Κωνσταντίνος Βήτα: «Στον 20χρονο εαυτό μου θα έλεγα να σέβεται τον εαυτό του και τους ανθρώπους»

Ο καινούριος δίσκος του Κωνσταντίνου Βήτα, «Το χέρι» και η ζωντανή εμφάνισή του στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής την Παρασκευή 14 Ιουνίου είναι απλώς η αφορμή για να μιλήσουμε με τον αγαπημένο καλλιτέχνη που συνεχίζει να βαδίζει με συνέπεια στο δικό του δρόμο. «Η ελπίδα πάντα υπάρχει μέσα μας, οφείλουμε να είμαστε αισιόδοξοι», λέει ο ίδιος στο newsbomb.gr.

Πως νιώθεις που μετά από 8 χρόνια ξαναβλέπεις ένα σόλο άλμπουμ σου να κυκλοφορεί;

Ωραία αισθάνομαι, θα είχε βγει πιο γρήγορα το άλμπουμ , αλλά οι συναυλίες πέρσι με τους στέρεο νόβα και το άλμπουμ «Νεάπολη» που κάναμε με τον Νίκο Πατρελάκη ένα χρόνο ακόμα πιο πίσω καθυστέρησαν την κυκλοφορία. Έτσι είχα χρόνο να ασχοληθώ με τις μίξεις και με όλα αυτά που θέλουν υπομονή για να φτιαχτεί ένα άλμπουμ. Μου άρεσε που το καθυστέρησα όμως τώρα που το ξανασκέφτομαι. Είναι ένα άλμπουμ που το έφτιαξα σε αργό χρόνο και περιέχει σκέψεις, εικόνες από θέματα που με απασχολούν το τελευταίο διάστημα αλλά και πρωτότυπους συνθετικούς ήχους που δημιούργησα εξ αρχής.

Οκτώ χρόνια στις μέρες που ζούμε είναι τεράστιο χρονικό διάστημα. Οι εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα είναι ραγδαίες. Τι βλέπεις να έχει αλλάξει στη χώρα μας; Τι έχει αλλάξει σε σένα;

Όπως το λες, ραγδαίες. Κάθε μέρα δεν ξέρεις τι θα ξημερώσει, σε παγκόσμιο επίπεδο ο πλανήτης ζει δύσκολες καταστάσεις και εμείς μέσα σε όλο αυτό προσπαθούμε να ζήσουμε, άλλοτε να επιβιώσουμε, να προχωρήσουμε σε ένα δύσκολο και αβέβαιο κόσμο. Πάντα υπάρχει η ελπίδα βέβαια, ένα χαμόγελο μέσα σε όλα αυτά. Είναι σημαντικό να προσφέρουμε την αγάπη μας, τη χαρά μας στους ανθρώπους δίπλα μας, στην οικογένειά μας.

Η χώρα μας έχει κι αυτή πολλά προβλήματα, η κοινωνία έχει αλλάξει, ο εκφοβισμός, η βία, οι γυναικοκτονίες, είναι σχεδόν καθημερινά και λυπηρά γεγονότα που μας θλίβουν όλους. Κι εγώ προσπαθώ, δεν είναι εύκολη και για μένα η ζωή, δουλεύω από 15 χρονών ασταμάτητα και ο χώρος της μουσικής είναι δύσκολος χώρος, δεν είμαι εμπορικός μουσικός. Παρ’ όλα αυτά έχω αλλάξει και έχω μαλακώσει, έβαλα πολλές φορές νερό στο κρασί μου γιατί πολλοί δίπλα μας δεν δέχονται ούτε μύγα στο σπαθί τους από τον εγωισμό. Δύσκολο το επάγγελμά μας όπως και η κοινωνία γύρω μας, οι ανθρώπινες σχέσεις.

Σε τι διαφέρει αυτό το άλμπουμ από την «Ομόνοια», το προηγούμενο σόλο άλμπουμ σου; Από που εμπνεύστηκες αυτή τη φορά;

Μάλλον οι δυσκολίες της ζωής με εμπνέουν, τα μαθήματα, οι επιγνώσεις, μια βόλτα στο δρόμο, λίγο ο Καρυωτάκης, ο Παπαδιαμάντης, οι σκηνές από τον πόλεμο, ένα χαμόγελο, τα μάτια των ανθρώπων. Ακόμα και τα πιο απλά πράγματα, ακόμα και αυτά που προσπερνάμε, όλα προσφέρουν μια έμπνευση και κυρίως αυτά που προσπερνάμε βιαστικά.

Γιατί ονόμασες το άλμπουμ «Το Χέρι»; Θεωρείς ότι είμαστε δεκτικοί πλέον σε ένα χέρι που έρχεται να μας κρατήσει και να μας ξαναστήσει στα πόδια μας;

Αρχικά ήθελα να βγάλω το άλμπουμ «Το πλοίο» αλλά είχε βγάλει ο Eno πριν κάποια χρόνια ένα άλμπουμ του έτσι, οπότε φτιάχνοντας το εξώφυλλο του άλμπουμ και στήνοντας αυτά τα δύο παιδιά που τραβάει το ένα το άλλο για να μη πέσουν, είπα αυτό είναι , «Το χέρι». Το χέρι είναι η προσφορά μας, το άνοιγμα του εαυτού από τη στιγμή που παραδεχόμαστε τον εγωισμό μας, μια πρώτη εκτίμηση ότι έχουμε ανάγκη τους ανθρώπους δίπλα μας. Βλέπω πολλές φορές που πάω στο χωριό και είναι οι συγγενείς μου, πόσο ανάγκη έχουν οι ηλικιωμένοι από την αγάπη μας, κάποιες φορές νιώθουν σαν να τους έχουν ξεχάσει όλοι.

Είσαι αισιόδοξος για όσα έρχονται σε συλλογικό επίπεδο;

Θέλω να είμαι αισιόδοξος για να βρίσκω μέσα μου τη δύναμη να προχωρήσω και να στηρίξω τον εαυτό μου, την οικογένειά μου, τους ανθρώπους γύρω μου. Πράγματα άσχημα πάντα συνέβαιναν και θα συμβαίνουν γιατί εμείς τα προκαλούμε μέσα από την ανευθυνότητά μας. Φανταστείτε αυτούς που έζησαν πολέμους ή που πολέμησαν και πέρασαν μέσα από φρικτές καταστάσεις, μέχρι και τελευταία στιγμή στέκονταν με δύναμη, με το κεφάλι ψηλά για να υπερασπιστούν τις ιδέες τους, την οικογένειά τους. Η ελπίδα πάντα υπάρχει μέσα μας, οφείλουμε να είμαστε αισιόδοξοι.

Τι μουσική ακούς αυτή την περίοδο; Τι μας προτείνεις να ακούσουμε;

Διάφορα, πέφτω πάνω σε παλιά και καινούργια άλμπουμ μέχρι και μπαρόκ, Francois Couperin, Tia Blake, Luys de Narvaez, Ottis Redding, Pat Martino, Brooklyn Dreams κ.α. Δεν έχω όρια με το άκουσμα της μουσικής, τώρα έτσι και αλλιώς υπάρχει μεγάλη πρόσβαση στη μουσική και στα αρχεία, παλιά θυμάμαι περιμέναμε ένα μήνα για να έρθει ένα βινύλιο που είχαμε παραγγείλει από το εξωτερικό… όλα καλά…

Αν συναντούσες τον 20χρονο εαυτό σου τί θα του έλεγες;

Να προσέχεις φίλε τις κακοτοπιές, αυτούς που λένε μεγάλα λόγια, να προσέχεις που δίνεις χρήματα, να ελέγχεις τα συναισθήματά σου, μη πας εκεί που τρέχουν όλοι, να σέβεσαι τον εαυτό σου και τους ανθρώπους, μη μιλάς για πράγματα που δεν γνωρίζεις, μη κρίνεις εύκολα…. Και μετά θα μου έδινα ένα φιλί και μια αγκαλιά.

Εχεις σκεφτεί ποτέ με ποιον αγαπημένο σου καλλιτέχνη θα ήθελες να συνεργαστείς;

Με τη Donna Summer, τον Jaco Pastorius, τον Ian Anderson και την Kate Bush... ζητάω πολλά;

Πως σου φάνηκε η ανταπόκριση του κόσμου στην επανασύνδεση των Στέρεο Νόβα και στις συναυλίες που κάνατε;

Μου άρεσε πολύ η συμμετοχή και η αγάπη του κόσμου για την παλιά μας μπάντα. Πήραμε πολύ αγάπη από όλα αυτά τα παιδιά, τα μεγάλα και τα μικρά, προσπαθήσαμε για τις νέες επανεκτελέσεις των κομματιών και ο κόσμος άκουσε σε μια πιο σύγχρονη μορφή τα κομμάτια εκείνης της περιόδου. Είμαστε πολύ χαρούμενοι με τις συναυλίες που κάναμε, στην Ελευσίνα, στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη.

Κωνσταντίνος Βήτα

Κήπος του Μεγάρου Μουσικής

14/6 (21.00)

Είσοδος: 15 ευρώ

Προπώληση εισιτηρίων: megaron.gr