Ζημίωσε ο Πατέρας την ΠΑΕ Παναθηναϊκός και με βούλα Δικαστηρίου!
Με αφορμή την αγωγή του πρώην προέδρου της ΠΑΕ στην εφημερίδα «Η ΠΡΑΣΙΝΗ» το Δικαστήριο επιβεβαίωσε πλήρως τα συνεχή ρεπορτάζ της εφημερίδας για την κακοδιαχείριση και τη χειροτέρευση των οικονομικών του «τριφυλλιού» επί ημερών Πατέρα. Αναφέροντας αναλυτικά τα ποσά που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές, το Δικαστήριο ήταν ξεκάθαρο σε ό,τι αφορά τους αριθμούς που δυστυχώς για τον Πατέρα είναι αμείλικτοι. Ιδού το σχετικό απόσπασμα της απόφασης, που βάζει τα πράγματα στη θέση τους για τη θητεία Πατέρα στην ΠΑΕ.
Αναλυτικά:
«Περαιτέρω, με το από 28-1-2011 δημοσίευμα της εφημερίδας "η ΠΡΑΣΙΝΗ" ασκείται στον ενάγοντα κριτική και καταλογίζεται σε αυτόν κακοδιαχείριση ως προς τα οικονομικά της ΠΑΕ κατά το χρονικό διάστημα της επ’ αυτής προεδρίας του, με το σκεπτικό, ότι, αν και διαχειρίστηκε υπό την προεκτεθείσα ιδιότητά του το ποσό των διακοσίων εκατομμυρίων (200.000.000) ευρώ, ωστόσο κατέληξε να παραδώσει, τελικά, άδειο ταμείο, που απαιτεί, πλέον, την υιοθέτηση και εφαρμογή σκληρής οικονομικής πολιτικής περικοπών και ειδικότερα, ότι κατασπατάλησε τα χρηματικά κεφάλαια της ΠΑΕ υπερβαίνοντας το εκάστοτε πλαφόν δαπανών λειτουργίας της με διάφορους τρόπους, όπως π.χ. "αγοράζοντας" τους κατονομαζόμενους στο δημοσίευμα παίκτες, που ήταν πολύ ακριβοί, αλλά δεν είχαν επενδυτική αξία και αξία μεταπώλησης. Από τους δημοσιευθέντες ισολογισμούς της ΠΑΕ, που ανάγονται στο χρονικό διάστημα προεδρίας του ενάγοντος, ήτοι στις χρήσεις 2008 – 2009 και 2009 – 2010, σε σχέση με την αμέσως προηγούμενη εταιρική χρήση 2007 – 2008, κατά την οποία πρόεδρος είχε διατελέσει ο Ιωάννης Βαρδινογιάννης, προέκυψαν τα εξής: η χρήση 2007 – 2008 έκλεισε με ζημιές 11.466.527,19 ευρώ και υπόλοιπο ζημιών προηγούμενων χρήσεων 28.835.908,59 ευρώ και ως εκ τούτου με τελική μεταφερόμενη ζημιά 40.282.435,78, ενώ η χρήση 2008 – 2009 έκλεισε με ζημιά 30.057.525,07 ευρώ και προστεθείσας επ’ αυτής της ως άνω μεταφερόμενης ζημιάς προηγούμενων χρήσεων εκ ποσού 51.342.241,01 ευρώ ανήλθε στο συνολικό ποσό των 81.399.766,08 ευρώ. Συνεπώς, η χρήση 2008 -2009 παρουσίασε κατ’ ελάχιστον μικρότερη ζημιά σε σχέση με τη χρήση 2007 – 2008, ωστόσο πρέπει να συνεκτιμηθεί, ότι κατά τη χρήση 2008 – 2009 χώρησε αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου κατά το ποσό των 25.578.978 ευρώ, οπότε το κατατεθειμένο μετοχικό κεφάλαιο ανήλθε από το ποσό των 40.227.666 ευρώ στο ποσό των 65.806.644 ευρώ, καθώς και αύξηση των εσόδων από τα αποτελέσματα εκμετάλλευσης στο ποσό των 11.321.514,33 ευρώ έναντι 1.085.317,72 ευρώ της προηγούμενης χρήσης, ενώ η χρήση 2009 – 2010 παρουσίασε αύξηση στο τριπλάσιο του ελλείμματος σε σχέση με τις δύο προηγούμενες χρήσεις , παρά το γεγονός, ότι χώρησε αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου κατά το ποσό των 5.592.873 ευρώ. Επίσης, στις χρήσεις προεδρίας του ενάγοντος έλαβε χώρα μεγάλη αύξηση: α) των εξόδων του ποδοσφαιρικού τμήματος και δη από το ποσό των 24.479.428,86 ευρώ στη χρήση 2007 – 2008 στο ποσό των 41.288.025,43 ευρώ στη χρήση 2008 – 2009 και 54.625.689,60 ευρώ στη χρήση 2009 – 2010 και β) των αναληφθέντων μακροπρόθεσμων και βραχυπρόθεσμων υποχρεώσεων της ομάδας από 31.921.682,44 ευρώ στη χρήση 2007 – 2008 σε 54.635.175,55 ευρώ στη χρήση 2008 – 2009 και 54.492.228,86 ευρώ στη χρήση 2009 – 2010, επισημαίνοντας ενδεικτικά, ότι κατά τη χρήση 2008 – 2009 οι μακροπρόθεσμες υποχρεώσεις της ομάδας αυξήθηκαν από 9.465.000 ευρώ σε 22.914.598,96 ευρώ, οι υποχρεώσεις προς προμηθευτές από 5.967.806,19 ευρώ σε 14.107.421,72 ευρώ και οι υποχρεώσεις από φόρους και τέλη από 171.451,85 ευρώ σε 1.568.945,91 ευρώ, ενώ παρέμειναν υψηλές και κατά τη χρήση 2009 – 2010, ανερχόμενες, αντίστοιχα, στα ποσά των 21.946.599,06 ευρώ, 11.708.694,35 ευρώ και 919.127,24 ευρώ. Από τα προεκτεθέντα συνάγεται, ότι επί προεδρίας του ενάγοντος παρουσιάστηκε, πράγματι, χειροτέρευση των οικονομικών δεικτών της ΠΑΕ, παρότι έλαβε χώρα αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου και των εσόδων της, διότι οι δείκτες αυτοί υπερσκελίστηκαν από την αύξηση των δαπανών και την ανάληψη υψηλών οικονομικών υποχρεώσεων έναντι τρίτων εν γένει. Η προεκτεθείσα επί τα χείρω πορεία των οικονομικών δεικτών της ΠΑΕ, όπως αυτή εμφαίνεται στους δημοσιευμένους ισολογισμούς, συναντά αφ’ εαυτής έρεισμα για τη διατύπωση κριτικής ως προς το αποτέλεσμα της οικονομικής διαχείρισης του ενάγοντος, η οποία ακριβώς και εκφράζεται στο επίδικο δημοσίευμα.
Στο πλαίσιο αυτό, το επίμαχο δημοσίευμα δεν ενέχει συκοφαντικό περιεχόμενο ως προς το πρόσωπο του ενάγοντος σχετικά με το αντικειμενικό δεδομένο, ότι επί προεδρίας του χειροτέρευσαν, πράγματι, τα οικονομικά της ΠΑΕ, το, δε, περαιτέρω σχόλιο, όμως, ότι η εν λόγω χειροτέρευση οφείλεται σε κατασπατάληση από τον ενάγοντα των χρηματικών κεφαλαίων της ομάδας και εσφαλμένες εκ μέρους του επιχειρηματικές επιλογές (βλ. π.χ. αγορά ακριβών παικτών κλπ.) τυγχάνει δυσφημιστικό για το πρόσωπο του ενάγοντος, αφού εκθέτει αυτόν, υπό την ιδιότητά του ως προέδρου της ομάδας, ως ασκήσαντα μη συνετή και έλλογη επιχειρηματική και οικονομική πολιτική, γεγονός, που είχε ως αποτέλεσμα την οικονομική καταρράκωση της ΠΑΕ. Και ναι μεν η εν λόγω κριτική ενέχει σε κάθε περίπτωση στοιχεία υποκειμενικότητας του συντάκτη του δημοσιεύματος, συνεκτιμωμένου και του γεγονότος, ότι οι εν λόγω ισολογισμοί εγκρίθηκαν σε κάθε περίπτωση από τους μετόχους, ωστόσο ερείδεται και επί των ως άνω στοιχείων των ισολογισμών της ΠΑΕ, από τους οποίους προέκυψε υπερδιόγκωση των δαπανών της ομάδας μέσα σε μια διετία και, μάλιστα, κατά τρόπο, που απορροφήθηκαν και υπερκαλύφθηκαν δύο (2) διαδοχικές αυξήσεις του μετοχικού κεφαλαίου της ομάδας. Υπό το πρίσμα αυτό, παρίσταται θεμιτό το ενδιαφέρον του δημοσιογράφου να εκθέσει στους αναγνώστες της εφημερίδας τον προβληματισμό του και τις σκέψεις του για τη ανισορροπία και πτωτική πορεία στα οικονομικά της ΠΑΕ και δη κατά τρόπο, από τον οποίο δεν προέκυψε, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, σκοπός εξύβρισης ως προς το πρόσωπο του ενάγοντος, της σχετικώς υποβληθείσας ένστασης των εναγομένων κατ’ άρθρο 367 παρ. 1 περ. γ΄ΠΚ δεκτής γενομένης ως βάσιμης κατ’ ουσίαν, γεγονός, που αίρει τον άδικο χαρακτήρα της πράξης και την αποζημιωτική ευθύνη του άγνωστου συντάκτη του εν λόγω δημοσιεύματος και κατ’ επέκταση του προστήσαντος αυτόν τρίτου εναγομένου – διευθυντή σύνταξης της εφημερίδας, καθώς και της αντικειμενικώς ευθυνόμενης πρώτης εναγομένης – ιδιοκτήτριας της εφημερίδας».