H επόμενη γενιά των τηλεοράσεων θα έχει και HDR

Του Δημήτρη Μαλλά

Το HDR είναι το τελευταίο ακρωνύμιο που έβγαλαν οι κατασκευαστές τηλεοράσεων προκειμένου να πείσουν τους καταναλωτές να αλλάξουν συσκευή. Το 2015 ήταν η χρονιά του UltraHD (ή 4Κ αν προτιμάτε), το 2016 είναι αυτή του HDR.

Η συγκεκριμένη τεχνολογία είναι ένας τρόπος για την ενίσχυση της φωτεινότητας ώστε να υπάρχει μεγαλύτερος εύρος μεταξύ μαύρου και λευκού, όπως και να προσδίδει μεγαλύτερη ποικιλία στο χρώμα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η εικόνα να εμφανίζεται με πολύ πιο ζωντανά χρώματα και γενικώς η διαφορά μεταξύ του HDR και του υπάρχοντος SDR (standard dynamic range) είναι αρκετά σημαντική και μεγάλη. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η πρώτη εφαρμογή -εδώ και μερικά χρόνια- του HDR ήταν στο χώρο της φωτογραφίας αλλά τώρα που εμφανίστηκε και στο χώρο της τηλεόρασης, το ενδιαφέρον είναι πολύ πιο έντονο.

Στην πρόσφατη CES, μία από τις μεγαλύτερες εκθέσεις τεχνολογίας παγκοσμίως, όλοι οι μεγάλοι κατασκευαστές είχαν μοντέλα που υποστήριζαν την αναπαραγωγή περιεχομένου που έχει παραχθεί με HDR. Και παρά το γεγονός ότι το HDR μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε video περιεχόμενο με ανάλυση full HD (1080p), οι κατασκευαστές προτίμησαν να ενσωματώσουν το HDR μόνο σε μοντέλα που υποστηρίζουν και αναπαραγωγή UHD περιεχομένου. Σημειωτέον πως υπάρχουν ήδη ορισμένες τηλεοράσεις, οι οποίες απευθύνονται στα υψηλότερα στρώματα της αγοράς, που υποστηρίζουν την αναπαραγωγή περιεχομένου HDR και, φυσικά, μέσα στο 2016 οι επιλογές αναμένεται να είναι πολύ περισσότερες με το κόστος να είναι πάντως σχετικά “τσιμπημένο” και να πέφτει από τις αρχές του 2017.

Επίσης, HDR περιεχόμενο θα υποστηρίζουν και τα επόμενης γενιάς Blu-ray players που θα μπορούν να αναπαράγουν UHD τίτλους, αλλά και πάλι θα πρέπει η τηλεόραση να υποστηρίζει τη συγκεκριμένη τεχνολογία.

Το ερώτημα, βέβαια, που προκύπτει είναι αν θα έχει νόημα για έναν καταναλωτή να αποκτήσει μία τηλεόραση που να υποστηρίζει HDR. Προς το παρόν, το περιεχόμενο σε HDR είναι σχετικά περιορισμένο, αλλά αναμένεται να αυξηθεί πολύ γρήγορα.

Το ζήτημα είναι ότι το περιεχόμενο (π.χ. μία ταινία ή μία τηλεοπτική εκπομπή) θα πρέπει να έχει δημιουργηθεί εξ αρχής έχοντας ενσωματωμένο το HDR. Το ενδιαφέρον στην προκειμένη περίπτωση είναι πως πολλοί σκηνοθέτες δείχνουν να θέλουν να γυρίζουν ταινίες σε HDR γιατί τους δίνει περισσότερες επιλογές και τη δυνατότητα να προσφέρουν μία πιο ζωντανή εικόνα.

Προς το παρόν, όμως, περιεχόμενο σε HDR προσφέρει μόνο η υπηρεσία video streaming της Amazon στις Ηνωμένες Πολιτείες και πιο συγκεκριμένα τα επεισόδια της σειράς “Mozart in the Jungle” που είναι παραγωγή της ίδιας της Amazon. Από την άλλη, το Netflix έχει κάνει γνωστό ότι θα υποστηρίξει το HDR και ορισμένες σειρές του όπως το Marco Polo έχουν γυριστεί έχοντας υπόψην τους το HDR, ενώ τηλεοπτικά δίκτυα όπως το BBC επίσης έχουν κάνει γνωστό ότι θα υποστηρίξουν τη συγκεκριμένη τεχνολογία.

Αυτό που πρέπει πάντως να επισημανθεί είναι ότι υπάρχουν δύο τεχνολογικά πρότυπα για τη δημιουργία HDR περιεχομένου. Το πιο “παλιό” είναι αυτό της Dolby Labs που ονομάζεται Dolby Vision και έχει ήδη χρησιμοποιηθεί σε ορισμένες κινηματογραφικές παραγωγές. Στο παιχνίδι μπήκε πρόσφατα και η Technicolor, το πρότυπο της οποίας επιτρέπει την πιο εύκολη μετατροπή SDR περιεχομένου σε HDR.

Πάντως, αρκετοί κατασκευαστές έχουν ανακοινώσει ότι θα υποστηρίζουν και τα δύο πρότυπα ώστε να μην υπάρχει πρόβλημα. Και επιπλέον στη CES ανακοινώθηκε και μία πρωτοβουλία με την επωνυμία Ultra HD Premium. Οι τηλεόρασεις που θα φέρουν το συγκεκριμένο λογότυπο θα έχουν πιστοποιηθεί ότι μπορούν να αναπαράγουν HDR περιεχόμενο. Ο στόχος είναι να αποφευχθεί η σύγχιση στο καταναλωτικό κοινό. Αν και η επίδραση του HDR στο χώρο της τηλεόρασης μάλλον θα αρχίσει να γίνεται ορατή σε όλα τα στρώματα της αγοράς προς το τέλος του 2016.