Ευρυτανία: Η εντυπωσιακή αλπική δρακόλιμνη Βελουχίου

Ο Τυμφρηστός (Βελούχι) βρίσκεται ανάμεσα στο νομό Ευρυτανίας και Φθιώτιδας και ουσιαστικά αποτελεί την πύλη για τα Άγραφα. Η Ευρυτανία έχει το μεγαλύτερο ποσοστό δασικής κάλυψης- περίπου 50%- από όλους τους νομούς της χώρας, με το βουνό να υψώνεται απότομα στο κέντρο της Ρούμελης.

Η ονομασία του Τύμφρηστου

Στην αρχαιότητα το βουνό ονομαζόταν Τυμφρηστός ή Τεφραστός ή Τυφρηστός. Σύμφωνα με μία εκδοχή, η ονομασία του οφείλεται σε ομώνυμο μυθικό πρόσωπο. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, που υποστηρίζεται περισσότερο από τις παραλλαγές Τεφραστός ή Τυφρηστός, η ονομασία προέρχεται από την λέξη τέφρα, επειδή ο γυμνός όγκος του βουνού έχει το χρώμα της τέφρας. Η ονομασία Βελούχι λέγεται ότι εμφανίστηκε τη μεσαιωνική περίοδο. Συναντάται για πρώτη φορά σε γραπτό κείμενο το 1453. Υπάρχει και η θεωρία της σλαβικής προέλευσης της ονομασίας, από το "λευκό βουνό" ή "ασπροβούνι". Η λέξη πιθανόν προέρχεται από τη ρίζα τύμβος και σχετίζεται με το σχήμα του βουνού και ίσως πρόκειται για μεταφορική έννοια παρόμοια με αυτήν που έδωσε την Τύμφη στην Ήπειρο.

Ο Τυμφρηστός, παρότι σχετικά μικρός σε μέγεθος, είναι το τρίτο σε ύψος βουνό της Στερεάς Ελλάδας και η ψηλότερη κορυφή του είναι το Βελούχι ή Ψηλή Κορυφή (2.312 μ.). Από γεωλογική σκοπιά, στο βουνό επικρατεί ο ασβεστόλιθος που ακολουθείται από φλύσχες. Είναι ένα βουνό που χαρακτηρίζεται από βαθιές χαράδρες και από ένα πυκνό υδρογραφικό δίκτυο με πολλές πηγές και ρέματα. Από εδώ πηγάζουν ο Σπερχειός και ο Καρπενησιώτης αλλά και πολλά μικρότερα ποτάμια και ρέματα.

Στα δυτικά της κορυφογραμμής, σε υψόμετρο 1.870 μ. και κοντά στο χιονοδρομικό κέντρο, βρίσκεται μια μικρή δρακόλιμνη, ενώ στους νότιους πρόποδες του βουνού είναι χτισμένο το Καρπενήσι, η πρωτεύουσα της Ευρυτανίας. Η λίμνη αυτή διατηρεί σχεδόν σταθερή την στάθμη της όλες τις εποχές του χρόνου. Αυτό οφείλεται στο λιώσιμο των χιονιών που σκεπάζουν την γύρο περιοχή που καμιά φορά αυτά διατηρούνται μέχρι και τον Ιούνιο αλλά και στην ύπαρξη υπόγειων πηγών. Η μικρή αυτή λιμνούλα χρησιμοποιείται από μετακινούμενους κτηνοτρόφους για να ξεδιψάσουν τα ζώα τους τα οποία φέρνουν τους καλοκαιρινούς μήνες για να τραφούν από τα πλούσια βοσκοτόπια που σχηματίζονται μετά από το χειμώνα.