Το χωριό της Μαγνησίας με την «στοιχειωμένη» ομορφιά
Για τους λάτρεις της αρχαιολογίας και της πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής δεν υπάρχει άλλο χωριό στο Πήλιο πιο ιδανικό για εξερεύνηση από τα Άνω Λεχώνια. Μικρό έτσι που να περπατιέται εύκολα από άκρη σε άκρη, κρύβει τα μυστικά του σε τόσες μεριές όσες είναι και οι εποχές που κατοικήθηκε.
Η Μυκηναϊκή εποχή άφησε τα σημάδια της στον λόφο με το περίεργο όνομα (Νεβεστίκι), η Υστερορωμαϊκή περίoδος στην παραλία εκεί που σκάει το κύμα (έχετε αλήθεια δει τα βυθισμένα ερείπια της παλαιοχριστινιακής βασιλικής;), ο Μεσαίωνας στο «Παλιόκαστρο» εκεί που ο δρόμος του χωριού αρχίζει να ανηφορίζει έντονα, η Oθωμανική περίοδος στα πυργόσπιτα με τις πολεμίστρες, και τα πρώτα χρόνια μετά την απελευθέρωση στα εγκαταλελειμμένα αρχοντικά αιγυπτιακού στυλ και το σιδηροδρομικό σταθμό του Εβαρίστο ντε Κίρικο.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, υπήρξε και το Mοναστήρι του Αγίου Νικολάου του 15ου αιώνα και τα οθωμανικά τζαμιά που δεν σώθηκαν, αλλά ίχνη τους βρίσκονται ακόμη στο χωριό στις μνήμες των ανθρώπων και τις γραπτές μαρτυρίες των λογίων.
Όλες οι φάσεις της πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής σώζονται στα Άνω Λεχώνια. Η πρώιμη φάση (1700-1750) με τα οχυρά πυργόσπιτα, η κλασική περίοδος (1750-1850) με τα σπίτια βορειοελλαδίτικου τύπου χτισμένα από τους Ζουπανιώτες μαστόρους, και η ύστερη ή αιγυπτιακή φάση (1850-1900) με τα νεοκλασικά κτίρια και τα αποικιοκρατικά στοιχεία (φοίνικες, κιόσκια, συντριβάνια, κλπ). Από την τελευταία φάση πιο γνωστό είναι το αρχοντικό Κοντού (1900), το «στοιχειωμένο» σπίτι όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι, για το οποίο όλοι οι έφηβοι της περιοχής εδώ και δεκαετίες έχουν να διηγηθούν μια ιστορία τρόμου από τις εξερευνήσεις με φίλους στο μισογκεμισμένο εσωτερικό του.
Ο παλιός πλούτος του χωριού είναι εμφανής ακόμη και στον πιο ανυποψίαστο επισκέπτη. Εκείνο όμως ίσως που δεν γνωρίζουν οι πιο πολλοί είναι ότι τα Άνω Λεχώνια υπήρξε ένα χωριό με γενναιόδωρους ανθρώπους, οι δωρεές των οποίων μνημονεύονται εδώ και αιώνες στο Μεγάλο Μετέωρο, και πιο πρόσφατα στο Μουσείο Μπενάκη, τη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη, και τη Λαϊκή Βιβλιοθήκη Βόλου.
Πηγή: www.pelionculture.gr