Πάολο Ρόσι: Από την κόλαση στον παράδεισο! - Η ιστορία ενός ποδοσφαιρικού ήρωα (videos+photos)

Καταραμένο 2020! Μια ακόμη δυσάρεστη είδηση επιφύλασσε αυτό το έτος, σκορπίζοντας ξανά τη θλίψη στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ο Πάολο Ρόσι σε ηλικία 64 ετών άφησε την τελευταία του πνοή.

Ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς του ιταλικού ποδοσφαίρου κι ένας από τους πρώτους ποδοσφαιρικούς ήρωες. Όπως κι οι περισσότεροι σπουδαίοι της μπάλας έτσι κι ο Ρόσι είχε μια ιδιαίτερη ιστορία ζωής! Μια ιστορία που τον πήγε από την κόλαση των στημένων αγώνων στον παράδεισο της κατάκτησης του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Αυτός ήταν ο Πάολο Ρόσι

Μπορεί για τους νεότερους, το όνομα του να μην λέει πολλά αλλά για τους σημερινούς 50άρηδες αποτελεί έναν από τους ποδοσφαιρικούς ήρωες της γενιάς τους. Ήταν αυτό που συνηθίζαμε να λέμε... ντελικάτος με την μπάλα στα πόδια, αλλά παράλληλα είχε και μια μοναδική αίσθηση του του γκολ.

Ο Ρόσι γεννήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 1956 σε μια μικρή πόλη κοντά στη Φλωρεντία, το Πράτο και έπαιξε για πρώτη φορά μπάλα στην τοπική Σάντα Λουτσία. Στη συνέχεια «έφτιαξε» το όνομα του, παίζοντας στην Αμπροσιάνα και την Κατόλικα Βίρτους, όχι δηλαδή κάποιες ιδιαίτερα γνωστές ομάδες. Αυτό, όμως, δεν είχε σημασία καθώς ο Ρόσι κατάφερε να μπει με τα κατορθώματα του στο στόχαστρο της Γιουβέντους.

Στην Ιταλία όταν η «Μεγάλη Κυρία» θέλει έναν παίκτη τότε λογικά τον κάνει και δικό της. Κι αυτό συνέβη με την περίπτωση του Ρόσι, ο οποίος δόθηκε δανεικός στην Κόμο για να «ψηθεί», αλλά και για να μετατραπεί από εξτρέμ σε σέντερ φορ. Αυτή ήταν η εντολή που είχε δώσει η Γιουβέντους.

Βέβαια, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως θα ήθελε τόσο η Γιούβε, όσο και ο ίδιος, καθώς ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς. Είναι χαρακτηριστικό ότι έκανε τρεις φορές επέμβαση στον μηνίσκο, κάτι που εκείνα τα χρόνια μπορούσε να απειλήσει ακόμα και την καριέρα σου.

Η... εκτόξευση στη Βιτσέντζα

Κάπως έτσι μετακόμισε στη Βιτσέντζα, η οποία τον απέκτησε με συνιδιοκτησία! Με τα «ερυθρόλευκα» ήρθε κι η... απογείωση, καθώς στα τρία χρόνια παραμονής του εκεί (βλ. 1976-1979) μέτρησε 60 γκολ σε 94 συμμετοχές! Μάλιστα, τη σεζόν 1977/78 αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του Καμπιονάτο, κάτι που του άνοιξε και την πόρτα της εθνικής Ιταλίας, για το Μουντιάλ της Αργεντινής.

Στο μεγάλο ραντεβού του ποδοσφαίρου σημείωσε τρία γκολ και γενικά είχε ιδιαίτερα θετική παρουσία, ωστόσο η Ιταλία ηττήθηκε 1-2 από την Ολλανδία στον ημιτελικά και τελικά κατέλαβε την τέταρτη θέση, καθώς έχασε με το ίδιο σκορ και στον μικρό τελικό με τη Βραζιλία.

Μάλιστα, ο Ρόσι είχε εκτοξεύσει τόσο πολύ τις «μετοχές» του που «ανάγκασε» τη Γιουβέντους να ενδιαφερθεί ξανά για εκείνον, αλλά τα χρήματα που ζητούσε η Βιτσέντζα ήταν... εξωπραγματικά για την εποχή. Τη σεζόν 1979/80, θα παίξει τελικά μπάλα στην Περούτζια, η οποία εκείνη την εποχή ήταν ανάμεσα στις κορυφαίες της χώρας.

Ο κόσμος του γκρεμίστηκε!

Πραγματοποίησε μια αρκετά καλή σεζόν, σκοράροντας 13 τέρματα σε 28 αναμετρήσεις, αλλά στις 23 Μαρτίου 1980 έμελλε να αλλάξουν τα πάντα για τον ίδιο. Εκείνη την εποχή ξέσπασε το σκάνδαλο Totonero, το οποίο είναι το αντίστοιχο ΠΡΟΠΟ της γειτονικής χώρας.

Ήταν φυσικά σκάνδαλο που αφορούσε στημένους αγώνες και μάλιστα «εγκέφαλοι» ήταν ένας έμπορος οπωροκηπευτικών κι ένας ιδιοκτήτης εστιατορίου. Στην υπόθεση ήταν αναμεμιγμένοι παίκτες και παράγοντες μεγάλων συλλόγων, όπως η Μίλαν κι η Λάτσιο, ενώ στο «κόλπο» βρίσκονταν και μέλη άλλων ομάδων.

Ο Ρόσι πλήρωσε πολύ ακριβά μια συνάντηση λίγων λεπτών που είχε στο ξενοδοχείο, στο οποίο διέμενε η Περούτζια πριν από την εκτός έδρας αναμέτρηση με την Αβελίνο.

«Τα δύο πιο άσχημα λεπτά της καριέρας μου»

Για την ακρίβεια δεν είναι δύο λεπτά, όπως ανέφερε ο ίδιος σε ένα από τα βιβλία του. Τα δύο πιο άσχημα λεπτά της καριέρας του, όπως υπογραμμίζει. Τα όσα εξιστορεί προκαλούν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Διαβάστε παρακάτω ένα μικρό απόσπασμα...

«Μετά από το δείπνο, όσο έπαιζα μπίνγκο για να σκοτώσω την ώρα μου, ο Ντέλα Μαρτίρα ήρθε και μου είπε "Πάολο, θέλεις να έρθεις μια στιγμή να δεις δύο φίλους μου που θέλουν να σε γνωρίσουν;" Δεν λέω "όχι" και διστακτικά δίνω τη θέση μου στον Τσεκαρίνι και σηκώνομαι.

Στο χολ βλέπω δύο τύπους που δεν είχα ξαναδεί. Κάνουμε χειραψία και δεν καταλαβαίνω τι θέλουν από μένα. Ο Ντέλα Μαρτίρα ξαφνικά λέει "Πάολο, αυτός είναι ένας φίλος μου που παίζει στοίχημα" Και ο φίλος του φίλου του λέει με βαριά ρωμαϊκή προφορά "Πάολο, τι θα κάνεις την Κυριακή;" Απάντησα γενικά "Κοίτα, ας προσπαθήσουμε να νικήσουμε". "Τι θα συμβεί αν φέρετε ισοπαλία;" Δεν καταλαβαίνω πού το πηγαίνει. Ντρέπομαι, αλλά δεν το δείχνω. Δεν βλέπω την ώρα να φύγω από εκεί.

Απαντάω "η ισοπαλία δεν είναι για πέταμα. Η Αβελίνο έχει έναν πόντο λιγότερο από εμάς, νίκησε τη Γιουβέντους και έχασε μόνο από την Τορίνο". "Ξέρεις, έχουμε έναν φίλο στην άλλη ομάδα που λέει ότι μία ισοπαλία θα ήταν εντάξει", είπε ο ένας και ο άλλος πρόσθεσε "ίσως να βάλεις και δύο γκολ".

Δεν μου άρεσε καθόλου η συζήτηση. Ήθελα να γυρίσω στο μπίνγκο μου, γιατί αυτές οι φάτσες δεν μου ενέπνεαν εμπιστοσύνη. Τους διέκοψα λέγοντας "Μάουρο, με περιμένουν και περιμένουν και σένα", ώστε να μην τον κάνω να φανεί κακός. Γύρισα πίσω και συνέχισα να παίζω. Όλα αυτά διήρκεσαν 2 λεπτά, αυτά που εξελίχθηκαν στα πιο άσχημα 2 λεπτά της καριέρας μου».

Η αναμέτρηση τελείωσε 2-2, με τον Ρόσι να σημειώνει και τα δύο τέρματα της Περούτζια, με τον ίδιο να τονίζει ότι: «Δεν ήξερα καν για τα στοιχήματα. Νόμιζα ότι ήταν μια κλασική ισοπαλία, αποδεκτή από δύο ομάδες που δεν θέλουν να αλληλοπληγωθούν. Ακολούθησα τη διαδικασία σαν κάτι εξωπραγματικό, σαν να υπάρχει κάποιος άλλος στη θέση μου. Κατάλαβα πως όλα ήταν αλήθεια όταν επέστρεψα σπίτι και είδα τα πρόσωπα των γονιών μου».

Η αστυνομία έκανε συλλήψεις μέσα στο γήπεδο!

Την ημερομηνία που αναφέραμε πιο πάνω (βλ. 23 Μαρτίου 1980), η ιταλική αστυνομία προχώρησε σε μια πρωτοφανή επιχείρηση, μέσω της οποίας συνέλαβε τους πρωταγωνιστές του κυκλώματος μέσα στο γήπεδο!

Ο Ρόσι δεν ήταν ανάμεσα σε αυτούς, αλλά από την όλη ιστορία έγινε γνωστή εκείνη η συνάντηση που είχε στο ξενοδοχείο, με αποτέλεσμα να το όνομα του να συμπεριληφθεί στη λίστα με τους κατηγορουμένους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αποκλειστεί από την Εθνική κι από κάθε ποδοσφαιρική δραστηριότητα για τρία χρόνια!

Αξίζει να υπογραμμίσουμε ότι η νομοθεσία στην Ιταλία δεν προέβλεπε ποινές για στήσιμο αγώνων κι ως εκ τούτου άπαντες τιμωρήθηκαν με αθλητικές ποινές. Ο Ρόσι από την πλευρά του συνέχισε να φωνάζει για την αθωότητα του αλλά μάταια. Ουσιαστικά οι μόνοι που τον πίστεψαν ήταν ο πρόεδρος της Γιουβέντους, Τζιανπέρο Μπονιπέρτι κι ο προπονητής της Ιταλίας, Έντζο Μπεαρζότ.

Είναι χαρακτηριστικό ότι παρά την τιμωρία του η Γιούβε τον απέκτησε το 1981, ενώ κι ο ομοσπονδιακός τεχνικός τον διαβεβαίωσε ότι βρίσκεται κανονικά στα πλάνα του για το Μουντιάλ της Ισπανίας.

Η επιστροφή στα γήπεδα

Ο Ρόσι έπειτα από μάχη που έδωσε κατάφερε να κερδίσει την έφεση που είχε καταθέσει κι η ποινή του μειώθηκε στα 2 χρόνια. Τελικά, επέστρεψε στο φινάλε της αγωνιστικής περιόδου 1982/83 όταν έπαιξε σε τρία ματς με τη Γιουβέντους, σκοράροντας κι ένα τέρμα στο 5-1 επί της Ουντινέζε. Εκείνη τη χρονιά πανηγύρισε την κατάκτηση του τίτλου με τους «μπιανκονέρι», ενώ ο Μπεαρζότ κράτησε την υπόσχεση του και τον συμπεριέλαβε στην αποστολή για το Μουντιάλ της Ισπανίας. Μάλιστα, δέχθηκε κι έντονη κριτική, καθώς στην πρώτη φάση ο Ρόσι δεν... βλεπόταν κι η Ιταλία προκρίθηκε ως δεύτερη πίσω από την Πολωνία, μετρώντας τρεις ισοπαλίες.

Αδύναμος, χωρίς έκρηξη και χωρίς να μπορεί να βρει τον δρόμο για τα αντίπαλα δίχτυα. Αυτός ήταν ο Ρόσι της πρώτης φάση, ωστόσο από εκεί και πέρα στο γήπεδο εμφανίστηκε ο πραγματικός παίκτης που θαύμαζαν άπαντες στα ιταλικά γήπεδα.

«Έκανα τη Βραζιλία να κλαίει...»

Η εξιλέωση του Ρόσι ήρθε στις 5 Ιουλίου 1982 όταν με ένα τρομερό σόου οδήγησε την Ιταλία στη νίκη με 3-2 επί της ανίκητης Βραζιλίας κι έστειλε την ομάδα του στα ημιτελικά! Εκείνο το βράδυ στη Σαρία πέτυχε χατ τρικ, σημειώνοντας μια από τις επικότερες στιγμές στην ιστορία των Μουντιάλ. Όπως ανέφερε κι ο ίδιος στον τίτλο, ενός εκ των βιβλίων του «Έκανα τη Βραζιλία να κλαίει...».

Απαλλαγμένος από αυτό που «κουβαλούσε» από τότε που τιμωρήθηκε, σημείωσε και τα δύο τέρματα στον ημιτελικό με την Πολωνία (2-0) κι ήταν αυτός που άνοιξε το σκορ στο τελικό με τη Γερμανία, όπου η «σκουάντρα ατζούρα» επικράτησε με 3-1, κατακτώντας πανηγυρικά το τρόπαιο.

Αγωνίστηκε στη Γιουβέντους ως το 1985 και κατέκτησε πρωτάθλημα, κύπελλο, Κύπελλο Κυπελλούχων αλλά και το Κύπελλο Πρωταθλητριών στον αιματοβαμμένο τελικό του Χέιζελ. Στη συνέχεια έπαιξε στη Μίλαν και τη Βερόνα για να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια σε ηλικία 31 ετών.

Μετά από λίγα χρόνια επέστρεψε ως σχολιαστής στην ιταλική τηλεόραση, όπου έμεινε μέχρι και λίγο καιρό πριν όταν οι «παλιές πληγές από το ποδόσφαιρο...» (βλ. πόνοι στην πλάτη και τη μέση) τον οδήγησαν στους γιατρούς.

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.

Διαβάστε επίσης:

Καιρός: Απόκοσμες εικόνες στην Αθήνα – Το σπάνιο φαινόμενο που «έβαψε» κόκκινο τον ουρανό