Montserrat Caballé: 89 χρόνια από τη γέννηση της μεγάλης Ισπανίδας σοπράνο

Η Μονσεράτ Καμπαγιέ (Montserrat Caballé, πλήρες ονοματεπώνυμο María de Montserrat Viviana Concepción Caballé i Folch, γεννήθηκε στις 12 Απριλίου 1933 στη Βαρκελώνη Βαρκελώνη και ήταν Ισπανίδα υψίφωνος.

Αποφοίτησε από το Ωδείο της Βαρκελώνης το 1954 και έκανε το επαγγελματικό ντεμπούτο της το 1956 στην Βασιλεία, στην παράσταση της όπερας Μποέμ του Τζιάκομο Πουτσίνι.

Χάρη στη φωνή της και τις μοναδικές ερμηνείες της κατάφερε τη δεκαετία του '70 να εξελιχθεί σε σοπράνο διεθνούς φήμης.

Ερμήνευσε μια ευρεία γκάμα ρόλων αλλά είναι περισσότερο γνωστή για τα έργα του Βέρντι αλλά και για το ρεπερτόριο του μπελ κάντο με το οποίο ασχολήθηκε, με πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα τα έργα των Ροσίνι, Μπελίνι και Ντονιτσέτι.

Το 1965 ήταν η τυχερή της χρονιά καθώς αντικατέστησε μια άλλη υψίφωνο στον δύσκολο ρόλο της Λουκρητίας Βοργία στην ομώνυμη όπερα του Ντονιτσέτι στη Νέα Υόρκη.

Ανάμεσα στις μεγάλες της επιτυχίες ήταν και η εμφάνισή της στη «Νόρμα» του Μπελίνι, στη Σκάλα του Μιλάνου το 1972.

Η Μονσεράτ Καμπαγιέ απέκτησε διεθνή φήμη το 1987 όταν έπειτα από επιθυμία της ΔΟΕ ηχογράφησε το τραγούδι "Barcelona", ντουέτο με τον Φρέντι Μέρκιουρι, τραγουδιστή του βρετανικού ροκ συγκροτήματος Queen.

Η πόλη καταγωγής της Μονσεράτ Καμπαγιέ, η Βαρκελώνη, αποτέλεσε έμπνευση για αυτό το τραγούδι και αργότερα χρησιμοποιήθηκε ως ένα από τα δυο επίσημα τραγούδια των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1992.

Ο Μέρκιουρι ήταν μεγάλος θαυμαστής της και θεωρούσε ότι η φωνή της ήταν «η καλύτερη στον κόσμο». Η Μονσεράτ Καμπαγιέ ερμήνευσε το τραγούδι ζωντανά, συνοδευόμενη από την ηχογράφηση του Μέρκιουρι, ο οποίος είχε πεθάνει το 1991, πριν από τον τελικό του UEFA Champions League το 1999 στο στάδιο Καμπ Νου.

Προερχόταν από φτωχή οικονομικά οικογένεια. Σπούδασε μουσική στο κονσερβατόριο του Λισέου και τεχνική του τραγουδιού μαζί με τους Nαπολεόνε Ανοβάτσι, Εουτζένια Κεμένι και Κοντσίτα Μπαντία.

Το 1956 εγκαταστάθηκε στη Βασιλεία της Ελβετίας, όπου έκανε το επαγγελματικό ντεμπούτο της ως Μιμή στην παράσταση της όπερας Μποέμ του Τζιάκομο Πουτσίνι.

Το 1962, η Μονσεράτ Καμπαγιέ επέστρεψε στην Βαρκελώνη και έκανε το ντεμπούτο της στο Λισέου με τον ομώνυμο ρόλο στο έργο του Στράους Arabella.

Στην Ελλάδα η τελευταία της εμφάνιση ήταν στις 17 Σεπτεμβρίου 2012 στο Ηρώδειο με την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ υπό τη διεύθυνση του José Collado.

Το 1995, η Μονσεράτ Καμπαγιέ συνεργάστηκε με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου στον δίσκο El Greco, ο οποίος αφιερώθηκε στον ομώνυμο Έλληνα ζωγράφο.

Η Μονσεράτ Καμπαγιέ αφιερώθηκε σε φιλανθρωπικές οργανώσεις. Ήταν πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της ΟΥΝΕΣΚΟ και ίδρυσε μια οργάνωση στην Βαρκελώνη για παιδιά με αναπηρία. Το 2003, πρωταγωνίστησε στο δικό της ντοκιμαντέρ με τίτλο Caballé Beyond Music, στο οποίο συμμετείχαν πολλοί δημοφιλείς τραγουδιστές της όπερας, μεταξύ των οποίων οι Plácido Domingo, Luciano Pavarotti, José Carreras και Renée Fleming.

Τον Δεκέμβριο του 2015, καταδικάστηκε για φοροδιαφυγή σε ποινή φυλάκισης με αναστολή και της επιβλήθηκε πρόστιμο 254.231 ευρώ.

Ήταν παντρεμένη με τον Ισπανό τενόρο Μπερναμπέ Μαρτί με τον οποίον είχε αποκτήσει δύο παιδιά. Μάλιστα η κόρη της, η Μονσεράτ Μαρτί, είναι επίσης σοπράνο της όπερας.

Στη διάρκεια της ζωής της αντιμετώπισε αρκετές φορές προβλήματα υγείας: το 1985 νοσηλεύτηκε για τρεις μήνες με όγκο στον εγκέφαλο, ενώ το 1993 αντιμετώπισε καρδιακά προβλήματα.

H Μονσεράτ Καμπαγιέ πέθανε στις 6 Οκτωβρίου του 2018 σε ηλικία 85 ετών, στο νοσοκομείο Sant Pau στη Βαρκελώνη.

Δείτε το Doodle της Google για την Μονσεράτ Καμπαγιέ - Montserrat Caballé

Τι είναι τα doodles

Τα doodles δημιουργούνται από τη Google για να γιορτάσουν γεγονότα, επετείους και γενέθλια καλλιτεχνών, επιστημόνων, μουσικών και άλλων ξεχωριστών προσωπικοτήτων. Η ομάδα μηχανικών και σχεδιαστών doodle της Google (γνωστοί ως doodlers) ψάχνει πάντα για νέες και ενδιαφέρουσες ιδέες.

Το πρώτο doodle είχε δημιουργηθεί το 1998, όταν οι ιδρυτές της Google Λάρι Πέιτζ και Σεργκέι, προκειμένου να ενημερώσουν τους χρήστες ότι θα λείπουν (ήθελαν να πάνε σε φεστιβάλ στην έρημο της Νεβάδα), τοποθέτησαν το σχέδιο μίας φιγούρας σε ράβδο πίσω από το δεύτερο «ο» του λογοτύπου της εταιρείας, ενημερώνοντας έτσι τους χρήστες ότι βρίσκονται εκτός γραφείου. Η ιδέα άρεσε και έκτοτε καθιερώθηκε και εμπλουτίσθηκε.