Ήλιος: Επιστήμονες επιτέλους βρήκαν από πού προέρχεται το μαγνητικό πεδίο του

Ερευνητές παρουσίασαν μια νέα θεωρία που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature. Σε αντίθεση με προηγούμενες έρευνες που υπέθεταν ότι το μαγνητικό πεδίο του ήλιου προέρχεται από τα βάθη του ουράνιου σώματος, υποψιάζονται ότι η πηγή του είναι πολύ πιο κοντά στην επιφάνεια.

Το πώς ακριβώς δημιουργείται αυτό το μαγνητικό πεδίο μέσα στον ήλιο είναι ένα αίνιγμα που έχει απασχολήσει τους αστρονόμους για αιώνες, πηγαίνοντας πίσω στην εποχή του Ιταλού αστρονόμου Γαλιλαίου, ο οποίος έκανε τις πρώτες παρατηρήσεις των ηλιακών κηλίδων στις αρχές του 1600, και παρατήρησε πώς ποικίλλουν με την πάροδο του χρόνου.

Η νέα αυτή ανακάλυψη λύνει, επομένως ένα αίνιγμα αιώνων. Παράλληλα, όμως, βοηθά στην πρόγνωση του καιρού του διαστήματος, ο οποίος μπορεί να διαταράξει τη λειτουργία δορυφόρων, αλλά και εντυπωσιακό Σέλας που σχηματίζεται στον ουρανό της Γης. Απαντά, επίσης, σε ερωτήματα για τον ηλιακό κύκλο.

Αναλυτικότερα, ο ήλιος έχει ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο που δημιουργεί κηλίδες στην επιφάνεια του αστεριού και προκαλεί ηλιακές καταιγίδες σαν αυτές που έπληξαν διάφορα σημεία του πλανήτη με σέλας νωρίτερα αυτόν τον μήνα.

Κάθε 11 χρόνια, ο ήλιος συμπληρώνει έναν κύκλο και φτάνει στο λεγόμενο “ηλιακό μέγιστο”. Τότε πολλές σκοτεινές κηλίδες εμφανίζονται στην επιφάνειά του.

Αυτές οι “ηλιακές κηλίδες” προκαλούνται από μαζικές αλλαγές στο μαγνητικό πεδίο του ηλιακού άστρου. Εκτοξεύουν συγχρόνως βίαιες εκρήξεις ενέργειας προς τη Γη, προκαλώντας “ηλιακές καταιγίδες” που μπορούν δυνητικά να δημιουργήσουν ζημιές σε δορυφόρους και να διαταράξουν το διαδίκτυο.

«Θέλουμε να προβλέψουμε εάν ο επόμενος ηλιακός κύκλος θα είναι ιδιαίτερα ισχυρός ή ίσως ασθενέστερος από το κανονικό. Τα προηγούμενα μοντέλα (υποθέτοντας ότι το ηλιακό μαγνητικό πεδίο προέρχεται βαθιά μέσα στον Ήλιο) δεν ήταν σε θέση να κάνουν ακριβείς προβλέψεις ή (να καθορίσουν) εάν ο επόμενος ηλιακός κύκλος θα είναι ισχυρός ή αδύναμος", επεσήμανε στο CNN o Daniel Lecoanet, επίκουρος καθηγητής Μηχανικών Επιστημών και Εφαρμοσμένων Μαθηματικών στη Σχολή Μηχανικών McCormick του Northwestern University και μέλος του Κέντρου Διεπιστημονικής Εξερεύνησης και Έρευνας στην Αστροφυσική.

Οι επιστήμονες, χρειάστηκαν δέκα χρόνια για να αναπτύξουν τον αλγόριθμο μέσω του οποίου πραγματοποίησαν την έρευνα, ενώ χρησιμοποίησαν ένα υπερυπολογιστή της NASA, προκειμένου να «τρέξουν» προσομοιώσεις και να καταλάβουν τι συμβαίνει εντός του ηλιακού ουράνιου σώματος. Ισχυρίζονται ότι σπατάλησαν περίπου 15.000 ώρες στη διεξαγωγή της έρευνας και ότι αν χρησιμοποιούσαν απλό λάπτοπ θα τους έπαιρνε περίπου 450 χρόνια.