Αλεξία Καλτσίκη: «Με προβληματίζει η ποιότητα και το τοπίο διαλόγου που δημιουργείται»

Λίγο πριν την πρεμιέρα της παράστασης «Βάκχες» του Εθνικού Θεάτρου στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου (2-3/8) στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, η σπουδαία Αλεξία Καλτσίκη μιλάει στο newsbomb.gr για την παράσταση που θα δούμε στο αρχαίο θέατρο, τις εντονότερες στιγμές που έχει βιώσει στο παρελθόν στον ίδιο χώρο και το τοπίο του διαλόγου που δημιουργείται στη δημόσια σφαίρα. «Πολλοί μιλάνε, λίγοι ακούν», λέει χαρακτηριστικά.

Δώστε μας το περίγραμμα του τι θα δούμε στις «Βάκχες» σε σκηνοθεσία Θάνου Παπακωνσταντίνου

Tην ιστορία του Διονύσου που επιστρέφει στη γενέθλια γη του ακολουθούμενος από τις πιστές του για να εδραιώσει τη θρησκεία του. Τιμωρεί τις αδελφές της μητέρας του που αμφισβήτησαν τη θεϊκή του καταγωγή στέλνοντας τες μανιασμένες στα βουνά μαζί με όλες τις γυναίκες της Θήβας. Η συνάντησή του με τον Πενθέα, βασιλιά της Θήβας, που αντιστέκεται σθεναρά στη θεϊκή υπόσταση των πραγμάτων είναι μια σταδιακή αποπλάνηση που οδηγεί τον θεομάχο βασιλιά σε έναν σπαρακτικό θάνατο από τα χέρια της μητέρας του η οποία λόγω της μανίας της τον θεωρεί λιοντάρι. Όταν η Αγαύη επιστρέφει στην πόλη για να θριαμβεύσει για το κυνήγι της, με την καθοδήγηση του πατέρα της και ιδρυτή της Θήβας Κάδμου, θα αντιληφθεί την πράξη της και μαζί με τον πατέρα της θα εξοριστεί από την Θήβα. Στην παράσταση είναι έντονα τα στοιχεία της τελετουργίας και των υλικών του θεάτρου.

Ποια τα χαρακτηριστικά της Αγαύης την οποία υποδύεστε; Τι την κινητοποιεί στις πράξεις της;

Η Αγαύη διαμελίζει τον γιο της υπό την επήρεια του Διονύσου. Δεν είναι μια πράξη που κάνει συνειδητά. Ποια είναι λοιπόν η δική της προσωπική βούληση; Θεωρώ πως είναι η απόφαση της να ξεχωρίζει από το σύνολο. Διακρίνω τη μεγάλη της επιθυμία να ηγείται και να τροφοδοτεί το εγώ της, ενώ ο Διόνυσος φέρνει μια θρησκεία που προϋποθέτει το μαζί, το εμείς.

Η βία γύρω μας διογκώνεται τα τελευταία χρόνια. Που οφείλεται κατά τη γνώμη σας αυτό;

Δεν γνωρίζω. Μόνο υποθέσεις μπορώ να κάνω. Σκέφτομαι την καραντίνα, την οικονομική ανέχεια, την μοναξιά και την αγωνία να ανήκει κανείς κάπου, την αποδυνάμωση των ιδεολογιών, των πολιτικών θεσμών παγκοσμίως. Αυτά που νομίζω ότι σκεφτόμαστε οι περισσότεροι. Συνεχώς όμως έχω την αίσθηση ότι κάτι μου διαφεύγει.

Αντί να ανοιγόμαστε στο διαφορετικό και στο άλλο, βλέπουμε τα τελευταία χρόνια ότι γινόμαστε όλο και λιγότερο ανεκτικοί σε αυτό. Γιατί συμβαίνει αυτό; Που θα οδηγήσει κατά τη γνώμη σας;

Μα η εποχή, μας επιτρέπει να ανοιχτούν θέματα που για χρόνια ήταν αποσιωπημένα. Δεν είναι λογικό να τροφοδοτούνται και οι αντιστάσεις αυτών που θα ήθελαν να παραμείνουν στη σιωπή; Αυτό που περισσότερο με προβληματίζει είναι η ποιότητα και το τοπίο διαλόγου που δημιουργείται. Πολλοί μιλάνε, λίγοι ακούν.

Ποια είναι η εντονότερη εμπειρία σας από την Επίδαυρο;

Θα ξεχωρίσω την πρώτη χρονιά της «Αντιγόνης» σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή καθώς και τη «Μήδεια» του Ανατόλι Βασίλιεφ. Ήταν σημαντικές και αγαπημένες περίοδοι λόγω της ποιότητας της δουλειάς και της πολύμηνης προετοιμασίας. Αλλά και μιας ισχυρής αντίθεσης. Η πρώτη αποθεώθηκε η δεύτερη γιουχαΐστηκε.

Γιατί σας έχουμε χάσει από τη μικρή και τη μεγάλη οθόνη;

Η μητρότητα και το θέατρο πήραν το πάνω χέρι τα τελευταία χρόνια. Φέτος μετά από πολύ καιρό θα είμαι στην «Παραλία» στην ΕΤ1 σε σκηνοθεσία Στέφανου Μπλάτσου σε μια συνθήκη που δεν έχω ξαναδοκιμάσει καθώς το σενάριο διαμορφώνεται κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Αναμένω να δω πώς θα είναι.

Είστε μητέρα. Τι σχόλια έχετε ακούσει από το παιδί σας για αυτό που κάνετε;

Παίζω σε παραστάσεις που δύσκολα θα μπορούσε να παρακολουθήσει ο εφτάχρονος γιος μου. Του περιγράφω τις ιστορίες και μιλάμε για αυτές. Ελπίζω να βρεθεί η ευκαιρία να με δει. Δεν νομίζω ότι τον ενδιαφέρει τόσο τί δουλειά κάνω όσο ότι θα επιθυμούσε, όπως κάθε παιδί στην ηλικία του, να μην εργάζομαι και να είμαι συνέχεια μαζί του.

Δηλώνετε συνεσταλμένη. Που σας έχει βγει σε καλό αυτό και που σας έχει ζημιώσει;

Υπήρξα πράγματι συνεσταλμένη για πολλά χρόνια. Δεν ήταν επιλογή μου. Δεν μπορούσα να είμαι αλλιώς. Αυτή η συστολή μου έδινε προσωπικό χρόνο. Τη δυνατότητα να «γυμνάζω» την υπομονή μου και να παρατηρώ τον εαυτό μου και τους άλλους. Την ίδια στιγμή με απομόνωνε και με έκρυβε ακόμα και από τον ίδιο μου τον εαυτό καθώς δεν τολμούσα να αποδεχτώ και να εκφράσω αυτά που επιθυμούσα. Με τα χρόνια έμαθα να εμπιστεύομαι περισσότερο τον εαυτό μου και τους άλλους.

Τι σας αρέσει στην Αθήνα και τι σας απωθεί;

Με γοητεύουν η ποικιλομορφία της και οι αντιφάσεις της. Με απωθεί η βρομιά της και το πόσο παραιτημένη είναι και από την πολιτεία και από τους κατοίκους της.

Στην επόμενη σεζόν θα σας δούμε να ενσαρκώνετε την Μπλανς Ντιμπουά σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά. Ποιες σκέψεις και συναισθήματα σας προκαλεί αυτή η ηρωΐδα;

Ο Τένεσι Ουίλλιαμς είναι αγαπημένος μου συγγραφέας ήδη από τα χρόνια που ήμουνα στη σχολή. Δεν έτυχε μέχρι τώρα να ασχοληθώ με κείμενο του. Οπότε οι σκέψεις και τα συναισθήματα είναι πολλά κυρίως όμως αναμένω να ξεκινήσουν οι πρόβες και να συναντήσω τον Δημήτρη και όλους τους ανθρώπους που θα είμαστε μαζί σε αυτό το ταξίδι.

info

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου

2-3/8 (21.00)

«Βάκχες» του Ευριπίδη από το Εθνικό Θέατρο

Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς

Σκηνοθεσία: Θάνος Παπακωνσταντίνου

Παίζουν: Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης (Διόνυσος), Μαριάννα Δημητρίου (Τειρεσίας), Αλεξία Καλτσίκη (Αγαύη), Θέμης Πάνου (Κάδμος), Αργύρης Πανταζάρας (Πενθέας), Γιάννης Κόραβος, Διονύσης Πιφέας, Φώτης Στρατηγός (Αγγελιαφόροι)

Προπώληση εισιτηρίων: more.com

Πληροφορίες: www.n-t.gr και aefestival.gr