Χαράλαμπος Ταϊγανίδης στο Newsbomb.gr: Αυτό είναι το όραμά μου για μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις
Ο Χαράλαμπος Ταϊγανίδης είναι ένας σπουδαίος αθλητής και ένας υπέροχος άνθρωπος. Οι επιδόσεις του από το 2004 έως την Ολυμπιάδα του Τόκιο αξεπέραστες. Ο ίδιος έχει κατακτήσει παγκόσμιους τίτλους, παραολυμπιακά μετάλλια, διακρίσεις… Η αναπηρία του δεν τον «λύγισε» ποτέ. Κατέκτησε τον κόσμο και έστειλε μήνυμα ηχηρό πως οι άνθρωποι είμαστε ισόνομοι και έχουμε δικαίωμα όλοι στο όνειρο. Άνθρωποι και πρωταθλητές σαν τον Μπάμπη επιβάλλεται να είναι τα πρότυπα της ελληνικής κοινωνίας.
Ο Χαράλαμπος Ταϊγανίδης μιλά στο Newsbomb.gr για τον τελευταίο του άθλο στο Τόκιο, για τον βατήρα που «υποκλίθηκε» λίγο πριν πέσει η αυλαία μιας τεράστιας διαδρομής
Ήσουν 4ος στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκiο στα 100 μέτρα ύπτιο. Ήταν ο επίλογος μιας μεγάλης καριέρας…
«Ήταν η τελευταία πράξη από έναν κύκλο μεγάλο, από έναν κύκλο που άνοιξε το 2004. Μια 4η θέση που ήρθε με πολύ κόπο και πόνο. Λίγες ημέρες πριν φύγω για το Τόκυο τραυματίστηκα. Ήμουν οριακά στο να παίξω, μα το ήθελα πολύ. Στον τελικό αγωνίστηκα με ξυλοκαϊνή. Ουσιαστικά αγωνιζόμουν με ένα χέρι και έχασα το μετάλλιο για 1 δευτερόλεπτο. Αν δεν είχα τον τραυματισμό ο επίλογος μου θα είχε ένα μετάλλιο. Αλλά ακόμη και έτσι είμαι πολύ χαρούμενος που μπόρεσα και αγωνίστηκα μέχρι το τέλος, με το ίδιο πάθος όπως ήταν αυτό που είχα ξεκινήσει».
Ποια είναι η αναπηρία σου;
«Έχω πρόβλημα στην όραση μου».
Τι σε ώθησε στον αθλητισμό;
Ο φόβος μου για το νερό. Ήμουν 5 χρονών και ήθελα να ξεπεράσω την φοβία μου. Με το που μπήκα στην πισίνα διαπίστωσα και εγώ και οι γύρω μου πως έκανα για αυτό το άθλημα, την κολύμβηση.
Πόσες ώρες την ημέρα έκανες προπόνηση;
«Είχα φθάσει και 3 φορές την ημέρα. Προπονούμουν σκληρά γιατί οι στόχοι ήταν μεγάλοι και σε καμία περίπτωση εύκολοι».
Ποιες είναι οι διακρίσεις σου;
«10 Ολυμπιακά μετάλλια, 22 Παγκόσμια ρεκόρ, 15 παγκόσμιοι τίτλοι εκ των οποίων οι 11 ήταν χρυσοί».
Ποιο είναι το πιο δυνατό καρέ από την καριέρα σου;
«Η μεγαλύτερη και η πιο συγκινητική στιγμή ήταν το τέλος… Αφού τελείωσα τον αγώνα, χαιρέτησα τον κόσμο και αυθόρμητα πήγα και υποκλίθηκα και φίλησα τον βατήρα. Μια συμβολική κίνηση. Ένας ιδιαίτερος αποχαιρετισμός με έντονο συμβολισμό για εμένα. Γιατί πλέον αρχίζει ένας άλλος κύκλος στη ζωή μου και δεν θα αγωνίζομαι πια».
Επισκέπτεσαι παιδιά σε σχολεία, τι τους λες;
Τα παιδιά είναι το μέλλον, είναι η εικόνα της κοινωνίας που θα είναι σε λίγα χρόνια στο προσκήνιο. Τους εξηγώ ότι όλοι ανάπηροι και μη είμαστε ισόνομα άτομα. Έχουμε όλοι όνειρα, προσδοκίες, βιώνουμε χαρές και λύπες. Τους τονίζω την σημαντικότητα της αποδοχής και της κοινωνικοποίησης των παιδιών μα αναπηρία.
Όλα είναι και θέμα ψυχολογίας άλλωστε. Μετράει πολύ και η διαχείριση του θέματος τόσο από την οικογένεια όσο και από το δάσκαλο στο σχολείο. Ο τελευταίος είναι αυτός που έχει έναν κομβικό ρόλο να ενσωματώσει τα παιδιά και να δημιουργήσει συνθήκες μιας κουλτούρας πιο ανθρώπινης, πιο εξελιγμένης και πιο ισόνομης».
Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.