Ο αστεροειδής που σκότωσε τους δεινόσαυρους δεν ήταν μόνος του

Ο τεράστιος αστεροειδής που χτύπησε τη Γη και εξαφάνισε τους δεινόσαυρους πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια δεν ήταν μόνος του, επιβεβαίωσαν οι επιστήμονες.

Ένας δεύτερος, μικρότερος διαστημικός βράχος έπεσε στη θάλασσα στα ανοικτά των ακτών της Δυτικής Αφρικής δημιουργώντας έναν μεγάλο κρατήρα κατά την ίδια εποχή.

Θα ήταν ένα «καταστροφικό γεγονός», λένε οι επιστήμονες, που θα προκαλούσε ένα τσουνάμι ύψους τουλάχιστον 800 μέτρων που θα διέσχιζε τον Ατλαντικό ωκεανό.

Σύμφωνα με το BBC, ο Dr. Ουίσντιν Νίκολσον από το Πανεπιστήμιο Heriot-Watt ανακάλυψε για πρώτη φορά τον κρατήρα Nadir το 2022, αλλά ένα σύννεφο αβεβαιότητας παρέμενε πάνω από το πώς πραγματικά σχηματίστηκε.

Τώρα ο Dr Νίκολσον και οι συνάδελφοί του είναι σίγουροι ότι η κοιλότητα των 9 χιλιομέτρων προκλήθηκε από έναν αστεροειδή που έπεσε στον πυθμένα της θάλασσας.

Δεν μπορούν να χρονολογήσουν ακριβώς το γεγονός ή να πουν αν προηγήθηκε ή ακολούθησε τον αστεροειδή που άφησε τον κρατήρα Chicxulub πλάτους 180 χιλιομέτρων στο Μεξικό. Εκείνος ήταν που έβαλε τέλος στη βασιλεία των δεινοσαύρων.

Αλλά λένε ότι ο μικρότερος βράχος ήρθε επίσης στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου, όταν αυτοί εξαφανίστηκαν. Καθώς συνετρίβη στην ατμόσφαιρα της Γης, θα σχημάτισε μια μπάλα φωτιάς.

«Φανταστείτε ότι ο αστεροειδής χτυπούσε τη Γλασκώβη και εσείς βρίσκεστε στο Εδιμβούργο, περίπου 50 χιλιόμετρα μακριά. Η πύρινη σφαίρα θα είχε περίπου 24 φορές το μέγεθος του Ήλιου στον ουρανό - αρκετή για να βάλει φωτιά σε δέντρα και φυτά στο Εδιμβούργο», λέει ο Dr Νίκολσον.

Θα ακολουθούσε μια εξαιρετικά δυνατή έκρηξη αέρα, πριν από μια σεισμική δόνηση περίπου στο μέγεθος ενός σεισμού μεγέθους 7 ρίχτερ.

Τεράστιες ποσότητες νερού πιθανώς έφυγαν από τον πυθμένα της θάλασσας και αργότερα κατέβηκαν ξανά προς τα κάτω δημιουργώντας μοναδικά αποτυπώματα στον πυθμένα.

Είναι ασυνήθιστο για τόσο μεγάλους αστεροειδείς να συντρίβονται έξω από το ηλιακό μας σύστημα με πορεία προς τον πλανήτη μας μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ο ένας από τον άλλον.

Όμως οι ερευνητές δεν γνωρίζουν γιατί δύο από αυτούς χτύπησαν τη Γη τόσο κοντά ο ένας στον άλλο.

Ο αστεροειδής που δημιούργησε τον κρατήρα Nadir είχε πλάτος περίπου 450-500 μέτρα και οι επιστήμονες πιστεύουν ότι χτύπησε τη Γη με ταχύτητα περίπου 72.000 χιλιομέτρων την ώρα.

Το πλησιέστερο γεγονός που έχουν φτάσει οι άνθρωποι σε αυτή την κλίμακα ήταν το συμβάν της Τουνγκούσκα το 1908, όταν ένας αστεροειδής 50 μέτρων εξερράγη στον ουρανό πάνω από τη Σιβηρία.

Ο αστεροειδής Nadir είχε περίπου το μέγεθος του Bennu, ο οποίος είναι σήμερα το πιο επικίνδυνο αντικείμενο που βρίσκεται σε τροχιά κοντά στη Γη.

Οι επιστήμονες λένε ότι η πιο πιθανή ημερομηνία που ο Bennu θα μπορούσε να χτυπήσει τη Γη είναι η 24η Σεπτεμβρίου 2182, σύμφωνα με τη NASA. Αλλά εξακολουθεί να είναι μόλις 1 στις 2.700 πιθανότητες.

Δεν έχει υπάρξει ποτέ σύγκρουση αστεροειδούς αυτού του μεγέθους στην ανθρώπινη ιστορία και οι επιστήμονες συνήθως πρέπει να μελετήσουν διαβρωμένους κρατήρες στη Γη ή εικόνες κρατήρων σε άλλους πλανήτες.

Για την περαιτέρω κατανόηση του κρατήρα Nadir, ο Dr Νίκολσον και η ομάδα του ανέλυσαν τρισδιάστατα δεδομένα υψηλής ανάλυσης από μια γεωφυσική εταιρεία που ονομάζεται TGS.

Οι περισσότεροι κρατήρες είναι διαβρωμένοι, αλλά ο συγκεκριμένος ήταν καλά διατηρημένος, πράγμα που σημαίνει ότι οι επιστήμονες μπορούσαν να εξετάσουν περαιτέρω τα επίπεδα των πετρωμάτων.

«Είναι η πρώτη φορά που καταφέρνουμε να δούμε το εσωτερικό ενός κρατήρα πρόσκρουσης όπως αυτός - είναι πραγματικά συναρπαστικό», λέει ο Dr. Νίκολσον, προσθέτοντας ότι υπάρχουν μόλις 20 θαλάσσιοι κρατήρες στον κόσμο, αλλά κανένας δεν έχει μελετηθεί με τέτοια λεπτομέρεια.