Θυμίζουν απόκοσμο τοπίο: Πέντε εντυπωσιακά σπήλαια της Ελλάδας που πρέπει να εξερευνήσεις
Πέντε σπήλαια της Ελλάδας που θα σας «μαγέψουν» με την απόκοσμη ομορφιά τους
Η Ελλάδα είναι γεμάτη ομορφιές, από ιστορικά μνημεία μέχρι φυσικά τοπία που μαγεύουν τον κάθε επισκέπτη.
Ανάμεσα στους αναρίθμητους φυσικούς «θησαυρούς» της χώρας μας είναι και τα σπήλαια, τα οποία αποτελούν μοναδικά τοπία με απόκοσμη ομορφιά που σε περιμένουν να τα εξερευνήσεις.
Το Σπήλαιο των Λιμνών
Η φυσική είσοδος είναι ευρύχωρη (3,50 μ. ύψος και 6,50 μ. πλάτος) και εντυπωσιακή, ώστε δεν πρέπει να έμενε απαρατήρητη από τους περαστικούς.
Λίμνες στο εσωτερικό ενός σπηλαίου δεν είναι κάτι συνηθισμένο, ούτε παγκόσμια ούτε για τον Ελλαδικό χώρο, όπου αποτελεί μοναδικό γεωλογικό φαινόμενο. Εδώ τα νερά πλημμυρίζουν, καμιά φορά, το χειμώνα και μένουν στάσιμα τις άλλες εποχές, στις 13 κλιμακωτές λίμνες.
Το πρώτο τμήμα είναι ξηρό, έχει μήκος 80 μ. περίπου και το δάπεδο του είναι οριζόντιο, καλυμμένο από παχύ στρώμα ερυθράς γης.
Το δεύτερο τμήμα έχει μήκος 700 μ. περίπου, με κύριο χαρακτηριστικό τις διαδοχικές λίμνες, οι οποίες δημιουργήθηκαν στο δάπεδο λόγω των ιδιόμορφων ανθρακικών σχηματισμών, που εμποδίζουν τη συνεχή ροή του νερού.
Το τρίτο και μεγαλύτερο τμήμα με μήκος που ξεπερνά το ένα χιλιόμετρο, έχει έντονες κατακρημνίσεις, παλαιότερες και πρόσφατες, οι οποίες, σύμφωνα με τις επιστημονικές μελέτες, το απομόνωσαν υδρολογικά από το προηγούμενο τμήμα των λιμνών αλλά και από το επόμενο μικρό, τέταρτο τμήμα, μήκους 50 μ., όπου ξαναβρίσκουμε και πάλι τις λεκάνες με την υδατοσυλλογή.
Σπήλαιο Μελισσάνης
Μοναδικό γεωλογικό φαινόμενο, το Λιμνοσπήλαιο της Μελισσάνης βρίσκεται σε απόσταση 2 χιλ. βορειοδυτικά της Σάμης. Η φυσική είσοδος του σπηλαίου είναι κατακόρυφη (διαστάσεων 40×50 μ.) και δημιουργήθηκε από την πτώση ενός τμήματος της οροφής. Παρόλα αυτά υπάρχει και τεχνητή είσοδος με σκαλοπάτια που επιτρέπει την επίσκεψη στο σπήλαιο. Το σπήλαιο ανακαλύφθηκε από τον Γιάννη Πετρόχειλο το 1951.
H λίμνη βρίσκεται 20 μ. κάτω από την επιφάνεια του εδάφους, έχει μήκος 160 μ. περίπου και το νερό έχει βάθος 10 μ. έως 40 μ. Σταλακτίτες ηλικίας 20.000 χρόνων με περίεργα σχήματα στολίζουν το μεγαλύτερο τμήμα του σπηλαίου.
Το λιμνοσπήλαιο εκπέμπει μια μεθυστική αίσθηση, καθώς μέσα στο σπηλαίο σχήματος «Β» υπάρχει ένα μικρό νησί, με δέντρα και δάση που το περιβάλλουν. Οι δύο θάλαμοί του, ένας ηλιοφώτιστος και ο άλλος σκοτεινός και δυσοίωνος καλυμμένος με σταλαγμίτες, φύκια και βρύα, δημιουργούν μια μοναδική και αξέχαστη εικόνα.
Σύμφωνα με μία εκδοχή του μύθου το σπήλαιο πήρε το όνομά του από τη νύμφη Μελισσάνθη η οποία αυτοκτόνησε μέσα στη λίμνη από την απογοήτευσή της και την στεναχώρια της, επειδή ο Πάνας δεν ανταποκρίθηκε στον έρωτά της.
Αυτό που κάνει ακόμη πιο εντυπωσιακό το λιμνοσπήλαιο είναι τα παιχνίδια με τα χρώματα που δημιουργεί το φως του ήλιου, καθώς μπαίνει μέσα σε αυτό και ειδικά το μεσημέρι. Τα τιρκουάζ νερά του μοιάζουν να λαμπυρίζουν σαν να κρύβουν χρυσάφι δημιουργώντας μια επιβλητική ατμόσφαιρα.
Σπήλαιο Περάματος Ιωάννινα
Βρίσκεται μόλις 5 χλμ. από το κέντρο της πόλης των Ιωαννίνων, στο δρόμο για Μέτσοβο, στο ομώνυμο προάστιο Πέραμα, επάνω στο λόφο Γορίτσα.
Η τουριστική διαδρομή του, έχει μήκος 1.100 μέτρα και η έκταση που καλύπτει είναι 14.800 m2, ενώ η υψομετρική του διαφορά από την είσοδο έως την έξοδο είναι 25 μέτρα περίπου. H θερμοκρασία του αέρα είναι 180 Κελσίου, ενώ η θερμοκρασία των υδάτων των μικρών λιμνών που σχηματίζονται εντός του Σπηλαίου είναι 140 Κελσίου. Η σκληρότητά τους είναι 180Γαλλικών με P.H 5,5 και η υγρασία του Σπηλαίου αγγίζει το 100%.
Συγκαταλέγεται στα καλύτερα του κόσμου με μεγάλη ποικιλία σταλακτιτών (19 τη στιγμή που στα περισσότερα ελληνικά σπήλαια είναι 6-10). Σε όλο το μήκος της διαδρομής θα συναντήσετε πολλές αίθουσες με ιδιαίτερα πλούσιο διάκοσμο. Θα δείτε επίσης απολιθωμένα οστά και δόντια από ένα σπάνιο είδος αρκούδας, της σπηλαίας άρκτου, που βρέθηκαν εκεί για πρώτη φορά.
Σπήλαιο Πηγών Αγγίτη
Το εντυπωσιακό στο σπήλαιο είναι πως ο επισκέπτης όσο κινείται σ’ ένα διάδρομο πάνω από το ποτάμι και ενάντια της ροής του νερού, παρακολουθεί τη φυσική διακόσμηση στο Σπήλαιο η οποία κυριαρχείται από λευκούς και κόκκινους σταλακτίτες διαφόρων μορφών.
Η «αίθουσα του τροχού», η οποία συνδέεται μέχρι και σήμερα με την κύρια περιοχή του σπηλαίου με ένα διάδρομο, οφείλει το όνομά της στην παρουσία ενός μεγάλου υδραυλικού τροχού διαμέτρου 8 μέτρων, ο οποίος κάλυπτε τη παροχή νερού και τις αρδευτικές ανάγκες της περιοχής από την οθωμανική εποχή.
Εντός αυτού του εντυπωσιακού ανοίγματος στην οροφή της αίθουσας, διαστάσεων 8×12μ., τοποθετείται πιθανή είσοδος των γύρω χωριών και μυστική πρόσβαση από την ακρόπολη που βρίσκεται πάνω από την σπηλιά στο ποτάμι. Εξίσου εντυπωσιακό είναι το τοξωτό άνοιγμα όπου ξεχειλίζουν με ορμή τα νερά στον κάμπο δημιουργώντας μια όαση δροσιάς με δέντρα, λεύκες και ιτιές στο περιβάλλον του σπηλαίου, ιδανικό για τη χαλάρωση των επισκεπτών.
Μέσα στο σπήλαιο φιλοξενούνται ευκαιριακά ή ζουν μόνιμα 37 είδη ζώων, κυρίως μικρο-πανίδα, εκ των οποίων έξι είδη έγιναν για πρώτη φορά γνωστά στη διεθνή επιστημονική κοινότητα.
Σπήλαιο Αλιστράτης
Λόγω του μικρού πάχους των υπερκείμενων στρωμάτων (10-30μ.) οι θερμοκρασίες του σπηλαίου είναι σχετικά υψηλές (15ο -17ο C) και λόγω του μειωμένου εξαερισμού η θερμοκρασία αυτή διατηρείται και το χειμώνα.
Στην είσοδο του σπηλαίου συναντούμε μια πολύ ωραία αίθουσα ύψους 8 μ., που είναι ο προθάλαμος αυτού. Από τον προθάλαμο ξεκινούν διάφορες στοές με μεγάλο ύψος και πλουσιότατο διάκοσμο από σταλακτίτες και σταλαγμίτες.
Οι κύριοι κλάδοι του σπηλαίου αναπτύσσονται δεξιά και αριστερά της εισόδου και αρχίζουν από ένα μεγάλο θάλαμο, το θάλαμο υποδοχής που έχει διαστάσεις 60 μ. πλάτος, 100 μ. μήκος και 20 – 30 μ. ύψος.
Στο θάλαμο αυτό η φύση θέλησε να δείξει τη μεγαλύτερη δύναμή της σε δημιουργία στολισμών στον ελλαδικό χώρο ή ακόμη τον ευρωπαϊκό.