Αρχαίος ωκεανός μάγματος βρέθηκε στον νότιο πόλο της Σελήνης

Ο νότιος πόλος της Σελήνης κάποτε καλυπτόταν από έναν ωκεανό μάγματος, σύμφωνα με τους επιστήμονες.

Τα ευρήματα υποστηρίζουν μια θεωρία ότι το μάγμα σχημάτισε την επιφάνεια της Σελήνης πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια.

Απομεινάρια του ωκεανού βρέθηκαν από την ιστορική αποστολή Chandrayaan-3 της Ινδίας που προσγειώθηκε στον νότιο πόλο τον περασμένο Αύγουστο.

Η αποστολή εξερεύνησε αυτήν την απομονωμένη και μυστηριώδη περιοχή όπου κανένα σκάφος δεν είχε προσγειωθεί ποτέ πριν.

Τα ευρήματα βοηθούν στην υποστήριξη μιας ιδέας που ονομάζεται θεωρία του ωκεανού του σεληνιακού μάγματος σχετικά με το πώς σχηματίστηκε η Σελήνη.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι όταν σχηματίστηκε η Σελήνη πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, άρχισε να ψύχεται και ένα ελαφρύτερο ορυκτό που ονομάζεται ανορθοσίτης φερροάν επέπλεε στην επιφάνεια. Αυτός ο φερροϊκός ανορθοσίτης - ή λιωμένο πέτρωμα - σχημάτισε την επιφάνεια του φεγγαριού.

Η ομάδα πίσω από τα νέα ευρήματα βρήκε στοιχεία για ανορθοσίτη σιδηροανού στον νότιο πόλο.

«Η θεωρία της πρώιμης εξέλιξης της Σελήνης γίνεται πολύ πιο ισχυρή υπό το φως των παρατηρήσεών μας», δήλωσε ο Δρ Santosh Vadawale από το Physical Research Laboratory, ο οποίος είναι συν-συγγραφέας της εργασίας που δημοσιεύτηκε στο Nature την Τετάρτη.

Πριν από την αποστολή της Ινδίας, τα κύρια στοιχεία των ωκεανών μάγματος βρέθηκαν στα μεσαία γεωγραφικά πλάτη της Σελήνης ως μέρος του προγράμματος Apollo.

Ο καθηγητής Vandawale και η ομάδα του ήταν στον έλεγχο της αποστολής κατά τη διάρκεια του Chandrayaan-3.

«Ήταν πραγματικά συναρπαστικές στιγμές. Το να κάθεσαι στο δωμάτιο ελέγχου, να μετακινείς το ρόβερ στη σεληνιακή επιφάνεια - αυτό ήταν πραγματικά μια μοναδική εμπειρία», λέει ο καθηγητής.

Όταν το ινδικό προσεδάφιο, που ονομάζεται Vikram, έκανε την περίφημη ήπια προσγείωση του στον νότιο πόλο τον περασμένο Αύγουστο, ένα rover που ονομάζεται Pragyaan έφυγε από το σκάφος.

Το Pragyaan περιπλανήθηκε στη σεληνιακή επιφάνεια για 10 ημέρες, ενώ ο καθηγητής Vadawale και οι συνεργάτες του εργάζονταν όλο το εικοσιτετράωρο δίνοντάς του εντολή να συλλέξει δεδομένα σε 70 μοίρες νότιο γεωγραφικό πλάτος.

Το ρομπότ κατασκευάστηκε για να αντέχει τις μεταβολές της θερμοκρασίας μεταξύ 70 C και -10 C και μπορούσε να πάρει τις δικές του αποφάσεις σχετικά με το πώς να πλοηγηθεί στην ανώμαλη και σκονισμένη επιφάνεια της Σελήνης.

Χρειάστηκαν 23 μετρήσεις με ένα όργανο που ονομάζεται φασματόμετρο ακτίνων Χ σωματιδίων άλφα. Αυτό βασικά διεγείρει τα άτομα και αναλύει την ενέργεια που παράγεται για να εντοπίσει τα ορυκτά στο έδαφος της Σελήνης.

Η ομάδα των επιστημόνων βρήκε επίσης στοιχεία για μια τεράστια συντριβή μετεωρίτη στην περιοχή πριν από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια.

Η συντριβή πιστεύεται ότι προκάλεσε τη λεκάνη του Νότιου Πόλου-Aitken, η οποία είναι ένας από τους μεγαλύτερους κρατήρες στο ηλιακό σύστημα, με διάμετρο 2.500 km.

Απέχει περίπου 350 χιλιόμετρα από την τοποθεσία που εξερεύνησε το ρόβερ Praygam της Ινδίας.

Αλλά οι επιστήμονες εντόπισαν μαγνήσιο, το οποίο πιστεύουν ότι προερχόταν από τα βάθη της Σελήνης, πετάχτηκε από τη συντριβή και προωθήθηκε πάνω από την επιφάνεια.

Τα ευρήματα είναι μόνο μερικά από τα επιστημονικά δεδομένα που συλλέχθηκαν κατά τη διάρκεια της αποστολής Chandrayaan-3 που ελπίζει τελικά να ανακαλύψει παγωμένο νερό στον νότιο πόλο.

Αυτή η ανακάλυψη θα άλλαζε το παιχνίδι για τα όνειρα των διαστημικών υπηρεσιών να χτίσουν μια ανθρώπινη βάση στη Σελήνη.

Η Ινδία σχεδιάζει να ξεκινήσει μια άλλη αποστολή στη Σελήνη το 2025 ή το 2026, οπότε και ελπίζει να συλλέξει και να φέρει πίσω στη Γη δείγματα από την επιφάνεια της Σελήνης για ανάλυση.