Οι πραγματικοί… βασιλιάδες του ποδοσφαίρου!

Από τα μέσα προς τέλη της δεκαετίας του ’90, όταν στο ποδόσφαιρο ξέσπασε η περίφημη υπόθεση Μαρκ Μπόσμαν, όλα άλλαξαν. Αυτό που «βαφτίστηκε» ως νόμος Μπόσμαν, διαφοροποίησε τα πάντα στο άθλημα τουλάχιστον όπως τα γνωρίζαμε. Μέσω αυτής της υπόθεσης, επιτράπηκαν οι ελεύθερες μετακινήσεις παικτών εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης, εν συνεχεία… άνοιξε το πράγμα με τους «κοινοτικούς», μέχρι που φτάσαμε στο σημείο που βρισκόμαστε.

Οι μεταγραφές τα τελευταία τουλάχιστον 20 χρόνια, έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Φαντάζει ουτοπικό ένας παίκτης να μείνει σε μια ομάδα για πάνω από 3-4 χρόνια. Ειδικά τώρα που ακόμη και οι κανονισμοί της FIFA είναι ξεκάθαρα υπέρ των παικτών. Με το δικαίωμα που έχουν να διαπραγματευτούν με όποιον θέλουν έξι μήνες πριν λήξει το συμβόλαιό τους, με τις ρήτρες που πλέον προβλέπονται και πρέπει να συμβαδίζουν με τον ετήσιο μισθό του κάθε ποδοσφαιριστή, με το δικαίωμα που έχει ο καθένας για να προσφύγει και να μείνει ελεύθερος αν του οφείλοντας δύο δόσεις συμβολαίων.

Όλη αυτή η διαδικασία, ισχυροποίησε αφάνταστα μια κατηγορία ανθρώπων που δεν είναι ποδοσφαιριστές, δεν είναι προπονητές, δεν είναι παράγοντες, αλλά ουσιαστικά καθορίζουν πολλά στο άθλημα! Ο λόγος φυσικά για τους ατζέντηδες ποδοσφαιριστών!

Οι περίφημοι «FIFA agents» συν τους δικηγόρους που εμπλέκονται σε αυτές τις διαδικασίες. Οι άνθρωποι που καθορίζουν το που θα πάνε οι πελάτες τους. Επηρεάζουν, κανονίζουν, ρυθμίζουν την κάθε λεπτομέρεια. Αυτή, άλλωστε, είναι η δουλειά τους. Το πρόσφατο παράδειγμα με το Μίνο Ραϊόλα δείχνει πολλά. Ο πασίγνωστος ατζέντης δύο μέρες πριν το κρίσιμο ματς της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με τη Λειψία, δήλωσε πως ο Πογκμπά θα φύγει απ’ τον Αγγλικό σύλλογο. Δημιουργώντας αναστάτωση στη Γιουνάιτεντ και τα αποτελέσματα φάνηκαν στο παιχνίδι.

Πέρα απ’ τη δύναμη αυτού του είδους, υπάρχουν ολόκληρες ομάδες που ουσιαστικά «δημιουργούνται» από ατζέντηδες. Μπορεί εύκολα να δει κανείς το πόσους παίκτες έχει ο Ζόρζε Μέντες στη Γουλβς. Παίκτες που εξελίσσονται, βελτιώνονται και εν συνεχεία πωλούνται.

Θυμίζουμε πως η νόμιμη προμήθεια κάθε ατζέντη απ’ τη μεταγραφή ενός ποδοσφαιριστή, είναι 10%. Ακόμη κι αν ένας ποδοσφαιριστής υπογράψει ως ελεύθερος σε κάποια ομάδα, συνήθως μπαίνει στο συμβόλαιο το περιβόητο «πριμ υπογραφής». Είτε ολόκληρο είτε μέρος αυτού, πηγαίνει στον εκπρόσωπο. Άρα αυτό που σαφώς επαγγελματικά βολεύει τους μάνατζερς, είναι να μεταγράφεται ένας ποδοσφαιριστής-πελάτης τους, αν γίνεται και κάθε καλοκαίρι σε άλλη ομάδα!

Φαινόμενο που συχνά παρατηρείται πλέον στις μέρες μας και δεν έχει να κάνει με το γεγονός πως κάποιος παίκτης είτε δεν προσαρμόζεται, είτε δημιουργεί προβλήματα, είτε απλά δεν είναι καλός σε αυτό που κάνει. Απλά η σύγχρονη λογική του ποδοσφαίρου, είναι ακριβώς αυτή: Περισσότερες μεταγραφές, περισσότερα χρήματα για όλους. Ομάδες που πωλούν παίκτες, παίκτες που ανεβάζουν τα ποσά των συμβολαίων τους και φυσικά ατζέντηδες που παίρνουν τα ποσοστά τους!

Θα σκεφτεί κανείς, οι ομάδες γιατί δεν αντιδρούν σε όλα αυτά; Ακριβώς επειδή αυτή η επαγγελματική διαδικασία έτσι όπως έχει διαμορφωθεί, σε μεγάλο βαθμό τις βολεύει. Αυξάνονται τα δικά τους έσοδα, ενώ συγχρόνως διατηρώντας καλές σχέσεις με ατζέντηδες έχουν το δικαίωμα να πάρουν έναν καλύτερο παίκτη ίσως σε καλύτερη τιμή, με την «υποχρέωση» της… καλής σχέσης πως όταν έρθει η ώρα της μεταγραφής δε θα προκύψουν προβλήματα. Με απλά λόγια βολεύονται οι πάντες!

Συν τοις άλλοις, επισήμως πλέον οι ποδοσφαιριστές σε πολλές περιπτώσεις είναι συνιδιοκτησία των ομάδων και των γραφείων μάνατζερ που τους εκπροσωπούν! Απόλυτα νόμιμα όλα αυτά, παρότι η UEFA και η FIFA (κυρίως η UEFA) πολλές φορές έψαξε τις σχέσεις ομάδων με ατζέντηδες σε επίπεδο επίσημης έρευνας για να διαπιστώσεις πιθανές παραβάσεις.

Όπως κι αν το δει κανείς, το σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι πλέον το… βασίλειο των ατζέντηδων.

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.

Διαβάστε επίσης:

Η Ευρώπη μπροστά στις αποφάσεις: Θα συνεχίσει να «χαϊδεύει» τον Ερντογάν ή θα πάρει επιτέλους μέτρα;