Δέκα χρόνια από το έπος της Πορτογαλίας!

Δέκα χρόνια πέρασαν από την ιστορική βραδιά. Οι μαχητές του Γερμανού Ότο Ρεχάγκελ είχαν κατακτήσει την κορυφή της Ευρώπης και είχαν αναγκάσει εχθρούς και φίλους να υποκλιθούν στο μεγαλείο τους.

Με πνεύμα Σπαρτιάτη και μάτι που έβγαζε σπίθες ξεκινούν το ταξίδι τους για το Λιμάνι του Οπόρτο.

12 Ιουνίου 2004: Ο «Κάρα» πυροβολεί και πηγαίνει στην εξέδρα όπου βρίσκονται οι Έλληνες φίλαθλοι για να γίνει ένα κουβάρι μαζί τους. Λίγο αργότερα ο Γιούρκας ξεχύνεται στην επίθεση, κερδίζει πέναλτι και ο Άγγελος Μπασινάς στήνει τη μπάλα στην άσπρη βούλα. Το 2-0 είναι γεγονός. Και κλάμα η παρέα του Ρονάλντο...

Επόμενος αντίπαλος οι Φούριας Ρόχας. Το ματς μυρίζει... μπαρούτι καθώς οι Ισπανοί αναζητούν εκδίκηση για την ήττα στα προκριματικά μέσα στη Σαραγόσα με το γκολ του Στέλιου Γιαννακόπουλου. Η Εθνική μας περνά δύσκολες ώρες. Ο Μοριέντες σκοράρει. Άμυνα και Νικοπολίδης αισθάνονται ασφυκτική πίεση. Όμως οι Έλληνες φωνάζουν και πάλι «παρών». Καταπληκτική μπαλιά από τον Βασίλη Τσιάρτα, εξαιρετικό κατέβασμα από τον Άγγελο Χαρισθέα και η ισοφάριση είναι πλέον γεγονός. Το όνειρο αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά...

Τρίτο παιχνίδι για τον όμιλο όπου συμμετέχει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Στον Φάρο της νότιας Πορτογαλίας. Εκεί όπου η βραδιά ήταν εφιαλτική αλλά στο τέλος το νέκταρ της πρόκρισης μέθυσε εκατομμύρια Έλληνες.

Όλα ξεκίνησαν στραβά. Οι μαχητές του Γερμανού μαέστρου φάνηκαν να καταβάλλονται από την πίεση ενός τόσο κρίσιμου παιχνιδιού.

Με τους Ρώσους να αγωνίζονται... σκυλιασμένοι παρά το γεγονός ότι είχαν ήδη αποκλειστεί μείναμε πίσω στο σκορ με 0-2 και πριν προλάβουμε να επανέλθουμε, παραλίγο να δεχτούμε και τρίτο γκολ και το όνειρο να χαθεί μια για πάντα από τα πρώτα λεπτά του αγώνα...

Η Εθνική μας όμως βρήκε άμεσα τα πατήματά της, με τον Ότο να επιζητά ψυχραιμία από τον πάγκο και το γκολ του Βρύζα που έκανε το 1-2 έμοιαζε λυτρωτικό. Το φάουλ που εκτέλεσε ο Τσιάρτας στο β' ημίχρονο δοκίμασε τα αντανακλαστικά του Μαλαφέεφ την ώρα που το αποτέλεσμα στο Πορτογαλία-Ισπανία έστελνε την Εθνική μας στα προημιτελικά έστω και με ήττα με 1-2.

Ο διαιτητής σφυρίζει και η Ελλάδα βρίσκεται με το σπαθί της στις 8 κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης! Απίστευτο; Θα ακολουθούσαν και άλλα... απίστευτα από τα παιδιά μας!

«Ό,τι κι αν κάνουμε από εδώ και πέρα είναι κέρδος για εμάς, πετύχαμε ένα μεγάλο στόχο και πλέον θα απολαύσουμε τον προημιτελικό με τη Γαλλία», ήταν το σχόλιο των παικτών μετά τον αγώνα καθώς προσπαθούσαν να συνειδητοποιήσουν τι είχαν πετύχει.

Η ώρα του Ζιντάν και της παρέας του είχε φτάσει. Οι Τρικολόρ έδειχναν να «πνίγονται» από την γρανιτένια αμυντική λειτουργία της ομάδας μας. Ο «Ρεχακλής» είχε αφήσει ελεύθερους τους παίκτες να κάνουν το παιχνίδι τους. Και φάνηκε πως αυτή ήταν σωστή επιλογή!

Και η ώρα που θα τρελαινόταν όλη η χώρα είχε φτάσει. Ο «Ζαγόρ» στέλνει για... διατάσεις τον Λιζαραζού, στοπάρει την μπάλα, σηκώνει το κεφάλι και σημαδεύει τον Άγγελο Χαρισθέα ο οποίος με μία καρφωτή κεφαλιά νικάει τον Μπαρτέζ και σκορπάει ηδονή στον ελληνικό πάγκο αλλά και σε όλους τους Έλληνες.

Το παραμύθι δεν τελειώνει όμως! Όλοι πλέον αρχίζουμε να το πιστεύουμε. «Δύο παιχνίδια και θα υποκλιθούν όλοι στο μεγαλείο μας» σιγοψιθυρίζουμε.
Μπάρος, Κόλερ και Νετβεντ μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο έτοιμοι για να δείξουν ποιος είναι το αφεντικό. Όμως οι πολεμιστές του Ότο αντέχουν. Στριμώχνονται στα σχοινιά αλλά Νικοπολίδης, άμυνα και τύχη παίζουν καθοριστικό ρόλο για να οδηγηθούμε στην παράταση.

Κι αν θα περίμενε κανείς να δει εκεί την Εθνική μας να καταρρέει σωματικά λόγω έλλειψης δυνάμεων, συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Η ελπίδα της... ανέλπιστης επιτυχίας έδωσε φτερά στα πόδια των Ελλήνων παικτών και στα πρώτα λεπτά της παράτασης ο Γιαννακόπουλος έριξε την προειδοποιητική βολή στον Πετρ Τσεχ.

Λίγα λεπτά αργότερα, και για την ακρίβεια δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του α' ημιχρόνου της παράτασης η Εθνική μας κέρδισε κόρνερ. «Γκολ και φύγαμε για τελικό», σκέφτηκε όλη η Ελλάδα, μια και αν υπήρχε νικήτρια ομάδα στο ημίχρονο της παράτασης το ματς έληγε. Ο Τσιάρτας ανέλαβε την εκτέλεση και οι Έλληνες πήραν θέση στην περιοχή του Τσεχ. «Φεύγοντας για το κόρνερ κοίταξα το ρολόι, ήταν 14 και 46 και είπα ας μπει τώρα», είπε αργότερα ο Δέλλας. Το κόρνερ του Τσιάρτα βρήκε ακριβώς το κεφάλι του Δέλλα στο ύψος της μικρής περιοχής και ο Τσεχ δεν μπόρεσε να αντιδράσει. Ο «Κολοσσός», όπως τον έλεγε ο Ρεχάγκελ, μας είχε στείλει στον τελικό σκοράροντας πρώτη φορά στην καριέρα του με το εθνόσημο! Οι Τσέχοι δεν πίστευαν στα μάτια τους. Ήμασταν στον τελικό και ήταν αλήθεια!

Τελικός με την παρέα του Ρονάλντο. Αλήθεια ποιος τον φοβόταν; Πλέον οι Έλληνες αισθάνονταν σίγουροι ότι η κούπα θα «βαφτεί» γαλανόλευκη. Μπορεί οι Πορτογάλοι να ήθελαν να πάρουν εκδίκηση αλλά οι Έλληνες θεοί είχαν άλλη άποψη.

Η ημέρα του ελληνικού αθλητισμού ήταν η 4η Ιουλίου του 2004.

Το ρολόι δείχνει περίπου στο 65ο λεπτό και ο Άγγελος Μπασινάς πάει στο σημαιάκι να εκτελέσει το κόρνερ. Κάνει λίγα βήματα με την πλάτη προς την μπάλα και ξεκινά για να εκτελέσει το κόρνερ της ζωής του. Ο Χαρισθέας βρίσκεται στο σωστό σημείο και με μία καρφωτή κεφαλιά «ξεραίνει» τους Πορτογάλους.

1-0 και άντε γεια το Πειρατικό... Πιστέψτε το Έλληνες είμαστε Πρωταθλητές Ευρώπης. Η Ιαχή «Ελλάς ολέ ολέ» δονεί όλο το γήπεδο και προκαλεί σεισμό σε όλη την Ευρώπη.

0110

0210

0310

0410

0510

0610

0710

0810

0910

1010