Το χωριό του Πηλίου που είναι ο εξώστης στον Παγασητικό

Κάποτε η Κουκουράβα ήταν ένα μεγάλο, ημιορεινό χωριό. Τώρα, αποτελεί την Νότια συνοικία της Μακρινίτσας σε υψόμετρο 300 μέτρων. Βρίσκεται δίπλα στο Μέγα Ρέμα. Η περιοχή διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά του Πηλίου, υπέροχη θέα στον Βόλο αλλά και στο κατάφυτο φυσικό περιβάλλον του Πηλίου. Βρίσκετε μόνο 4 χιλιόμετρα από το κέντρο του Βόλου.

Η περιοχή διαθέτει πέτρινες κρήνες – βρύσες, νερόμυλους, ερείπια παλιών βυρσοδεψιών, παλαιά αρχοντικά τα οποία χρονολογούνται από τον 18ο και 19ο αιώνα, τοξωτά παλιά γεφύρια, παλιές δριστέλες (πλυντήρια της φύσης), καλντερίμια. Από δω ξεκινά και το κεντρικό καλντερίμι που καταλήγει στην κεντρική πλατεία της Μακρινίτσας με την μαγευτική θέα. Έχει μήκος 4.8 χλμ. και υψομετρική διαφορά κατάβασης 340 μ. Το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής που θα διασχίσετε το διατηρούν σε εξαιρετική κατάσταση. Επίσης, θα θαυμάσετε την άριστη διατηρημένη Πηλιορείτικη αρχιτεκτονική. Εδώ βρίσκετε και ένα παλιό αρχοντικό του Βαϊτζη (1761) και ο Πύργος του Σκοτεινιώτη.

Ένα από τα αρκετά πλεονεκτήματα της συνοικίας Κουκουράβα και της Μακρινίτσας είναι οι επιλογές διαμονής. Υπέροχοι ανακαινισμένοι ξενώνες, πρώην παλιά αρχοντικά αλλά και ενοικιαζόμενα δωμάτια!

Η Κουκουράβα αποτελεί ιδανικό προορισμό για ανθρώπους που θέλουν να είναι κοντά στην φύση αλλά και στον πολιτισμό! Σε απόσταση 20 χιλιόμετρα βρίσκετε το χιονοδρομικό κέντρο Αγριόλευκες στα Χάνια. Η Μακρινίτσα απέχει 10 χλμ. μέσω Κουκουράβας ενώ 17 χιλ. μέσω Πορταριάς.

Η Κουκουράβα (όνομα πιθανόν σλάβικο), βρισκόταν στα χρόνια της Τουρκοκρατίας στο βουνό, σε υψόμετρο 450μ, πάνω από την λίμνη Κάρλα και συνδεόταν μαζί της με πετρόχτιστο μονοπάτι, το οποίο σώζεται έως σήμερα σε αρίστη κατάσταση. Το παλιό χωριό Κουκουράβα εγκαταλείφθηκε για πρώτη φορά στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου και οι κάτοικοι του εγκαταστάθηκαν και έζησαν σε παράγκες στη Λάρισα για τρία περίπου χρόνια, μέχρι και το 1950. Με την επιστροφή τους οι περισσότεροι έχτισαν τα σπίτια που είχαν καεί και συνέχισαν την ζωή τους στο χωριό. Όμως μία με δύο οικογένειες αποφάσισαν να χτίσουν τα σπίτια τους στην παρακάρλια περιοχή «Καλύβια» (η σημερινή Κάτω Αμυγδαλή). Ο βασικός λόγος εγκατάλειψης , η οποία ολοκληρώθηκε σταδιακά μέχρι το 1972, ήταν η έλλειψη συγκοινωνίας – δρόμου.

Οι Κουκουραβίτες εκείνα τα χρόνια καλλιεργούσαν μικρές εκτάσεις γης με αμπέλια και αμυγδαλιές, έτρεφαν μεταξοσκώληκες, ασχολούνταν με την κτηνοτροφία και την υλοτομία και αρκετοί με την αλιεία στη λίμνη Κάρλα. Μετά την αποξήρανση της Κάρλας και την κατοχή μεριδίων γης άλλαξε η επαγγελματική τους απασχόληση και οι περισσότεροι στράφηκαν σε καλλιέργειες όπως αυτή του βαμβακιού.

Ο Ιερός Ναός της Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής ανήκει στην Κουκουράβα .Ο Ναός είναι Βασιλικού Ρυθμού τρείκλιτου μετά τρούλου. Παλαιότερα η εκκλησία αυτή τιμούνταν στο όνομα του Αγίου Γεωργίου. Επειδή στην άνω συνοικία της Κουκουράβας υπήρχε ήδη Ναός του Αγίου Γεωργίου, που εορτάζει 23 Απριλίου, έτσι οι χωριανοί αποφάσισαν να αλλάξουν την ημερομηνία της πανηγύρεως στις 22 Ιουλίου, ημέρα εορτής της Αγίας Μαγδαληνής. Όπως αναφέρεται στο ημερολόγιο «Φήμη» του μοναχού Ζωσιμά Εσφιγμενίτου έτος 1887 τόμος 2ος , για να τιμήσουν την Αγία που εόρταζε εκείνη την ημέρα έφεραν την εικόνα της Αγίας Μαγδαληνής. Όταν την επαύριο τελείωσε η Λειτουργία και θέλησαν να ξαναπάρουν την εικόνα, αυτή είχε γίνει ασήκωτη και δεν μπόρεσαν να την μετακινήσουν. Αυτό θεωρήθηκε θαύμα από τους χωρικούς και τίμησαν την εκκλησία με το όνομα της Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής.

Πηγή: zoominpelion.com