Σαντορίνη: Το εκκλησάκι του Αγίου Στυλιανού και η πορεία του στο χρόνο

Την στιγμή που όλα σχεδόν τα νησιά της χώρα μας, διανύουν την πιο «νεκρή» χρονικά τουριστικά περίοδο και ξεκινούν την προετοιμασία για την νέα σεζόν, που ανάλογα με την γεωγραφική περιοχή ξεκινά από τον Απρίλιο, η Σαντορίνη, «απλά ξεκουράζεται αλλά δεν κοιμάται», μάς αναφέρει χαρακτηριστικά ένας από τους μόνιμους κάτοικους του νησιού, που συναντήσαμε καθώς φωτογραφίζαμε το εκκλησάκι.

«Ακόμη και στην καρδιά του χειμώνα, αρχές Φεβρουαρίου που είμαστε σήμερα, το νησί παραμένει ζωντανό. Μπορεί τα σοκάκια να είναι σχεδόν άδεια, τα περισσότερα καταλύματα να έχουν κλείσει μόλις δύο μήνες πριν, αλλά τουρίστες από κάθε γωνία του κόσμου δεν σταματάνε ποτέ να έρχονται στο νησί. Στη διάρκεια των εορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς χρειαζόταν κράτηση σε εστιατόριο, καθώς οι αφίξεις ήταν πολλές για την εποχή και ο αριθμός των εστιατορίων δεν κάλυπτε τις ανάγκες», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Οι τελευταίες ήρεμες στιγμές της Σαντορίνης, καθώς σταδιακά από τις επόμενες εβδομάδες το κυκλαδίτικο νησί θα υποδέχεται ολοένα και μεγαλύτερο αριθμό τουριστών. Είναι χαρακτηριστικό ότι η τελευταία τουριστική σεζόν για τα κρουαζιερόπλοια στην Σαντορίνη έκλεισε μόλις πριν μερικές εβδομάδες, στις 29 Δεκεμβρίου 2022, πιο αργά από ποτέ, ενώ οι πρώτες αναμένονται σε λίγες μόλις εβδομάδες!

Ο ναός του Αγίου Στυλιανού

Ποια όμως είναι η πορεία στο χρόνο του 'Αγιου Στυλιανού που είναι θεμελιωμένο στο χείλος του γκρεμού και αποτελεί ένα από τα πιο φωτογραφημένα εκκλησάκια της χώρα μας, καθώς χιλιάδες τουρίστες από κάθε μεριά του κόσμου, το φωτογραφίζουν. Αναφέρεται για πρώτη φορά σε κατάλογο της Σαντορίνης που συνέταξε το έτος 1757 ο καθολικός αρχιεπίσκοπος Νάξου, Πέτρος Ντε Στέφανι.

Η αρχιτεκτονική μορφή του ναού είναι σταυροειδής με τρούλο, θηραϊκού τύπου. Ο ναός, όπως αναφέρεται στην πινακίδα που είναι τοποθετημένη μπροστά στην εξωτερική του είσοδο, ήταν η ιδιοκτησία της οικογενείας Αντωνίου Δελένδα ή Κρίνου, του οποίου η απόγονος Φλώρα, σύζυγος Νικολάου Γ. Δελένδα, τον δώρισε το 1919 στον ιερέα Νικόλαο Φ. Δελένδα. Αυτός, με τη διαθήκη του, τον κληροδότησε το 1929 στην Καθολική Επισκοπή Θήρας.

Το εκκλησάκι άντεξε στον σεισμό του 1956 και δεν καταστράφηκε. Επισκευάστηκε το 1988 και εορτάζεται στο 26 Νοεμβρίου.