Μετρήθηκαν οι κρατήρες του Άρη

Η έρευνα, με επικεφαλής τον Στιούαρτ Ρόμπινς, παρουσιάστηκε στο περιοδικό «Journal of Geophysical Research-Planets» της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης. Οι πληροφορίες για τους κρατήρες προέρχονται από στοιχεία που έχουν συλλέξει, όλα αυτά τα χρόνια, οι αποστολές διαφόρων σκαφών που είτε βρέθηκαν σε τροχιά γύρω από τον Άρη, είτε έκαναν -και κάνουν ακόμα- επιτόπια έρευνα στο έδαφός του.

Η βάση δεδομένων που δημιουργήθηκε, η μεγαλύτερη ως τώρα για τον Άρη, ρίχνει περισσότερο φως στην ιστορία του και, μεταξύ άλλων, θα βοηθήσει να χρονολογηθούν καλύτερα οι επιμέρους περιοχές του εδάφους του.

Πολλοί από τους ευμεγέθεις κρατήρες που προήλθαν από ισχυρή πρόσκρουση, εκτιμάται ότι μπορεί να δημιούργησαν υδροθερμικά συστήματα, που με τη σειρά τους ίσως αποτέλεσαν φιλόξενα περιβάλλοντα για την ανάπτυξη μικροοργανισμών, με την προϋπόθεση βέβαια ότι παράλληλα υπήρχε τότε νερό στον φλοιό του Άρη. Από την άλλη όμως, οι μεγάλες προσκρούσεις αστεροειδών και κομητών σε ένα πλανήτη μπορούν να επιφέρουν μαζική εξαφάνιση των ειδών ζωής, όπως έχει συμβεί και στη Γη (π.χ. με τον αστεροειδή που έπεσε πριν από περίπου 65 εκατ. χρόνια και καταδίκασε σε εξαφάνιση τους δεινόσαυρους).

Σε όλο το ηλιακό σύστημα, συμπεριλαμβανομένων της Γης και του Άρη, στις αρχικές φάσεις του και έως πριν από 3,9 δισεκατομμύρια χρόνια, υπήρχαν αλλεπάλληλα κύματα «βομβαρδισμού» από ουράνια σώματα διαφόρων μεγεθών, μερικά πολύ μεγάλα και με κατακλυσμικές επιπτώσεις μετά την πρόσκρουση.