτοί είναι παράγοντες, είτε αθλητές, είτε προπονητές. Πρέπει όλοι να είναι πολύ ικανοί και η προσπάθεια τους φέρνει επιτυχία.

Πόσα χρόνια κάνει ένας προπονητής να «πνίξει» τον αθλητή που έχει μέσα του;

Τέσσερα-πέντε χρόνια χρειάζονται σίγουρα. Εγώ έχω ξεπεράσει αυτή τη γραμμή. Ήμουν αθλητής μέχρι το 1999-2000 και από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια.

Ποιο τραγούδι ταιριάζει σε αυτή την εθνική ομάδα;

«Μέχρι το τέλος του κόσμου».

Ο προπονητής είναι φίλος με τον παίκτη;

Έχω κρατήσει μία δικιά μου στάση από την πρώτη στιγμή που έγινα προπονητής. Έχω καλή σχέση με τους αθλητές, αλλά όχι φιλική.

Νομίζω όμως πως με τη στάση μου μπορώ να είμαι δέκτης κάποιων προβλημάτων τους ή προσωπικών τους θεμάτων, και να κάνουμε χιούμορ μαζί και να αστειευτούμε, αλλά πάντα υπάρχει μία κόκκινη γραμμή, την οποία δεν ξεπερνάω ούτε εγώ προς τα κάτω, αλλά ούτε αυτοί προς τα πάνω. Θεωρώ πως αυτό είναι ίσως και το μυστικό και υπάρχει σχέση αλληλοσεβασμού και εκτίμησης.

Τι απωθημένα έχετε από το άθλημα;

Δόξω τω θεώ, το άθλημα μου έχει δώσει πάρα πολλά πράγματα. Όταν ξεκινούσα δεν περίμενα ότι θα ζούσα τόσα πολλά. Όλη μου η ζωή έχει στηθεί γύρω από το νερό. Δεν λέω ότι δεν θέλω και άλλα, αλλά είμαι από τους τυχερούς και έχω πάρει πολλά από το πόλο.

Τι δουλειά θα κάνατε εάν δεν ήσασταν προπονητής;

Νομίζω θα ήμουν γυμναστής. Ήταν το όνειρο μου και γι’ αυτό τελείωσα γυμναστική ακαδημία. Αν δεν είχα αυτή την εξέλιξη στο πόλο σίγουρα θα ήμουν γυμναστής.