Ποστέκογλου: Συγκινεί για τα παιδικά χρόνια και τον πατέρα του - «Μέναμε σε καταυλισμό προσφύγων»

Ο προπονητής της Τότεναμ, Άγγελος Ποστέκογλου παραχώρησε μια ιδιαίτερη συνέντευξη στο BBC.

Αρχικά ο Ελληνοαυστραλός τεχνικός παραδέχθηκε ότι ποτέ δεν πίστευε ότι θα ερχόταν η ευκαιρία του στην Premier League, ενώ δεν έκρυψε πόσο μελαγχολικά ένιωθε με τη μη αναγνώριση των επιτυχιών του μέχρι πριν μερικά χρόνια.

«Ποτέ δεν πίστευα ότι θα έφτανα εδώ, για να είμαι ειλικρινής, όχι λόγω της ικανότητάς μου, αλλά απλώς επειδή κανείς δεν κοίταζε προς αυτή την κατεύθυνση. Τελείωσα πολύ αργά την καριέρα μου, διοικώντας έναν από τους πιο διάσημους συλλόγους στον κόσμο, τη Σέλτικ και έναν από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιρικούς συλλόγους στον κόσμο, την Τότεναμ. Ήρθε αργά, απλά χρειάστηκε κάποιος να κοιτάξει πέρα ​​από το συνηθισμένο», ανέφερε ο Ποστέκογλου αρχικά.

Όταν τον ρώτησαν γιατί έγινε προπονητής, απάντησε: «Πάντα ήθελα να γίνω προπονητής. Μου άρεσε το ποδόσφαιρο. Μου άρεσαν τα πάντα, όχι μόνο να παίζω. Επαιρνα περιοδικά και διάβαζα για το ποδόσφαιρο και κυρίως για την Λίβερπουλ. Στον παράξενο κόσμο στον οποίο μεγάλωσα, κατέληξα με έναν από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Τον Φέρεντς Πούσκας».

Ο Ποστέκογλου διεύθυνε αρκετές ομάδες της Αυστραλίας, ενώ βρέθηκε και στην Ελλάδας πριν αναλάβει την εθνική ομάδα της Αυστραλίας και την ιαπωνική Yokohama F Marinos. Έφυγε από την Ιαπωνία για τη Σέλτικ το 2021 και μετά από δύο χρόνια στη Σκωτία, έγινε προπονητής της Τότεναμ αυτό το καλοκαίρι.

«Ο κόσμος με ανακάλυψε τα τελευταία χρόνια, αν και είμαι αρκετά επιτυχημένος εδώ και 25 χρόνια», ανέφερε. «Δεν το καταλάβαινα, ερχόμουν εδώ πριν από πέντε ή έξι χρόνια. Ήμουν προπονητής της εθνικής ομάδας και ο κόσμος με σύστηνε. Και ήταν σαν να πήγαινα σε εκείνες τις οντισιόν του Χόλιγουντ και να με απέρριπταν, απλά δεν ήξεραν ποιος ήμουν. Ήταν πολύ καταθλιπτικό», ανέφερε ο Ποστέκογλου.

Τα παιδικά του χρόνια ως μετανάστης στην Αυστραλία και η σχέση με τον πατέρα του

Ο Ποστέκογλου γεννήθηκε στην Ελλάδα, αλλά μετακόμισε στην Αυστραλία με την οικογένειά του ως παιδί.

«Ήμασταν μετανάστες. Δεν μοιάζω με τον τυπικό πρόσφυγα, αλλά ήμουν πέντε χρονών όταν φύγαμε. Πήραμε ένα πλοιάριο και δεν είχαμε καμία βεβαιότητα για τίποτα. Την εποχή που η Αυστραλία έψαχνε για μετανάστες για να βοηθήσει με το εργατικό δυναμικό, ο πατέρας μου ήταν ανειδίκευτος εργάτης, οπότε κάναμε αυτό το άλμα, μείναμε σε έναν καταυλισμό προσφύγων για λίγο και μετά αποκτήσαμε ένα σπίτι».

«Το ποδόσφαιρο είναι αυτό που τον έκανε να χαίρεται ως άνθρωπο και ήθελα να τον πλησιάσω περισσότερο. Καθόμασταν αργά και παρακολουθούσαμε τους αγώνες. Το μόνο που κράτησε μέσα του από την παλιά χώρα ήταν η αγάπη του για το ποδόσφαιρο. Η ΑΕΚ ήταν η ομάδα του, γεννήθηκα μερικά χιλιόμετρα από το γήπεδο. Λάτρευε το ποδόσφαιρο και μεγαλώνοντας, αυτή ήταν η σύνδεσή μας. Η τοπική μας ομάδα ήταν ελληνική, ομάδα μεταναστών, και πηγαίναμε εκεί τις Κυριακές και μπορούσαμε να μιλάμε ελληνικά, ένιωθε άνετα για δύο ώρες».

Ως ποδοσφαιριστής δεν έκανε μεγάλη καριέρα, έπαιξε στη South Melbourne Hellas της Αυστραλίας. «Είχα μερικές ευκαιρίες να παίξω στην Ελλάδα αλλά τραυματίστηκα στο γόνατο και αυτό ήταν. Αλλά ό,τι έκανα ήταν πραγματικά προπομπός για να γίνω προπονητής», κατέληξε.