Το Απαγορευμένο Νησί: Ο εκπληκτικός προορισμός που δεν μπορεί να φτάσει κανείς

Το Ντιέγκο Γκαρσία είναι ένα απομακρυσμένο νησί στον Ινδικό Ωκεανό, ένας παράδεισος με πλούσια βλάστηση και παραλίες με λευκή άμμο, που περιβάλλεται από καταγάλανα νερά. Όμως, παρ' όλα αυτά, δεν είναι τουριστικός προορισμός και είναι εντελώς εκτός ορίων - είναι η τοποθεσία μιας άκρως μυστικής βρετανοαμερικανικής στρατιωτικής βάσης που καλύπτεται για δεκαετίες από φήμες και μυστήριο.

Το Ντιέγκο Γκαρσία, που απέχει περίπου 1.600 χιλιόμετρα από την πλησιέστερη στεριά, εμφανίζεται σε λίστες με τα πιο απομακρυσμένα νησιά στον κόσμο. Δεν υπάρχουν εμπορικές πτήσεις και η άφιξη δια θαλάσσης δεν είναι εύκολη. Οι άδειες πλοίων εκδίδονται μόνο στα εξωτερικά νησιά του αρχιπελάγους και για να επιτρέπεται η ασφαλής διέλευση στον Ινδικό Ωκεανό. Για να εισέλθετε στο νησί χρειάζεστε άδεια, η οποία δίνεται μόνο σε άτομα με διασυνδέσεις με τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις ή τη βρετανική αρχή που διαχειρίζεται την περιοχή.

Για χρόνια υπήρχε μια εδαφική διαμάχη μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας και του Μαυρικίου σχετικά με τον έλεγχο του νησιού. Τώρα, μετά από μακρά διαδικασία, στις 3 Οκτωβρίου οι χώρες δημοσίευσαν κοινή δήλωση στην οποία ανακοίνωσαν τη συμφωνία της Βρετανίας να μεταφέρει το Αρχιπέλαγος Τσάγκος, συμπεριλαμβανομένου του νησιού Ντιέγκο Γκαρσία, πίσω στον Μαυρίκιο. Ενώ η συμφωνία αναγνωρίζει την κυριαρχία του Μαυρικίου σε ολόκληρο το αρχιπέλαγος, επιτρέπει επίσης στη Βρετανία να ασκεί την κυριαρχία για λογαριασμό του Μαυρικίου στο Ντιέγκο Γκαρσία για τα επόμενα 99 χρόνια.

Το Αρχιπέλαγος Τσάγκος διοικήθηκε ως γαλλική αποικία από το 1715 έως το 1814 και ως βρετανική αποικία από το 1814 έως το 1965. Το 1965, η Βρετανία υποσχέθηκε να αποσυρθεί από τον Μαυρίκιο αλλά όχι από τον Τσάγκος. Έτσι, ο Μαυρίκιος έγινε ανεξάρτητος το 1968 αλλά χωρίς το Τσάγκος, το οποίο έγινε βρετανικό έδαφος στον Ινδικό Ωκεανό. Το 1966, η Βρετανία μίσθωσε το Ντιέγκο Γκαρσία στις ΗΠΑ για 50 χρόνια με αντάλλαγμα έκπτωση 14 εκατομμυρίων δολαρίων για την αγορά βαλλιστικών πυραύλων με πυρηνικά όπλα. Περίπου 4.000 στρατιωτικοί και πολιτικό προσωπικό των ΗΠΑ και της Βρετανίας αναφέρεται ότι έχουν σταθμεύσει στο νησί από τότε που άνοιξε η στρατιωτική βάση και το 2016, το Ηνωμένο Βασίλειο επέκτεινε τη μίσθωση του νησιού στις ΗΠΑ μέχρι το 2036.

Η Βρετανία και οι ΗΠΑ ήθελαν να διατηρήσουν το αρχιπέλαγος απαλλαγμένο από πολιτικές επιπλοκές που θα μπορούσαν να προκύψουν από την παρουσία αυτόχθονων πληθυσμών, και στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και της δεκαετίας του 1970, οι Τσαγκόσσιοι εξορίστηκαν στον Μαυρίκιο και τις Σεϋχέλλες και έκτοτε η Βρετανική Επικράτεια του Ινδικού Ωκεανού έχει απαγορεύσει την επιστροφή τους, στα νησιά.

Η απαγόρευση άρθηκε το 2000, αλλά αυτό το βήμα ήταν βραχύβιο και η μεταναστευτική εντολή του 2004 επανέφερε τον προηγούμενο περιορισμό.

Θα είναι δυνατή η επίσκεψη στο νησί;

Τα τελευταία χρόνια, ο Μαυρίκιος έχει γίνει ένας από τους εξέχοντες προορισμούς που προσελκύουν τουρίστες από όλο τον κόσμο στα όμορφα νησιά με τις λευκές παραλίες και την καθαρή θάλασσα. Ο Μαυρίκιος μπορεί τώρα να ξεκινήσει προγράμματα επανεγκατάστασης στα νησιά Τσάγκος, αλλά όχι ακόμη στο Ντιέγκο Γκαρσία. Όπως αναφέρθηκε, εκεί η Βρετανία θα εγγυηθεί τη λειτουργία της στρατιωτικής της βάσης για μια αρχική περίοδο 99 ετών.

Οι ίδιοι οι κάτοικοι του νησιού Τσάγκος - άλλοι ζουν στον Μαυρίκιο και τις Σεϋχέλλες, άλλοι στη Βρετανία- δεν μιλούν με μια φωνή για την τύχη της πατρίδας τους. Κάποιοι είναι αποφασισμένοι να επιστρέψουν για να ζήσουν στα απομονωμένα νησιά, κάποιοι επικεντρώνονται περισσότερο στα δικαιώματα και το καθεστώς τους στη Βρετανία, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι η δεινή κατάσταση του αρχιπελάγους δεν πρέπει να λυθεί από ξένους.

Από αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει υποδομή εμπορικού τουρισμού στα νησιά Τσάγκος. Λόγω του συνδυασμού στρατιωτικής δραστηριότητας και πολιτικής ευαισθησίας, δεν υπάρχουν κανονικές τουριστικές επιχειρήσεις.

Σε μικρό αριθμό ερευνητών, επιστημόνων και ορισμένων αρχών μπορεί να χορηγηθεί άδεια επίσκεψης για συγκεκριμένους σκοπούς, όπως η περιβαλλοντική έρευνα. Ωστόσο, αυτό θα απαιτούσε ειδική άδεια από την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου ή τις στρατιωτικές αρχές.