Πώς δοκιμάζονται τα καθίσματα των αεροπλάνων για να διαπιστώσουν εάν είναι ασφαλή

Σε ένα κτίριο αποθήκης σε μια ήσυχη πόλη της Βόρειας Ιρλανδίας, ένας ρομποτικό χέρι ανοίγει και κλείνει ξανά και ξανά ένα τραπέζι γεύματος αεροπλάνου.

Έχει προγραμματιστεί να εκτελεί αυτή την καθημερινή εργασία όχι λιγότερες από 28.000 φορές, μέρα και νύχτα, για περισσότερο από μια εβδομάδα.

«Μπορούμε να μετρήσουμε τη δύναμη που πρέπει να ασκήσει το ρομπότ σε αυτό», λέει ο Γεράλντ Κινγκ, επικεφαλής μηχανικός της Thompson Aero Seating στο Μπάνμπριτζ. «Αυξάνεται; Πράγμα που σημαίνει περισσότερη τριβή».

Η Thompson κατασκευάζει καθίσματα πρώτης αλλά και business τάξης, αυτές που βρίσκονται συνήθως στο μπροστινό μέρος των επιβατικών αεροσκαφών, που έχουν τα δικά τους καλύμματα για να δίνουν την ιδιωτικότητα στους επιβάτες, έχουν ενσωματωμένα συστήματα ψυχαγωγίας και άφθονο χώρο για τα πόδια.

Η εταιρεία διαθέτει διάφορα μηχανήματα για τον έλεγχο της μακροζωίας και της ασφάλειας αυτών των καθισμάτων. Συμπεριλαμβανομένης μιας νέας εγκατάστασης περίπου 8.9 εκατομμυρίων ευρώ, που άνοιξε το περασμένο φθινόπωρο, όπου ομοιώματα δοκιμών σύγκρουσης δένονται σε ένα κάθισμα και εκτοξεύονται σε μια μικρή πίστα με απίστευτες ταχύτητες.

Η ιδέα είναι να διασφαλιστεί ότι το κάθισμα, και ο επιβάτης, θα επιβιώσουν από μια σύντομη έκθεση σε 16 g βαρύτητας. Πρόκειται για τη μοναδική εγκατάσταση του είδους της στο νησί της Ιρλανδίας.

Ίσως προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι λίγο λιγότερο από το ένα τρίτο των καθισμάτων αεροσκαφών παγκοσμίως κατασκευάζονται στη Βόρεια Ιρλανδία, σύμφωνα με την Invest NI, έναν οργανισμό οικονομικής ανάπτυξης.

Η Thompson, η οποία αγοράστηκε από κινεζική εταιρεία το 2016, είναι μία από τις λίγες επιχειρήσεις στην περιοχή που ειδικεύονται σε αυτό το εμπόριο. Η επιχείρηση παράγει σήμερα περίπου 1.500 καθίσματα ετησίως.

Ένας άλλος σημαντικός προμηθευτής καθισμάτων με έδρα τη Βόρεια Ιρλανδία είναι η Collins Aerospace, στο Κιλκίλ. Υπάρχει επίσης η Alice Blue Aero, στο Κρέγκαβον.

Μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες κατασκευής καθισμάτων παγκοσμίως είναι η Safran. Διαθέτει εγκαταστάσεις σε έξι ηπείρους.

Όμως, χάρη στην πανδημία, η ζήτηση για καθίσματα αεροσκαφών έχει αλλάξει δραματικά τον τελευταίο καιρό.

Όταν εμφανίστηκε ο Κόβιντ-19, η βιομηχανία κατασκευής αεροπορικών καθισμάτων επιβραδύνθηκε. Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι εταιρείες απέλυαν χιλιάδες εργαζόμενους. Η Thompson, για παράδειγμα, μείωσε το εργατικό δυναμικό της στο μισό και αντιμετώπισε οικονομικές απώλειες πολλών εκατομμυρίων.

Ο κόσμος άνοιξε επιτέλους και πάλι, αλλά οι κατασκευαστές καθισμάτων δεν μπόρεσαν να βρουν όλους τους ειδικευμένους εργαζόμενους που χρειάζονται, πράγμα που σημαίνει ότι η ζήτηση, σε παγκόσμιο επίπεδο, ξεπερνά την προσφορά.

Πρόκειται για μια «πολύ δύσκολη κατάσταση», δήλωσε τον Ιούνιο ο διευθύνων σύμβουλος της Airbus, αναφερόμενος στην αργή προμήθεια καθισμάτων και άλλων εξαρτημάτων καμπίνας.

«Η βιομηχανία έχασε αυτή την τεχνογνωσία, τόσο από την άποψη της άμεσης, πρακτικής κατασκευής, αλλά και από την άποψη της διδασκαλίας των νεότερων ανθρώπων πώς να κάνουν τη δουλειά», εξηγεί ο Νικ Κάνινγκχαμ, αναλυτής της Agency Partners που παρακολουθεί τις κατασκευαστές καθισμάτων της Safran.

Ένα από τα προβλήματα, προσθέτει, είναι ότι οι κατασκευαστές καθισμάτων δυσκολεύονται να δοκιμάσουν και να πιστοποιήσουν γρήγορα τα καθίσματά τους από τρίτους, καθώς αντιμετωπίζουν επίσης ελλείψεις εργατικού δυναμικού.

Η Thompson, ωστόσο, μπορεί να παρακάμψει αυτό το πρόβλημα με τις εσωτερικές εγκαταστάσεις δοκιμών της, εξηγεί ο Κόλμ ΜακΕβόι, αντιπρόεδρος εταιρικών λογαριασμών. Λέει ότι η εταιρεία είναι σε θέση να καλύψει τις ανάγκες των πελατών της προς το παρόν, αν και προσθέτει: «Πρέπει να είμαστε πολύ στρατηγικοί όσον αφορά τους νέους πελάτες».

Στα εργοτάξια της Thompson στη Βόρεια Ιρλανδία αυτήν την στιγμή εργάζονται περισσότεροι από 650 άνθρωποι αν και η ίδια είχε περισσότερες από δώδεκα κενές θέσεις εργασίας στον ιστότοπό της. «Είμαστε σε ανταγωνισμό με άλλες κατασκευαστικές εταιρείες για να προσπαθήσουμε να εξασφαλίσουμε τα καλύτερα ταλέντα», λέει ο κ. ΜακΕβόι.

Παρά την πρόκληση αυτή, η Thompson έχει ένα πενταετές σχέδιο για τον πολλαπλασιασμό της ετήσιας παραγωγής της σε καθίσματα. Μπαίνοντας μέσα στο εργοστάσιο βλέπεις τους εργάτες της εταιρείας στο Portadown, οι οποίοι είναι απασχολημένοι με το να συναρμολογούν τα μέρη των καθισμάτων από αλουμίνιο και να ελέγχουν τις πολύπλοκες καλωδιώσεις για τα συστήματα ψυχαγωγίας σε αυτές τις ακριβές κατασκευές.

Κάθε κάθισμα κοστίζει «δεκάδες χιλιάδες» για να κατασκευαστεί, λέει ο κ. ΜακΕβόι.

«Το πιο πολύπλοκο κάθισμα που κατασκευάζουμε χρειάζεται περίπου 100 ώρες για να συναρμολογηθεί πλήρως από εξειδικευμένους εργάτες.», προσθέτει ο Εόιν Μάρεϊ, διευθυντής επιχειρήσεων.

Ο κ. Μάρεϊ είναι αποφασισμένος να αυξήσει τον ρυθμό παραγωγής σε αυτό το εργοστάσιο. Παρουσιάζει μια κατασκευή, που αναπτύχθηκε στο εσωτερικό της εταιρείας, πάνω στην οποία μπορεί να τοποθετηθεί ένα κάθισμα και να στραφεί σε διάφορες γωνίες έτσι ώστε οι εργάτες να έχουν εύκολη πρόσβαση στα πλαϊνά ή στο κάτω μέρος. «Αυτό μας επιτρέπει να φτάνουμε τα 14», λέει ο κ. Μάρεϊ, 14 καθίσματα που παράγονται σε μια βάρδια. «Πρέπει να φτάσουμε στο 18. Στα 20», προσθέτει.

Για το σκοπό αυτό, υπάρχει μια άλλη, ακόμη πιο ικανή έκδοση της κατασκευής στο διπλανό δωμάτιο, ένα πρωτότυπο που το προσωπικό εδώ ελπίζει ότι θα είναι ακόμη καλύτερο. Ο κ. Μάρεϊ και οι συνάδελφοί του αναπτύσσουν επίσης νέες πρακτικές εργασίας, όπως ζώνες χρησιμότητας με εργαλεία τοποθετημένα με τη σειρά που απαιτούνται.

Εάν ο εργαζόμενος είναι αριστερόχειρας, η σειρά αυτή μπορεί να αντιστραφεί, ώστε η διαδικασία επιλογής ενός εργαλείου και εκτέλεσης μιας εργασίας με αυτό να είναι όσο το δυνατόν πιο γρήγορη.

Οι εργαζόμενοι εδώ κάνουν πρόβες και εξασκούνται στα βασικά στάδια της συναρμολόγησης του καθίσματος, γεγονός που τους βοηθά να προχωρούν ταχύτερα. Κάτι σαν να μαθαίνεις πώς να φτιάχνεις το ίδιο έπιπλο της Ikea ξανά και ξανά μέχρι να γίνεται χωρίς να το σκέφτεσαι, απλά πολύ πιο περίπλοκο.

«Μπορούμε να βάλουμε τους ανθρώπους ομαλά μέσα, και μπορούν τώρα να δουλέψουν σε αυτά τα διαφορετικά στάδια χωρίς υπολογιστές», λέει ο κ. Μάρεϊ. «Όταν άρχισα να εργάζομαι εδώ, αν μου λέγατε ότι θα δούλευα χωρίς υπολογιστή, θα σας έλεγα [ότι] είστε τρελός».

Εκτός από τον όγκο, υπάρχει συνεχής πίεση για την ανάπτυξη νέων και καλύτερων σχεδίων καθισμάτων, λέει ο κ. ΜακΕβόι. Οι αεροπορικές εταιρείες θέλουν την τελευταία και καλύτερη τεχνολογία ψυχαγωγίας, για παράδειγμα, οι οθόνες 32 ιντσών περιλαμβάνονται πλέον στα κορυφαία καθίσματα της Thompson.

«Επιδιώκουν κάτι διαφορετικό, κάτι που τους κάνει μοναδικούς», προσθέτει. Η Thompson χρησιμοποιεί δέρμα και μαλακά υφάσματα σε επιλεγμένα μέρη του καθίσματος και του θαλάμου για να προσφέρει μια αίσθηση πολυτέλειας, η οποία γίνεται όλο και πιο δημοφιλής στις αεροπορικές εταιρείες. Τα ίδια τα καθίσματα μπορούν να αναδιπλωθούν σε πλήρως επίπεδα κρεβάτια μήκους δύο μέτρων.

«Είναι καλές εταιρείες, πολύ, πολύ καλές εταιρείες, ξέρουν τι κάνουν», λέει η Μαρίσα Γκαρσία, αναλυτής της αεροπορικής βιομηχανίας που εργαζόταν και η ίδια στην κατασκευή καθισμάτων, αναφερόμενη στις εταιρείες που εδρεύουν στη Βόρεια Ιρλανδία και κατασκευάζουν καθίσματα αεροσκαφών. Δεν έχει καμία εμπορική σχέση με καμία από αυτές, προσθέτει.

Παρά τις δυσκολίες της αλυσίδας εφοδιασμού, οι κατασκευαστές καθισμάτων είναι σε καλή θέση να παραδώσουν τις κατασκευές τους, αν αποδειχθούν ικανοί να συμβαδίσουν με τις απαιτήσεις του κλάδου, λέει η κ. Γκαρσία: «Η ζήτηση υπάρχει από τους επιβάτες αλλά και από τις αεροπορικές εταιρείες».

Πηγή: BBC