«Εξωγήινες» ασπίδες για τα μελλοντικά διαστημόπλοια της NASA

Το «στοίχημα» έχει να κάνει με τη δυνατότητα κατασκευής θερμικών ασπίδων για τα διαστημόπλοια από υλικά που βρίσκονται στο έδαφος της Σελήνης, του Αρη ή αστεροειδών, οι οποίες θα μπορούν να αντεπεξέλθουν στις «σκληρές» συνθήκες που συνεπάγεται το πέρασμα μέσα από την ατμόσφαιρα της Γης κατά την επιστροφή στον πλανήτη μας, σύμφωνα με το ΑΠΕ.

Σε πρακτικό επίπεδο, αυτό θα σημαίνει πως, εάν οι δοκιμές αποδειχθούν επιτυχείς, τα διαστημικά σκάφη του μέλλοντος θα μπορούν να φεύγουν από τη Γη χωρίς να μεταφέρουν το βαρύ φορτίο μίας θερμικής ασπίδας, καθώς, πριν επιστρέψουν στη βάση, θα κατασκευάζουν μία από τα υλικά που βρίσκουν στην επιφάνεια του «ξένου» κόσμου- προορισμού, η οποία θα φροντίζει για την προστασία τους στην επιστροφή.

Αυτό «μεταφράζεται» σε δυνατότητα μεταφοράς πολύ μεγαλύτερων φορτίων και ενδεχομένως χρήση μικρότερων πυραύλων.

Σύμφωνα με τον Μάικλ Χογκ, ερευνητή του Διαστημικού Κέντρου Κένεντι, η ιδέα προέκυψε πέρυσι, κατά τη διάρκεια μίας συνάντησης με στόχο την εύρεση τρόπων εκμετάλλευσης «εξωγήινων γαιών» (των αποκαλούμενων ρεγόλιθων). «Κάποιοι συζητούσαν για το πώς οι ρεγόλιθοι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή τούβλων ή βάσεων προσεδάφισης, και εγώ αναρωτήθηκα: εάν είναι καλοί για κάτι τέτοιο, τότε γιατί να μην μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για θερμικές ασπίδες επανεισόδου στην ατμόσφαιρα;».

Η έρευνα χρηματοδοτείται στο πλαίσιο του προγράμματος NIAC (NASA Innovative Advanced Concepts). Έχουν δοκιμαστεί διάφορα μείγματα υλικών, και μέχρι τώρα τα αποτελέσματα ήταν πολλά υποσχόμενα, με τα «εξωγήινα» τούβλα να παρουσιάζονται ανθεκτικά ακόμα και σε θερμοκρασίες επιπέδου οξυγονοκόλλησης. Αλλά το «απόλυτο» τεστ θα λάβει χώρα στο κέντρο έρευνας Ames της NASA στην Καλιφόρνια, όπου θα βρεθούν αντιμέτωπα με καυτό πλάσμα θερμοκρασιών αντίστοιχων αυτών που πρόκειται να συναντήσουν κατά την επανείσοδο στην ατμόσφαιρα.

Εάν τα τεστ αποδειχτούν επιτυχή, τότε θεωρείται σχεδόν σίγουρο ότι οι «εξωγήινης προέλευσης» θερμικές ασπίδες θα αποτελέσουν αναπόσπαστο χαρακτηριστικό των διαστημικών πτήσεων του μέλλοντος. Την κατασκευή τους θα αναλαμβάνουν ρομποτικά αυτοματοποιημένα συστήματα που θα συγκεντρώνουν τα υλικά, θα κάνουν τις απαραίτητες μείξεις και στη συνέχεια θα κατασκευάζουν και διαμορφώνουν κατάλληλα την ασπίδα. Ένα από τα πλεονεκτήματα της ιδέας είναι ότι οι εργασίες θα είναι αρκετά πιο εύκολες από ό,τι θα ήταν στη Γη, λόγω των συνθηκών χαμηλής έως μηδενικής βαρύτητας.