Διακοπές χωρίς κινητό... Το αντέχεις;
Μίκα Χατζηδάκη
Ελάτε να το δούμε σαν πείραμα. Ας ξεκινήσουμε χαλαρά με μία ώρα αποτοξίνωσης, πριν προχωρήσουμε στη σκληρή πλευρά του προγράμματος απεξάρτησης!
Κλείσε το κινητό σου για 60 λεπτά. Βάλτο στην τσάντα της θάλασσας και άστο το εκεί. Κάνε τη βουτιά σου, πιες ήρεμα τον καφέ σου, χωρίς να μπεις 45 φορές -χωρίς λόγο- στα mail σου και γενικά ξέχνα το! Δεν θα συμβεί τίποτα κακό, δεν θα βρεις 139 κλήσεις όταν το ανοίξεις, δεν θα σε ψάχνουν από τα κεντρικά του Facebook νομίζοντας ότι κάτι πολύ σοβαρό σου έχει συμβεί που είσαι offline 1 ώρα και ναι, δεν θα πάθεις και τίποτα σωματικά.
Πάμε «γερά» για μία ολόκληρη ημέρα!
Μπορείς! Ναι, μπορείς. Πες στον εαυτό σου ότι έμεινε από μπαταρία και δεν μπορείς να το φορτίσεις. Πες ό,τι θες, μόνο κλείστο! Απόλαυσε το νησί, τη θάλασσα, τις βουτιές, το φαγητό, τους φίλους σου και άσε την έννοια του κινητού πίσω σου. Ναι, αν δεν βγάλεις φωτογραφία το καλαμαράκι στο πιάτο δεν πειράζει! Θα το θυμάσαι για τη γεύση του και όχι για την όψη του!
Δεν ξέρω τι έχουμε πάθει με το κινητό μας. Έχει γίνει δεύτερη προέκταση του χεριού μας. Δεν πάμε πουθενά χωρίς αυτό και όταν το ξεχνάμε στο σπίτι νιώθουμε σαν να έχουμε βγει έξω χωρίς... παντελόνι. Πότε έγινε αυτό; Δεν μπορώ να τοποθετήσω χρονικά την εξάρτηση αυτή. Ναι είναι αναγκαίο, ναι μας καλεί η μανούλα και μας βρίσκει οποτεδήποτε (έχω μία υποψία ότι ίσως για αυτό να ανακαλύφθηκαν τα κινητά), αλλά έχουμε γίνει έρμαια μίας συσκευής που άμα δεν χτυπάει πέφτουμε σε μαύρη κατάθλιψη!
100 application και βαριέσαι - 10 social media και είσαι μόνη
Παράτα το! Κλείσε το κινητό και ζήσε τη στιγμή των διακοπών σου! Ναι, αν είναι επείγον θα το ανοίξεις, θα πάρεις και δύο τηλέφωνα να πεις ότι ζεις και μετά το ξανακλείνεις. Επίσης άμα κάποιος σε ψάχνει θα το μάθεις, δεν κρύβονται αυτά. Κοίτα γύρω σου, γνώρισε και μίλα με ανθρώπους που έχεις live δίπλα σου και όχι μέσω κάποιου social, που κάποιος -σχιζοφρενής πιθανότατα- σε φλερτάρει, έχοντας ταυτόχρονα ανοιχτά άλλα 10 παράθυρα συνομιλίας.
Μάθαμε να στέλνουμε μηνύματα με κλειστά μάτια. Πατάμε τα πλήκτρα πιο γρήγορα και από σφαίρες που αφήνουν πίσω τους όπλο. Χάσταγκ, εμότικονς, καρδούλες, σκυλάκια με ερωτηματικά πάνω από το κεφάλι τους.
-Να βάλω 3 τελείες στο τέλος του μηνύματος ή λες να το παρεξηγήσει;
«Το μήνυμα διαβάστηκε αλλά δεν απαντήθηκε» και άλλες πολλές ιστορίες τρέλας, μέσα σε μία συσκευή τόσο μεγάλη που σηκώνει το βάρος της ύπαρξής μας αλλά τόσο μικρή που χωράει στην τσέπη μας.
Όχι δεν λέω να μην έχουμε κινητό, δεν θα μπορούσα χωρίς κινητό, το δηλώνω επίσημα! Λέω, όμως, να δοκιμάσουμε φέτος να το κλείσουμε και να θυμηθούμε πώς ήταν τότε που δίναμε ραντεβού από το σταθερό και ήμασταν όλοι στην ώρα μας και πώς νιώθαμε σε ένα ταβερνάκι μιλώντας και γελώντας, χωρίς το τραπέζι να είναι όλο χωμένο στις φωτεινές οθόνες.
Νιώθω άσχημα όταν βρίσκομαι κοντά σε ζευγάρια που δεν μιλάνε για ώρα και είναι ο καθένας στο κινητό του και χαζεύει στο ίντερνετ.
Νιώθω άσχημα όταν βλέπω τους γονείς μου μετά από μήνες και αντέχω οριακά 5 λεπτά πριν ανοίξω την τσάντα για να βγάλω το κινητό μου.
Νιώθω άσχημα που έχω πάντα μια δικαιολογία, γιατί άργησα, γιατί δεν έκανα κάτι, γιατί δεν ενημερώθηκα σωστά.
Λοιπόν λοιπόν! Αγαπημένο μου κινητό, σ’ αγαπώ, μα θα σου δώσω κι εσένα 5 μερούλες άδεια να ξεκουραστείς, να φορτίσεις τη μπαταρία σου και να μου χαρίσεις λίγες μέρες ηρεμίας αλά παλιά, όπως τότε που ήσουν ακόμα μία ιδέα!
ΥΓ: Άμα δείτε ότι φτάνετε σε τέτοιο σημείο... ανοίξτε το αμέσως!
http://cdn.narcity.com/toronto/wp-content/uploads/sites/2/2015/07/breakdown.gif
