Δώρα Πασχαλίδου: Η τυφλή «Τζουντόκα» που διέπρεψε στους παραολυμπιακούς του Τόκιο σπουδάζει Νομική

Η Δώρα Πασχαλίδου είναι μια πραγματική πρωταθλήτρια της ζωής. Δεν είναι τα χρυσά και οι διακρίσεις που έχει κερδίσει στο Judo, αλλά το πάθος και η θέληση της για ζωή είναι ανυπέρβλητες μεταβλητές για εκείνη.

Πρώτα εμείς οι δημοσιογράφοι φέρουμε μερίδιο ευθύνης που παιδιά σαν την Δώρα δεν τα προβάλλουμε όπως τους πρέπει. Βέβαια υπάρχουν και πολλοί άλλοι παράγοντες που τα παιδιά αυτά δεν χαίρουν των τιμών που τους αναλογούν.

Στο Weekend Edition του Newsbomb.gr μια τιτάνια αθλήτρια ανοίγει την καρδιά της και μοιράζεται μαζί μας τα όνειρα της. Τι και αν δεν βλέπει; Αυτό δεν την εμποδίζει να χαμογελά και να σχεδιάζει με γνώμονα την ψυχή της.

Η Δώρα τελειώνει την Νομική, είναι μια κοπέλα που γελάει συνέχεια, χειρίζεται την τεχνολογία καλύτερα από εμάς τους «ειδήμονες», μιλά με περηφάνια για την καταγωγή της που είναι από τον Πόντο.

Η οικογένεια της, είναι το στήριγμα της… η βάση της. Η Δώρα Πασχαλίδου αποτελεί το υγιές πρότυπο του Νεοέλληνα που δυστυχώς δεν «πουλά» στα media. Ωστόσο είναι ένα διαμάντι. Και σίγουρα τα επόμενα χρόνια στους Judo θα γράψει χρυσές σελίδες!

Δώρα είσαι πρωταθλήτρια στο judo και μάλιστα είχες λάβει μέρος στους παραολυμπιακούς αγώνες στο Τόκυο, πριν λίγους μήνες. Αρχικά ας αρχίσουμε ανάποδα και πες μου για την ολυμπιακή εμπειρία σου…

«Θέλω να ξεκινήσω ευχαριστώντας σε από καρδιάς για την ευκαιρία που μου δίνεις να μοιραστώ μερικά πράγματα! Η εμπειρία μου από την πρώτη μου συμμετοχή στους Παραολυμπιακούς αγώνες του Τόκιο 2020 ήταν σπουδαία, υπέροχη, μοναδική, αξέχαστη! Πέντε χρόνια ονειρευόμουν αυτή τη στιγμή ξανά και ξανά! Το να πατάω στα στρώματα και να αγωνίζομαι μαζί με τις καλύτερες αθλήτριες του κόσμου ήταν συγκλονιστικό! Είναι τόσο δυνατό και τόσο Συγκινητικό να εκπροσωπείς την Ελλάδα στην ύψιστη αθλητική διοργάνωση! Την Ελλάδα, την χώρα μας, που άναψε στις καρδιές των αθλητών όλου του κόσμου την ολυμπιακή φλόγα και που την κρατά ακόμα αναμένει Παρόλα τα δεινά που πέρασε και συνεχίζει να περνά! Επέστρεψα κατακτώντας την έβδομη θέση, έχοντας περάσει από άπειρες δυσκολίες για να φτάσω ως εκεί! Θα μπορούσα να έχω μία καλύτερη θέση, υπήρξαν όμως παράγοντες που δεν ήταν στο δικό μου χέρι! Οι ολυμπιακοί αγώνες δικαιώνουν, ενσαρκώνουν και πλαισιώνουν τους κόπους τόσων χρόνων, την προσπάθεια, Τις ατέλειωτες ώρες προπονήσεων Και επισφραγίζουν ουσιαστικά την αθλητική καριέρα κάθε αθλητού!Αυτοί οι παραολυμπιακοί αγώνες είναι για εμένα σταθμός στη ζωή μου και στην αθλητική μου πορεία! Είμαι τόσο ευτυχισμένη και ευγνώμων για όλο αυτό Που έδωσε ο Θεός να ζήσω! Θα κρατώ για πάντα αυτήν την εμπειρία στο νου και στην καρδιά μου! Ακόμα θυμάμαι το όμορφο Τόκιο! Τον ήλιο του, τις νύχτες του, τους ήχους, την γλυκύτητα των ανθρώπων εκεί! Όλα! Ακόμα φέρνω στην σκέψη μου τους Έλληνες και ξένους συναθλητές που γνώρισα, τις κουβέντες μας, τις βόλτες στο ολυμπιακό χωριό, τα γέλια τα αστεία, Τα θα τα καταφέρεις και τα μπράβο! Υπήρξαν και δυσκολίες στο Τόκιο, πολλές! Οι σημαντικότερες ήταν πως ταξίδεψα μέχρι εκεί, προπονήθηκα, αγωνίστηκα χωρίς τον δάσκαλο μου! Εγώ και κάποιοι ακόμα αθλητές αποφασίστηκε να ταξιδέψουμε χωρίς τους προπονητές μας! Το έχω αναφέρει ξανά πως η δύναμη του αθλητή είναι ο προπονητής του! Όλα θα ήταν αλλιώς, εάν ο δάσκαλος μου ήταν εκεί! Παρόλα αυτά δεν έλειψε στιγμή από κοντά μου. Τι κι αν βρισκόμασταν τόσα μίλια μακριά! Με συμβούλευε, έδιωχνε πάντοτε το υπερβολικό μου άγχος, μου έδινε δύναμη, κουράγιο, με έκανε να γελάω, Έδιωχνε τις άσχημες σκέψεις, άκουγε με υπομονή τους προβληματισμούς μου και την γκρίνια μου, χάρηκε με την χαρά μου και τον ευχαριστώ τώρα και δημόσια που με ξεκίνησε από το μηδέν και με οδήγησε στο σπουδαιότερο αθλητικό γεγονός! Όλα τα αυστηρά μέτρα τα σχετικά με τον κορονοϊό επισκίαζαν μπορώ να πω αυτό το τόσο μεγάλο γεγονός! Τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν ακόμη πιο όμορφα δίχως όλα αυτά να μας εμποδίζουν! Ήταν όμως η πρώτη μου συμμετοχή σε Παραολυμπιακούς αγώνες και ήμουν αποφασισμένη να χαρώ και να ζήσω την κάθε στιγμή! Επέστρεψα με γεμάτες τις βαλίτσες από αναμνήσεις, όμορφες στιγμές, αγωνιστική εμπειρία. Ξέρεις, τώρα που πέρασε ο καιρός, κάποιες φορές σκέφτομαι και λέω, "Στα αλήθεια το έζησα όλο αυτό ή ήταν όνειρο;" Και συνειδητοποιώ πως ήταν αλήθεια και τότε ονειρεύομαι ξανά, θέτω στόχους και ετοιμάζομαι για τα επόμενα!»

Είσαι μια νέα κοπέλα, όμορφη με διαύγεια πνεύματος και την αθλητικότητα μέσα σου, δεν στάθηκε ποτέ εμπόδιο το γεγονός πως δεν βλέπεις;

«Το πρόβλημα της όρασης πολλές φορές δυσκολεύει τα πράγματα σε διάφορους τομείς! Από εκεί και πέρα είναι ζήτημα του καθενός το πως θα το διαχειριστεί! Προσπαθώ να μην το αφήνω να με εμποδίζει! Ποτέ το πρόβλημα αυτό δεν με έκανε να τα παρατήσω σε οποιοδήποτε κομμάτι της ζωής μου! Αντιθέτως! Έπρεπε πάντα να προσπαθώ περισσότερο για πράγματα που άλλοι τα έκαναν με μεγάλη ευκολία! Τα προβλήματα υπάρχουν για να μας κάνουν να ζούμε, να σκεφτόμαστε, να γινόμαστε καλύτεροι! Οι αδυναμίες μπορούν να μετατραπούν σε δύναμη! Τα προβλήματα και οι αδυναμίες είναι κινητήριος δύναμη ώστε ποτέ να μη σταματάμε να παλεύουμε για το καλύτερο!

Ένας αθλητής θα πρέπει πρώτα να ξέρει να αγωνίζεται σε όλες τις πτυχές της ζωής και σε κάθε κατάσταση, με την ίδια δύναμη, το σθένος και το πάθος που το κάνει στον αγωνιστικό του χώρο! Ναι, το judo είναι για όλους!».

Κάποιοι αντίπαλοι σου στο τατάμι δεν έχουν ολική απώλεια όρασης, αυτό είναι ένα πλεονέκτημα τους όταν αγωνίζονται μαζί σου;

«Οι περισσότερες αντίπαλοι έχουν πολύ μεγάλο βαθμό όρασης και αυτό ναι, είναι πλεονέκτημα δικό τους αλλά και δικό μου! Δικό τους για ευνόητους λόγους! Δικό μου γιατί μου δίνει την ευκαιρία να εξελίσσομαι περισσότερο και γρηγορότερα από ότι θα συνέβαινε με το να αγωνίζομαι μόνο με εκείνους που δεν βλέπουν! Εξάλλου από την αρχή μέχρι και τώρα προπονούμαι μόνο με αρτιμελείς και αυτό είναι κάτι που μου αρέσει πολύ στο judo! Όσο μοιράζεις ένα πρόβλημα, τόσο αυτό διαιρείται, μειώνεται! Εάν οι συνθήκες του πρωταθλητισμού στην Ελλάδα ήταν ίδιες ή παρόμοιες με αυτές του εξωτερικού, τότε η όρασή τους δεν θα ήταν ιδιαίτερο πλεονέκτημα! Δεδομένης όμως της σήψης του πρωταθλητισμού που επικρατεί στην Ελλάδα, ναι, είναι!».

Αλήθεια, πως επέλεξες το judo και πόσα χρόνια ασχολείσαι με αυτό το άθλημα;

«Το judo το διάλεξα και με διάλεξε! Με συνεπήρε από την αρχή το γεγονός πως δεν μοιάζει με τις άλλες πολεμικές τέχνες! Είναι αποδεδειγμένα η πληρέστερη πολεμική τέχνη και άθλημα συγχρόνως! Judo σημαίνει ο δρόμος της ευγένειας, στοιχείο που κυριαρχεί σε όλη του την φιλοσοφία! Άλλο ένα στοιχείο είναι το αμοιβαίο όφελος και η αλληλεγγύη! Από μικρή καθώς ήμουν πολύ δυνατή, μου άρεσε να παλεύω και ταυτόχρονα δεν μου άρεσε να χτυπάω ή να πονάω κάποιον! Αυτό λοιπόν βρήκα στο judo! Υπάρχει ο κανόνας που το διέπει και λέει πως σκοπός είναι να καταφέρουμε το μέγιστο αποτέλεσμά με την ελάχιστη προσπάθεια! Μαθαίνεις λοιπόν να χρησιμοποιείς με τέτοιον τρόπο το σώμα και την δύναμη σου που χωρίς να εξαντλείσαι, πετυχαίνεις το καλύτερο! Ο δάσκαλος μου και συναθλητής Παπαχρήστος Θεόκλητος-Κλήμης Είναι τέσσερις φορές παραολυμπιονίκης, με μεγάλες διακρίσεις παγκοσμίως! Τον γνώριζα και όταν μου είπε πως θα ασχοληθεί με το κομμάτι της προπονητικής, σαν να το είχα αποφασίσει από καιρό, του είπα αμέσως πως θα είμαι η πρώτη σου μαθήτρια! Έτσι ξεκινήσαμε και με πολύ κόπο και προσπάθεια καταφέραμε να προχωρήσουμε Στις τεχνικές, στην ενδυνάμωση, στις ζώνες, στους αγώνες και φτάσαμε μέχρι τους Παραολυμπιακούς αγώνες του Τόκιο. Έμαθα να διαβάζω το σώμα και τις κινήσεις του αντιπάλου ώστε να τον προλαβαίνω, να αφουγκράζομαι ακόμα και την ανάσα του προκειμένου να καταλάβω τι θέλει να κάνει!

Το 2015 πάτησα για πρώτη φορά στο τατάμι, Φόρεσα το judoki μου και έκτοτε κανένα άθλημα δεν του μοιάζει, Κανένα από όλα τα αθλήματα που έκανα πιο πριν δεν είναι σαν κι αυτό! Ο δρόμος της ευγένειας εκτός από υπέροχο άθλημα, αποτελεί και στάση ζωής για μένα! Με βοηθά και με βελτιώνει και σε άλλες πτυχές της ζωής μου! Έχω ακόμα πολλά να μάθω και πολύ δρόμο μπροστά μου για να βελτιωθώ! Το judo είναι σχεδόν ατελείωτο! Όταν φτάνεις στην κορυφή, ξεκινάς πάλι από το μηδέν! Κορυφή και μηδέν έχουν μία πολύ όμορφη έννοια και σχέση αλληλεπίδρασης!».

Πόσο εύκολο είναι να κάνεις πρωταθλητισμό σε ένα τόσο υψηλό επίπεδο;

«Είναι πάρα πολύ δύσκολο να κάνεις πρωταθλητισμό στην Ελλάδα! Οι υποδομές Δεν είναι καλές, το κράτος είναι ανύπαρκτο και φυσικά η οικονομία μηδαμινή! Επιπρόσθετα στην Ελλάδα, ένας αθλητής αποκτά χορηγούς μόνο όταν φτάνει στην κορυφή! Ενώ το ζήτημα είναι να τους έχει από πριν για να φτάσει στην κορυφή! Έφτασα στο Τόκιο χωρίς κανέναν χορηγό, με όλα τα έξοδα δικά μου, στερώντας βασικά πράγματα από εμένα και από την οικογένεια μου! Όταν φτάσει κανείς στον πρωταθλητισμό, ξέρει πως έχει επιλέξει έναν άλλον τρόπο ζωής! Εκείνον που έχει πολλή δουλειά, πολύ μεγάλη πειθαρχία, κούραση, μοναξιά, δυσκολίες, θυσίες αγώνες! Επιπλέον ο πρωταθλητισμός προαπαιτεί μεγάλες ψυχικές και σωματικές δυνάμεις! Αυτές είναι γενικά οι δυσκολίες του πρωταθλητισμού! Στο judo συγκεκριμένα προστίθενται κι άλλες! Το άθλημα μας στην Ελλάδα είναι σχεδόν νεκρό την ίδια ώρα που στις περισσότερες χώρες του κόσμου αναπτύσσεται Και προχωρά ολοένα και περισσότερο! Λίγοι αθλητές, ελάχιστοι προσπαθούμε να το κρατήσουμε ζωντανό! Ούτε τα ΜΜΕ το προβάλλουν, ούτε ο κόσμος γνωρίζει! Ακόμα, Το Judo ενώ είναι ατομικό άθλημα, χρειάζεται να έχεις πολύ κόσμο για να παίζεις, να αλλάζεις τα σώματα των αντιπάλων για να μπορείς να ανταπεξέλθεις σε συνθήκες αγώνων! Από τη στιγμή που δεν υπάρχει αυτό στην Ελλάδα, είναι απαραίτητο να ταξιδεύουμε συνέχεια στο εξωτερικό, πράγμα που και αυτό δεν είναι δυνατό λόγω της έλλειψης οικονομικών πόρων! Στα άλλα ατομικά αθλήματα κυνηγάς τον εαυτό σου για να βελτιώνεσαι! Στο judo χρειάζεσαι πάντα έναν συναθλητή για να προπονηθείς! Αν για κάποιους λόγους δεν βρεθεί αυτός ο συναθλητής, τότε απλώς δενν μπορείς να κάνεις προπόνηση!Ο δρόμος για το Τόκιο ήταν γεμάτος με εμπόδια, δυσκολίες, προσπάθεια, πόνο, στεναχώρια, χαρά, Γέλιο, κούραση, Επιμονή, υπομονή, πείσμα και πάθος!».

Ποιοι σε στηρίζουν σε αυτό σου τον άθλο όλα αυτά τα χρόνια;

«Πολύ λίγοι και πολύτιμοι είναι αυτοί που με στηρίζουν σε όλη αυτή την προσπάθεια! Πρώτος από όλους ο δάσκαλος μου ήταν και είναι πάντα κοντά μου, όταν δυσκολεύομαι, όταν τα καταφέρνω, όταν γελάω, όταν κλαίω, όταν ανεβαίνω στο βάθρο και όταν δεν το καταφέρνω αυτό! Η οικογένεια μου και οι φίλοι! Αυτοί κατά κύριο λόγο! Από εκεί και πέρα, Προσωπικά θεωρώ βοήθεια ακόμη κι αυτό που φαντάζει μικρό! Συνεπώς με βοήθησαν κι άλλοι άνθρωποι, όσοι βρέθηκαν στην πορεία μου, στις προπονήσεις μου, αυτοί που μου είπαν μια όμορφη κουβέντα, αλλά και αυτοί που δεν πίστευαν σε μένα και δεν με στήριξαν και ακόμη με δυσκόλευαν, με βοήθησαν πολύ με τον δικό τους τρόπο! Στάθηκαν βοηθοί και πολύ θετικοί μαζί μου οι υπεύθυνοι των περισσότερων συλλόγων judo στην Ελλάδα, Καθώς και οι αθλητές τους, Τους οποίους ευχαριστώ πολύ που κάποιες φορές έρχονταν αποκλειστικά για να προπονηθώ εγώ!».

Παράλληλα σπουδάζεις νομική… σε ποιο έτος είσαι;

«Η αλήθεια είναι πως οι σπουδές μου χρονικά πήγαν λίγο πίσω γιατί δεν είναι εύκολο να συνδυαστούν μαζί με τον πρωταθλητισμό σε τέτοιο βαθμό που να γίνονται καλά και σωστά και τα δύο! Έχω σίγουρα δύο χρόνια ακόμα μπροστά μου! Δεν με αγχώνει όμως αυτό! Θα διαβάσω και θα φτάσω στο πτυχίο!».

Σκέφτεσαι να την ασκήσεις την επιστήμη σου;

«Ναι, θα ήθελα να ασκήσω το επάγγελμα! Η νομική σχολή δίνει πρόσβαση σε ευρύ φάσμα γνώσεων και σε πολλές Επιλογές επαγγελματικής ενασχόλησης!».

Ποιοι είναι οι άμεσοι στόχοι που έχεις θέσει;

«Οι άμεσοι στόχοι μου είναι να προκριθώ στους Παραολυμπιακούς αγώνες το 2024 στο Παρίσι, Να πάρω το πτυχίο μου, και να βελτιώνομαι σε όλα όσα κάνω!»

Τον ελεύθερο χρόνο ασχολείσαι με τη μουσική; Παίζεις κάποιο όργανο;

«Η μουσική είναι από τα πολυτιμότερα δώρα στη ζωή μου! Όλα γύρω είναι και έχουν μουσική! Από πολύ μικρή μου άρεσε να τραγουδώ! Ναι, παίζω κανονάκι! Ένα συγκλονιστικό και υπέροχο μουσικό όργανο που με συνεπήρε με το πρώτο άκουσμα από τα παιδικά μου ακόμη χρόνια και που μόλις το άκουσα είπα θα το μάθω!».

Η Ποντιακή σου καταγωγή έχει παίξει ρόλο στην διαμόρφωση του χαρακτήρα σου, το πείσμα, η θέληση, η εργατικότητα;

«Η ιστορία του ποντιακού ελληνισμού είναι μεγάλη, βαριά και γεμάτη πολύ πόνο! Όλα Όσα πέρασαν, είδαν και έζησαν αυτοί οι άνθρωποι, τους οδήγησαν στην διαμόρφωση δυνατών και ξεχωριστών ψυχικών χαρισμάτων και χαρακτηριστικών! Πιστεύω πως έχω πάρει και εγώ ορισμένα από αυτά τα χαρακτηριστικά».

Αν κάποιο παιδί που δεν έχει την όραση του και διαβάζει αυτή την συνέντευξη, ποιο είναι το μήνυμα που του στέλνεις… τι θα του έλεγες;

«Επίτρεψε μου το μήνυμα μου να απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους γιατί όλοι έχουμε προβλήματα, άλλοι μεγαλύτερα κι άλλοι πιο μικρά! Σκεφτείτε μία ζωή δίχως καθόλου προβλήματα! Τι θα κάναμε; Για πιο πράγμα θα παλεύαμε; Τι θα καταφέρναμε; Πως θα μαθαίναμε; Τι θα ήταν αυτό που θα καλλιεργούσε και θα διαμόρφωνε εντέλει τον χαρακτήρα, την σκέψη και την συμπεριφορά μας; Τα προβλήματα λοιπόν υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν! Ας προσπαθούμε να τα διαχειριζόμαστε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και στο τέλος ακόμη και από τις πιο δύσκολες καταστάσεις, θα έχουμε όφελος! Το πρόβλημα της όρασης είναι σημαντικό και δύσκολο, αλλά είναι απλώς ένα πρόβλημα. Ένα από τα πολλά που υπάρχουν και δεν θα πρέπει να μας επισκιάζει και να μας επηρεάζει! Ο Θεός μας προίκισε και μας χάρισε πολλά και μοναδικά δώρα σε αυτή τη ζωή! Ας τα αξιοποιήσουμε λοιπόν! Να κυνηγάτε τη ζωή, να την γεμίζετε! Να γυμνάζεστε, όσο μπορεί ο καθένας και όπως μπορεί, αλλά να το κάνετε. Θα δείτε πόσο διαφορετικά και όμορφα θα νιώσετε! Και σίγουρα, όταν κάτι το θέλεις πολύ και δουλέψεις σκληρά γι' αυτό, το αποτέλεσμα θα σε δικαιώσει! Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που αφιερώσατε να διαβάσετε για εμένα και σ' ευχαριστώ ξανά πολύ Λευτέρη για αυτή την όμορφη συνέντευξη».

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.