Θεσσαλονίκη: Η ζωή στον ποταμό Λουδία

Ένας από τους σημαντικότερους υγροτόπους της Ελλάδας, ένα πραγματικό καταφύγιο άγριας ζωής βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τη Θεσσαλονίκη και σε μια έκταση 388 τετρ. χλμ..

Μια περιοχή ύψιστης οικολογικής σημασίας, σπουδαίας παραγωγικής αξίας αλλά και απαράμιλλου φυσικού κάλλους.

Ο ποταμός Λουδίας (γνωστός και ως «Μαυρονέρι») αποτελεί το φυσικό σύνορο ανάμεσα στους νομούς Θεσσαλονίκης και Ημαθίας. Σήμερα, είναι στην ουσία ένα τεχνητό κανάλι μήκους 40 χλμ. το οποίο δημιουργήθηκε κατά τη δεκαετία του 1930 όταν έγιναν τα έργα αποξήρανσης της λίμνης των Γιαννιτσών. Παλαιότερα αποτελούσε φυσικό ποτάμι, που διοχέτευε στη θάλασσα τα νερά της λίμνης, η οποία με τη σειρά της συγκέντρωνε τα νερά που πήγαζαν από τα όρη Βόρας (Καϊμάκτσαλαν), το Βέρμιο και το Πάικο. Εκεί ζουν και τα περίφημα άλογα του Αξιού. Φτάνοντας στις εκβολές του ποταμού συναντά κανείς τις πανέμορφες πασσαλόπηκτες καλύβες μυδοκαλλιεργητών από τα Κύμινα και τα Νέα Μάλγαρα, που θυμίζουν κινηματογραφικό σκηνικό.

Η λιμνοθάλασσα του Καλοχωρίου, αποτελεί τη βόρεια πύλη του Εθνικού Πάρκου, βρίσκεται σε απόσταση μόλις 8 χλμ. από την πόλη της Θεσσαλονίκης. Σχεδόν εφάπτεται στον προσφυγικό οικισμό της περιοχής και σχηματίστηκε μόλις τη δεκαετία του 1960, μετά από καθίζηση του εδάφους. Στα νερά της λιμνοθάλασσας και του ποταμού νεροβούβαλοι απολαμβάνουν το μπάνιο τους, ενώ είναι πολύ πιθανό να συναντήσετε ψαράδες-κυνηγούς των σπάνιων «μπλε» καβουριών. Ο Γαλλικός ποταμός, που πηγάζει από τα Κρούσια όρη, στο Κιλκίς, και μετά από 65 χλμ. εκβάλει στον Θερμαϊκό, απειλήθηκε με αφανισμό στο παρελθόν καθώς για πολλά χρόνια υδροδοτούσε τη Θεσσαλονίκη, διασώθηκε όμως όταν το έργο αυτό «ανέλαβε» ο κατά πολύ μεγαλύτερος Αλιβάκμονας.