Ύμνοι για το σπήλαιο της Δρογκαράτης στην Κεφαλονιά - Πώς ήρθε στο «φως» (video)
Η αρθρογράφος του κειμένου Noemi Penna εκστασιασμένη γράφει ότι από την τόση ομορφιά δεν ξέρεις πού να κοιτάξεις. Το θαύμα αυτό της φύσης υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια, όμως τα τελευταία 300 μόλις χρόνια ανακαλύφθηκε όταν ένας ισχυρός σεισμός στα Χαλιωτάτα της Κεφαλονιάς, κοντά στη Σάμη, προξένησε ένα άνοιγμα χάρις στο οποίο αποκαλύφθηκε η είσοδός του. Το σπήλαιο άνοιξε για το κοινό το 1963 και από τότε συνεχίζει να γοητεύει τους χιλιάδες τουρίστες που επισκέπτονται το υπέροχο αυτό νησί των Επτανήσων.
Η κάθοδος στο σπήλαιο --60 μέτρα βάθος-- είναι αρκετά εύκολη και η όποια κλειστοφοβία εξαφανίζεται από την ομορφιά του τοπίου. Η περιοχή δεν υπερβαίνει τα εκατό μέτρα και χωρίζεται σε δύο μέρη-δωμάτια: το πρώτο είναι το Βασιλικό Μπαλκόνι, στο εσωτερικό του οποίου κρέμονται ημιδιάφανοι σταλακτίτες. Ο χώρος πιο κάτω ονομάζεται Δωμάτιο της Αποθέωσης και είναι ένα φυσικό αμφιθέατρο, ένα ημικύκλιο με θολωτή οροφή είκοσι μέτρα ύψους.
Οι σπηλαιολόγοι υπολογίζουν ότι το σπήλαιο είναι περίπου 150 εκατ. ετών ενώ αυτό συνδέεται με άλλα μικρότερα σπήλαια και υπόγεια τούνελ, πολλών χιλιομέτρων, απρόσιτα μέχρι στιγμής. Η θερμοκρασία στο εσωτερικό του σπηλαίου είναι σταθερή, γύρω στους 18 βαθμούς χειμώνα και καλοκαίρι, η υγρασία όμως είναι ιδιαίτερα υψηλή και φθάνει το 90%.
Οι βράχοι εδώ παίρνουν διάφορες μορφές, δημιουργώντας γλυπτά μεγάλης οπτικής ομορφιάς. Και όχι μόνο οπτικής αλλά και ακουστικής ομορφιάς, καθώς τα τελευταία χρόνια περιστασιακά το σπήλαιο «μεταμορφώνεται» σε μία αίθουσα συναυλιών για πάνω από 500 άτομα. Στις περιπτώσεις αυτές η εικόνα είναι κάτι παραπάνω από μαγευτική. Μυστηριακή, διονυσιακή. Ο φωτισμός του σπηλαίου δίνει διάφορα σχήματα στους σταλακτίτες και η μουσική --κυρίως κλασική-- απογειώνει τις αισθήσεις.
Η Δρογκαράτη είναι «ζωντανή» και αλλάζει χρόνο με τον χρόνο. Το νερό στάζει από την οροφή και τους τοίχους, βοηθώντας να δημιουργηθούν και να μεταλλαχθούν οι σταλακτίτες σε σταλαγμίτες που συνθέτουν το μοναδικό αυτό σπήλαιο στον κόσμο.
Πηγή:La Stampa