Γιάννης Καργιωτάκης: «Τραγούδησα τον Εθνικό Ύμνο όσο πιο δυνατά μπορούσα με δέος και υπερηφάνεια»

Ο Έλληνας παλαιστής ανέβηκε στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου, βάζοντας στο στήθος του το μοναδικό μετάλλιο που έλειπε από τη συλλογή του. Και δεν θα μπορούσε να μην είναι χαρούμενος.

Μάλιστα, σε δηλώσεις του στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Ομοσπονδίας Πάλης, μίλησε για τα συναισθήματά του μόλις άκουσε τον Εθνικό Ύμνο, αλλά και τα σχέδιά του για το μέλλον.

Αναλυτικά, η συνέντευξη:

Γιάννη Συγχαρητήρια. Στέφθηκες πρωταθλητής Ευρώπης. Μια πολύ μεγάλη επιτυχία πως αισθάνεσαι γι’ αυτό;

«Ευχαριστώ θερμά. Νιώθω υπέροχα, μετά από τόσα χρόνια σκληρής δουλειάς, 2 αργυρά μετάλια, 2 χάλκινα και ένα αργυρό σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα… επιτέλους κατέκτησα το χρυσό μετάλλιο».

Μετά από πολλά χρόνια σκληρής προσπάθειας, κατέκτησες το χρυσό μετάλλιο που τόσο σου έλειπε στην πλούσια συλλογή σου. Τα συναισθήματά σου όταν άκουσες τον Εθνικό Ύμνο;

«Όντως, με πολλή υπομονή και επιμονή, μετά από 20 συνεχόμενα έτη στην Εθνική ομάδα πάλης και χρόνια σκληρής προσπάθειας, ιδρώτα, επιτυχιών αλλά και αποτυχιών ήρθε το χρυσό μετάλλιο! Έχω βρεθεί και άλλες φορές σε Ευρωπαϊκό (2020 κ 2021) αλλά και σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (2022) σε μεγάλο τελικό. Μπορείς και εσύ να φανταστείς πόσο πολύ το ήθελα, το περίμενα και το πίστευα. Μόνο υπερηφάνεια μπορεί να νοιώσει κάθε αθλητής που ακούγεται προς τιμήν του ο Εθνικός Ύμνος της χώρας μας και μάλιστα στην μεγαλύτερη Πανευρωπαϊκή διοργάνωση. Με το χέρι λοιπόν στην καρδιά, τραγούδησα τον Εθνικό μας Ύμνο όσο πιο δυνατά μπορούσα γεμάτος δέος και υπερηφάνεια!».

Η Πάλη υποταγής μεγαλώνει συνέχεια. Ως ο κορυφαίος Έλληνας αθλητής πως βλέπεις την εξέλιξη; Σε αυτό το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα είχαμε ένα ακόμα μετάλλιο και μια 5η θέση… !

«Η πάλη Υποταγής ή αλλιώς Grappling (Gi, No-Gi) μεγαλώνει συνεχώς τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η UWW χαρακτηρίζει το Grappling ως το ταχύτερο αναπτυσσόμενο αγώνισμα. Μάλιστα μετέφερε πριν 2 χρόνια, περίπου, την επιτροπή του, από την Τουρκία στην Ελβετία, στα κεντρικά της γραφεία δηλαδή όπου βρίσκονται και τα Ολυμπιακά στυλ πάλης. Αυτό λέει πολλά.

Επίσης σχετικά με τους κανονισμούς η UWW έχει κρατήσει το "παλαιστικό όρθιο" κομμάτι, δηλαδή πρέπει να πάρεις ρίψη ή κατάρριψη του αντιπάλου σου για να συνεχίσεις στο έδαφος. Αν ο αντίπαλος “πέσει” (τραβήξει γκουαρντ) μόνος του, τότε πριμοδοτήσαι με 2 πόντους.

Πολύ βασικό αυτό για τους αθλητές της ολυμπιακής πάλης που θέλουν να ασχοληθούν με αυτό το αγώνισμα και επίσης βασικό για την θεαματικότητα- εξέλιξη και ανάπτυξη του. Οπότε εντός και εκτός συνόρων η εξέλιξη είναι ραγδαία.

Η Ελληνική ομοσπονδία πάλης ακολουθεί τους ρυθμούς αυτούς και τα τελευταία χρόνια διοργανώνει Πανελλήνια πρωταθλήματα. Μάλιστα φέτος είχαμε και αγώνες προκρίσεων για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Φαίνεται ότι υπάρχει ζήτηση. Αν αυτό το αγώνισμα ενταχθεί στο επίσημο πρόγραμμα των Ολυμπιακών αγώνων, (το οποίο θα γίνει σύντομα κατά την άποψη μου) θα είναι υπό την αιγίδα της United World Wrestling και όχι υπό το πρίσμα άλλων μεγαθήριων παγκόσμιων ομοσπονδιών... Κρατήστε το αυτό!

Όσον αφορά τώρα, το κορυφαίος Έλληνας αθλητής έχω να πω τα εξής: Το όνειρο μου ήταν από την ηλικία των 8 ετών που ξεκίνησα την ελευθέρα πάλη να βγω ολυμπιονίκης. Δεν τα κατάφερα, πήρα όμως πολλές εμπειρίες και διακρίσεις όπως (3ος Ευρωπαϊκό Παίδων 2005, 3ος Dan golov 2018, 15 χρόνια μεταλιούχος στα Πανελλήνια Ανδρών, 5ος στην Ολυμπιάδα Cism 2019 και 5ος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Cism 2017, 3ος Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Αστυνομίας 2016). Παράλληλα όμως δεν ήμουν δογματικός με ένα στυλ πάλης, αλλά συμμετείχα και σε άλλα πολλά στυλ. Έτσι ήρθε το πρώτο παγκόσμιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Cism το 2018 στο στυλ της Ελληνορωμαϊκής πάλης.

Καθώς επίσης και με την πάλη στην Άμμο (beach Wrestling) όπου κυνήγησα το χρυσό αλλά δυστυχώς βρέθηκα στην δεύτερη θέση στον κόσμο το 2019. Και έτσι σε όλα τα στυλ πάλης που καλλιεργεί η ΕΛΟΠ και η UWW έχω καταφέρει από μία τουλάχιστον διεθνή διάκριση… Αυτό νομίζω, κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι πραγματικά δύσκολο!! Για εμένα λοιπόν όλα αυτά τα στυλ πάλης είναι “αδέλφια” μεταξύ τους με διαφορετική όμως ταυτότητα. Πολλά παιδιά που δεν είχαν διακριθεί / δεν είχαν πάρει τα μόρια για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση από την Ολυμπιακή πάλη, έχουν και δεύτερη ευκαιρία, από την πάλη στην άμμο, όπου διοργανώνονται πρωταθλήματα από την ΕΛΟΠ και διεκδικούν την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με προσαύξηση των μορίων τους ή ακόμη και άνευ εξετάσεων. Οι σύλλογοι, οι προπονητές, όλοι μας, πρωτίστως, πρέπει να βλέπουμε το συμφέρον των αθλητών μας και να μην τους αποτρέπουμε εφόσον ζητηθεί η συμμετοχή τους και σε αυτά τα αγωνίσματα.

Θα ήθελα επίσης να συγχαρώ τους συναθλητές μου Νίκο Πολύδωρο 2ος στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Gi και Ηλία Μπούκη 5ος στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Gi, όπου και οι τρεις ανήκουμε στον ιστορικό σύλλογο του Ηρακλή Περιστερίου. Επίσης να συγχαρώ τους νέους που είναι το μέλλον μας και πέτυχαν εξίσου πολύ καλές διακρίσεις: Γιώργο Κουγιουμτζιδη (πρωταθλητής Ευρώπης και μάλιστα 2 χρόνια), Ηλία Παγκαλιδη, Ηλία Ζαϊράκη και τους προπονητές τους».

Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σου;

«Οι επόμενοι στόχοι μου, αν όλα πάνε κατ’ ευχήν είναι η συμμετοχή μου στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα και μετά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα τον Αύγουστο στην Βαρσοβία. Με προπόνηση, στοχοπροσύλωση και πειθαρχία, θα προσπαθήσω να φέρω το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα».

Που θα ήθελες να αφιερώσεις αυτό το μετάλλιο;

«Το μετάλλιο το αφιερώνω στον παιδικό μου φίλο Χάρη Πινακουλάκη, ο οποίος πάλεψε σαν πραγματικός πρωταθλητής τόσα χρόνια με τον καρκίνο και ξέρω πόσο πολύ το αγαπούσε αυτό το άθλημα. Αυτός είναι ο πραγματικός πρωταθλητής όχι εγώ».