4 Ιουλίου 2004 – Η μέρα που δεν θα ξεχάσει ποτέ κανένας Έλληνας
Οχτώ χρόνια από τον άθλο της Πορτογαλίας
Οχτώ χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το άθλο της Πορτογαλίας, από την ημέρα που όλοι οι Έλληνες αγκαλιασμένοι και με δάκρυα στα μάτια φώναζαν μαζί «Εθνική Ελλάδος ΓΕΙΑ ΣΟΥ».
Ήταν 4 Ιουλίου του 2004 όταν ο αρχηγός Θοδωρής Ζαγοράκης σήκωνε το βαρύτιμο Ευρωπαϊκό τρόπαιο στον ουρανό της Λισαβόνας. Απίστευτο, η Εθνική Ελλάδος, η μικρή μέχρι τότε Εθνική Ελλάδος κατακτούσε την κορυφή της Ευρώπης μέσα από μια συγκλονιστική πορεία στα γήπεδα της Πορτογαλίας.
Η αρχή είχε γίνει περίπου ένα μήνα πριν, όταν η βολίδα του Γιώργου Καραγκούνη και το πέναλτι του Άγγελου Μπασινά έναντι της διοργανώτριας Πορτογαλίας, έβαζαν μπρος τις μηχανές για ξεκινήσει ένα υπέροχο ταξίδι. Το ταξίδι με το «Πειρατικό» όπως έγινε γνωστό σε όλους τους Έλληνες.
Και έτσι ακριβώς ήταν, οι Έλληνες που μέχρι τότε δεν υπολόγιζε κανείς πετούσαν έξω όποιον έβρισκαν μπροστά τους, σαν «πειρατές», μπήκαν και «έκλεψαν» τη δόξα και τη φήμη των μεγάλων stars του ποδοσφαίρου. Πήραν τις ταυτότητες από το Φίγκο, τον Κριστιάνο Ρονάλντο, τον Ανρί, το Ζιντάν, τον Πουγιόλ.
Αφού έβγαλαν εκτός στη φάση των ομίλων Ισπανούς και Ρώσους, ήρθαν αντιμέτωποι στα προημιτελικά με τους πανίσχυρους Γάλλους του Ζινεντίν Ζιντάν. Οι Γάλλοι σφυροκοπούσαν την ελληνική άμυνα σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Μια κούρσα όμως του Θ. Ζαγοράκη από δεξία, περνώντας σαν σταματημένο τον ζαλισμένο Λιζαραζού και η σέντρα ακριβείας στο κεφάλι του Άγγελου Χαριστέα, έστελνε την Εθνική μας στους «4» και τον Μπαρτέζ να κοιτάει απορριμμένος τους αμυντικούς του με τα χέρια στη μέση.
Αντίπαλος στα ημιτελικά η μεγάλη Τσεχία του Ροτζίτσκι, του Τσεχ και του Κόλλερ. Το ματς ήταν ισορροπημένο και στα 90 λεπτά με αποτέλεσμα να οδηγηθεί στην παράταση. Το όγδοο θαύμα ήταν κοντά. Ο Τραϊνός Δέλλας με κεφαλιά στο 105` νίκησε τον Τσεχ και έβαλε την Ελλάδα στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Δεν μπορεί πια να μας ξυπνήσει πια κανείς από αυτό το όνειρο. Είμαστε στο Ντα Λουζ με αντίπαλο τη διοργανώτρια Πορτογαλία,
4 Ιουλίου 2004, το στάδιο της Λισσαβώνα ήταν κατάμεστο από Έλληνες που ήρθαν να υποστηρίξουν την Εθνική. Όλοι ένιωθαν ήδη περήφανοι που φτάσαμε μέχρι εκεί, κανείς όμως δε περίμενε ότι είχαμε πράγματι πιθανότητες να κερδίσουμε.
Το πρώτο ημίχρονο τελειώνει χωρίς σκορ και οι Έλληνες αρχίζουν να πιστεύουν ότι μπορεί να γίνουν θαύματα. Οι Έλληνες ακολουθώντας αυστηρά τις εντολές του τεράστιου Ότο Ρεχάγκελ κλείνουν κάθε διάδρομο για τον Φίγκο και την παρέα του. Στο 55’ η Εθνική μας κερδίζει κόρνερ και γίνεται των…Αγγέλων. Ο Άγγελος Μπασινάς στέλνει τη μπάλα συστημένη στο κεφάλι του έτερου Άγγελου Χαριστέα και στέλνει τους Έλληνες στα ουράνια.
Φτάσαμε στα 85'. Η Εθνική δέχεται πίεση όμως αυτό το Κύπελλο δεν μπορεί να χαθεί. Ξαφνικά ένας οπαδός με σημαία της Μπαρτσελόνα μπαίνει στο γήπεδο και την πέταξε στο Φίγκο. Ενα περιστατικό που αποφόρτισε σχετικά την κατάσταση και έδωσε ανάσες.
Το ματς τελείωσε, 0-1. Η Ελλάδα είναι Πρωταθλήτρια Ευρώπης. Ο Θοδωρής Ζαγοράκης σήκωσε το κύπελλο ,ενώ οι οπαδοί σε Λισαβόνα, Ελλάδα και όπου χτυπάει ελληνική καρδιά, ζούσαν το δικό τους ντελίριο.
Μπορεί να έχουν περάσει 8 χρόνια από τότε, όμως εκείνη η νύχτα της 4η Ιουλίου αποτυπώθηκε με χρυσά γράμματα στη μνήμη κάθε Έλληνα και τέτοιες στιγμές υπάρχουν για να μας θυμίζουν μέσα στις δυσκολίες, ότι η Ελλάδα μπορεί και εν τέλει τα καταφέρνει ακόμα και κόντρα σε όλα τα προγνωστικά.
Διαβάστε επίσης:
