Τι δεν έπρεπε να κάνεις κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων!

Από τον Παναγιώτη Χριστόπουλο

Από την στιγμή που θα βρεθείς εντός ολυμπιακής περιμέτρου, κοντά ή μέσα σε οποιοδήποτε στάδιο των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου, περνάς στην δικαιοδοσία της ΔΟΕ και των χορηγών της. Κοινώς, δεν μπορείς να κάνεις ό,τι θες. Αυτό το κατάλαβαν καλά όσοι θεατές βρέθηκαν στους αγωνιστικούς χώρους του Λονδίνου τις τρεις τελευταίες εβδομάδες. Ορίστε 10 εντυπωσιακά παραδείγματα:

1. Δεν μπορούσες να τρως πατάτες τηγανητές. Εκτός κι αν είναι McDonalds French Fries. Υπάρχει μια εξαίρεση: Οι παραδοσιακοί πωλητές fish n' chips συνέχιζαν να τηγανίζουν τις πατάτες που δίνουν με το ψαράκι τους. Όλα τα υπόλοιπα εστιατόρια όμως απλά δεν επιτρεπόταν να πουλάνε τηγανητές πατάτες!

2. Δεν μπορούσες να κάνεις πικνικ. Είπαμε, μπορούσες να πάρεις ένα σακουλάκι fish n' chips, αλλά όχι και να κουβαλήσεις ολόκληρο καλάθι με φαγητά και να στρώσεις ένα τραπεζομάντηλο (καρώ κατά προτίμηση) και να χαζέψεις, ας πούμε, το κανόε καγιάκ. Αν πεινούσες, έπρεπε να πας στο πλησιέστερο McDonads.

3. Δεν μπορούσες να αγοράσεις τίποτε με μια MasterCard. Αν δεν είχες μαζί σου μετρητά ή κάρτα Visa (που είναι ο χορηγός), την πάτησες. Έπρεπε να ξαναβγείς από την ολυμπιακή περίμετρο, να πας να σηκώσεις λεφτά και να επιστρέψεις.

4. Δεν μπορούσες να σηκώσεις μια σημαία χώρας που δεν είναι μέλος της ΔΟΕ. Ειδικά για αυτούς τους αγώνες, βέβαια, έχει γίνει μια εξαίρεση για τις σημαίες της Σκωτίας, της Ουαλίας και της Αγγλίας, αφού στους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν κατεβαίνουν ως ξεχωριστές ομάδες, αλλά ως Μεγάλη Βρετανία. Αν όμως πηγαινες να σηκώσεις κάποια τοπική σημαία για να υποστηρίξεις τον αγαπημένο σου αθλητή (της Βόρειας Ιρλανδίας, για παράδειγμα, ή της Καταλονίας), τότε οι σεκιουριτάδες στην αφαιρούσαν.

5. Δεν μπορούσες να φτιάξεις ένα wi-fi hotspot με το κινητό σου. Η ΒΤ, ο επίσημος τηλεπικοινωνιακός φορέας των αγώνων, έχει τα δικά του και όποιος δεν έχει σύνδεση, έπρεπε να πληρώσει 10 λίρες την ημέρα για να μπαίνει στο Internet. Το τσάμπα δεν υπάρχει εδώ. Και υπάρχει και ένας πρόσθετος λόγος: Υπήρχουν φόβοι κατάρρευσης του Internet από την πολλή πληροφορία που θα έστελναν όσοι βρίσκονταν στα στάδια...

6. Δεν μπορούσες να πουλήσεις μια φανταστική φωτογραφία που τράβηξες από τον τελικό των 100 μέτρων. Κέρδισε ο Μπολτ και ήρθε και άρπαξε μια σημαία της Τζαμάικας από τον τύπο που καθόταν ακριβώς δίπλα σου κι εσύ τράβηξες την πιο τέλεια φωτογραφία με το iPhone σου; μπορούσες μεν να την ανεβάσεις αμέσως στο Facebook για να την δουν οι φίλοι σου, αλλά, αν την πουλήσεις –ας πούμε- σε μια εφημερίδα, τότε έχεις πρόβλημα. Κανονικά δεν επιτρέπεται να την ανεβάσεις ούτε στα social media, αλλά, εντάξει, γι' αυτά οι διοργανωτές κάνουν τα στραβά μάτια. Αν, πάντως, έχεις τραβήξει και βίντεο και πας να το ανεβάσεις στο YouTube, το πιο πιθανό είναι ότι θα στο κατεβάσουν μέσα σε λίγα λεπτά!

7. Δεν μπορούσες να κουβαλήσεις μαζί σου μουσικά όργανα. Ούτε βουβουζέλες ή σφυρίχτρες. Πάλι καλά!

8. Δεν μπορούσες να αναφέρεσαι στο επίσημο site των αγώνων με τρόπο μη αρμόζον στο Ολυμπιακό ιδεώδες. Αν, ας πούμε, ανεβάσεις στο τουίτερ μια ρατσιστική ατάκα και μετά βάλεις link στο www.london2012.com, τότε θα έχεις πρόβλημα, ακόμη κι αν δεν είσαι αθλητής.

9. Αν είσαι αθλητής, ακόμη χειρότερα (βλ. υπόθεση Παπαχρήστου). Όλα σου τα σχόλια στα social media μπορούσαν να σε οδηγήσουν σε αποκλεισμό. Δεν συζητάμε, βέβαια, καν τι γίνεται αν πιαστείς ντοπέ.

10. Δεν μπορούσες να αγνοείς τους ελέγχους και τις υποδείξεις της ασφάλειας. Κινδύνευες με αυτόφωρο.

Διαβάστε επίσης:

Ολυμπιακοί Αγώνες 2012: Εκπληκτικές εικόνες από την τελετή έναρξης!

Λονδίνο 2012: Πέντε αθλιότητες κατά της Ελλάδος και κανείς δεν μιλά

Ολυμπιακοί Αγώνες 2012: Αγνοούνται επτά αθλητές