Η ευρωπαϊκή ανακάλυψη ενός διαστρικού τούνελ που συνδέει το ηλιακό σύστημα με άλλα αστέρια

Νέες παρατηρήσεις δείχνουν ότι ζούμε μέσα σε μια ζεστή, λιγότερο πυκνή περιοχή και ότι μπορεί ακόμη και να υπάρχει ένα παράξενο κοσμικό κανάλι, ένα είδος σήραγγας, που μας συνδέει με μακρινά αστέρια. Κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που νομίζαμε ζώντας σε ένα περιβάλλον λίγων πλανητών και πολύ κενού χώρου.

Μετά από χρόνια σχολαστικής χαρτογράφησης, μια πρόσφατη ανάλυση αποκάλυψε αυτό που φαίνεται να είναι ένα κανάλι θερμού, χαμηλής πυκνότητας πλάσματος που εκτείνεται από το ηλιακό μας σύστημα σε μακρινούς αστερισμούς. Αυτό το εύρημα, το οποίο επιβεβαιώθηκε από αστρονόμους του γερμανικού Ινστιτούτου Max Planck, βασίζεται σε δεδομένα που ελήφθησαν από το όργανο eRosita και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Astronomy & Astrophysics. Αυτή η έρευνα υπόσχεται να διευρύνει την κατανόησή μας για το διαστημικό περιβάλλον που περιβάλλει τον πλανήτη μας.

Οι επιστήμονες γνωρίζουν εδώ και καιρό ότι το ηλιακό μας σύστημα βρίσκεται σε μια περίεργη περιοχή γνωστή ως Τοπική Καυτή Φυσαλίδα (LHB). Αυτή η ζώνη, η οποία εκτείνεται σε περίπου 300 έτη φωτός, σχηματίστηκε από μαζικές εκρήξεις που ονομάζονται σουπερνόβα, οι οποίες θερμαίνουν το περιβάλλον αέριο, δημιουργώντας ένα περιβάλλον χαμηλής πυκνότητας και υψηλής θερμοκρασίας.

Το παρατηρητήριο της αποστολής

Για να ξετυλίξουν τα μυστικά αυτού του κοσμικού περιβάλλοντος, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το eRosita, ένα εξελιγμένο παρατηρητήριο ακτίνων Χ που ξεκίνησε ως μέρος της αποστολής Spectrum-Roentgen-Gamma. Αυτό το όργανο επέτρεψε στους επιστήμονες να χαρτογραφήσουν το θερμό αέριο στο διάστημα, να διερευνήσουν υπολείμματα σουπερνόβα και να εξερευνήσουν την κοσμική γειτονιά που περιβάλλει το ηλιακό μας σύστημα. Συνδυάζοντας δεδομένα από το eRosita με προηγούμενες πληροφορίες από το ROSAT, οι αστρονόμοι ήταν σε θέση να ανακατασκευάσουν μια πιο λεπτομερή εικόνα της περιοχής μας.

Σύμφωνα με την έρευνα, ένα από τα πιο εκπληκτικά ευρήματα είναι η ανίχνευση ενός καναλιού που φαίνεται να εκτείνεται προς τον αστερισμό του Κενταύρου. Αυτό το κοσμικό «τούνελ» φαίνεται να κόβει το καυτό υλικό, συνδέοντας τη γειτονιά μας με μακρινά αστρικά συστήματα. Επιπλέον, έχει εντοπιστεί ένα άλλο μονοπάτι που κατευθύνεται προς το Canis Major, γεγονός που υποδηλώνει ότι αυτές οι δομές θα μπορούσαν να αποτελέσουν μέρος ενός ευρύτερου δικτύου διασυνδεδεμένων καναλιών που διέρχονται από περιοχές σχηματισμού αστεριών και θύλακες θερμού αερίου.

Ο τρισδιάστατος χάρτης του LHB, που δημιουργήθηκε από τα δεδομένα eRosita, δείχνει όχι μόνο τη χαμηλή πυκνότητα της περιοχής γύρω από το ηλιακό μας σύστημα, αλλά και τις κλίσεις θερμοκρασίας και αυτό το ενδιαφέρον δίκτυο σηράγγων. Αυτή η διαμόρφωση θα μπορούσε να επηρεαστεί από τους ανέμους των νεαρών αστεριών και θα μπορούσε να συνδεθεί με άλλες υπερφυσαλίδες, διαμορφώνοντας έτσι τη δομή του Γαλαξία μας. Το γεγονός ότι το ηλιακό μας σύστημα εισήλθε στον LHB μόλις πριν από μερικά εκατομμύρια χρόνια προσθέτει ένα νέο στρώμα στην κατανόησή μας για την κοσμική γειτονιά του.

Οι θεωρίες σχετικά με την ύπαρξη δικτύων θερμών καναλιών υπάρχουν εδώ και δεκαετίες, αλλά μέχρι τώρα υπήρχε έλλειψη συγκεκριμένων δεδομένων για να τις υποστηρίξουν. Με την πρόοδο της τεχνολογίας και τις ανακαλύψεις του eRosita, επιβεβαιώνεται τουλάχιστον ένα μέρος αυτών των αρχαίων υποθέσεων.

Η παρουσία κοιλοτήτων σκόνης γεμάτων με θερμό αέριο υποστηρίζει την ιδέα ότι τα γεγονότα σουπερνόβα έχουν δημιουργήσει ένα διασυνδεδεμένο μωσαϊκό διαστρικής ύλης, αμφισβητώντας την ιδέα ότι το διάστημα είναι απλά άδειο.