150 χρόνια φωτογραφιών του Λευκού Πύργου σε 2 λεπτά!

Ιστορία του Λευκού Πύργου

Ο Λευκός Πύργος της Θεσσαλονίκης αποτελεί το πλέον χαρακτηριστικό μνημείο της πόλης. Αποτελεί το έμβλημα της Θεσσαλονίκης και ήταν μέρος των τειχών της πόλης, τα οποία κατεδαφίστηκαν το 1867. Ο Λευκός Πύργος βρίσκεται στην παλιά παραλία, τον αγαπημένο χώρο περιπάτου των Θεσσαλονικέων, και κατασκευάστηκε στα μέσα του 15ου αιώνα μ.Χ. αντικαθιστώντας τον παλιό, κατεστραμμένο βυζαντινό πύργο, που όριζε το πέρας του οχυρωματικού τείχους προς την πλευρά της θάλασσας.

Παρότι αποτελεί το αγαπημένο μνημείο της πόλης, η ιστορία του δια μέσου των αιώνων, είναι αρκετά σκοτεινή. Δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς χτίστηκε. Κατά μία εκδοχή, ήταν έργο Ενετών μαστόρων (1423 - 1430), και κατά την άλλη υπολογίζεται να έχει χτιστεί το 1536. Είναι κυκλικός και το όνομα Λευκός το πήρε από το χρώμα της πέτρας που κατασκευάστηκε, που ήταν κατάλευκη, από τεχνίτες πιθανότατα Βενετούς, και κτίστηκε κοντά στον παλιό βυζαντινό πύργο. Στην αρχή ονομάστηκε Πύργος των Λεόντων και έπειτα στα χρόνια της τουρκοκρατίας ονομάστηκε Πύργος Αίματος, γιατί οι Τούρκοι τον χρησιμοποιούσαν ως φυλακή μελλοθανάτων και τόπο βασανιστηρίων, οι οποίοι συχνά εκτελούνταν από τους Γενιτσάρους γεμίζοντας με αίμα τους τοίχους.

Έκλεισε το 1878 και έχει 6 ορόφους, ύψος 30 μέτρα και περίμετρο 70 μέτρα. Το 1890 σε μία προσπάθεια εκσυγχρονισμού, ο Πύργος ασβεστώθηκε από έναν βαρυποινίτη με αντάλλαγμα την ελευθερία του και έτσι έμεινε με την ονομασία "Λευκός Πύργος". Για τις συνθήκες ενέγερσής του δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα, ο τρόπος ωστόσο κατασκευής του και το γεγονός ότι ανταποκρινόταν στη νέα εποχή της πολιορκητικής τέχνης, που προέβλεπε τη χρήση πυροβόλων όπλων, μαρτυράει ότι τουλάχιστον οι σχεδιαστές του – αν όχι και οι μαστόροι, θα πρέπει να ήταν Βενετσιάνοι. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα το μνημείο χρησιμοποιήθηκε και ως φυλακή για τους μελοθάνατους. Σήμερα στο εσωτερικό του στεγάζεται η έκθεση των χριστιανικών αρχαιοτήτων, περιλαμβάνοντας αντικείμενα χρονολογημένα από το 300 μ.Χ. περίπου ως το 1430 και με προέλευση κυρίως τη Θεσσαλονίκη.