Πήλιο: Ένα Σαββατοκύριακο στο χωριό της Τσαγκαράδας, εκεί που κατοικούσαν οι Κένταυροι

Οι απόψεις σχετικά με την προέλευση του ονόματος της περιοχής διίστανται καθώς πολλοί λένε ότι είναι σλάβικης προέλευσης και παραπέμπει στη φράση «ωραία θέα», ενώ άλλοι πως έχει να κάνει με τα «τσαγκάδια», δηλαδή τα κοπάδια που υπήρχαν εκεί.

Η Τσαγκαράδα χωρίζεται σε τέσσερα μικρότερα χωριουδάκια τα οποία το καθένα έχει πάρει την ονομασία του από την εκκλησία που βρίσκεται στα γεωγραφικά του σύνορα. Οι εκκλησίες αυτές είναι: Οι Άγιοι Ταξιάρχες, η Αγία Παρασκευή που βρίσκεται από το 1909 στην κεντρική πλατεία του οικισμού, ο Άγιος Στέφανος και η Αγία Κυριακή που είναι μακρύτερα από τις υπόλοιπες και πιο χαμηλά.

Ο οικισμός της Τσαγκαράδας εμφανίστηκε αρχές του 17^ου αιώνα, κάπου το 1600 μΧ, ενώ στα έγκατά του έχουν βρεθεί τάφοι και κειμήλια που χρονολογούνται και από τον 14^ο αιώνα. Ο φόβος που υπήρχε εκείνα τα χρόνια για τους πειρατές έκανε τους κατοίκους της περιοχής να μετακινηθούν όλο και πιο ψηλά στον οικισμό, εγκαταλείποντας το παραλιακό κομμάτι του.

Σήμερα η Τσαγκαράδα, αν και τόπος μικρός, έχει γίνει διαχρονικός πόλος έλξης τουριστών. Είναι ένας τόπος «κομμένος» στα δύο αφού από τη μία βλέπει κανείς την πηλιορείτικη αρχιτεκτονική αρχοντιά της πέτρας και από την άλλη το βλέμμα κάνει «βουτιές» στο αιγαιοπελαγίτικο μπλε. Όπως κάθε περιοχή κοντά στο Πήλιο είναι γεμάτη πετρόκτιστα επιβλητικά αρχοντικά που εξιστορούν με το δικό τους τρόπο την ιστορία του τόπου και των ανθρώπων που άφησαν σε αυτόν το αποτύπωμά τους.

Ξεκινώντας από τη συνοικία της Αγίας Παρασκευής συναντάει κανείς για αρχή την ομώνυμη εκκλησία -τυπικό δείγμα πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής. Εκεί ακριβώς βρίσκεται και το αιωνόβιο πλατάνι, σήμα κατατεθέν του οικισμού και ένα αληθινό θαύμα της Φύσης, που παρέχει λίγες στιγμές δροσιάς και χαλάρωσης στους περαστικούς επισκέπτες. Στη συνέχεια η συνοικία των Αγίων Ταξιαρχών είναι στολισμένη από το χαρακτηριστικό βενετσιάνικο στολίδι-τέμπλο που χρονολογείται πίσω στο 1719. Σε εκείνο το σημείο μπορείτε να ανεβείτε στο Λόφο του Κούτρα και να μείνετε άφωνοι από τη μοναδική θέα ή να απολαύσετε ένα πικνίκ σε κάποια από τις ξύλινες κατασκευές που έχουν τοποθετηθεί. Στον Άγιο Στέφανο συναντάμε την εκκλησία με το μεγαλεπήβολο θρόνο και το επίσης ιδιαίτερο τέμπλο που χτίστηκε πίσω το 1772. Παρότι έχει υποστεί αρκετές ζημιές στο πέρασμα του χρόνου και έχει χάσει λίγο από το ύψος της, δεν έχει χάσει τίποτα από την αρχιτεκτονική ομορφιά της. Τελευταία και πιο απομακρυσμένη η Αγία Κυριακή, η συνοικία που είναι κοντύτερα από όλες στη θάλασσα.

Παρότι χαρακτηρίζεται από τη βουνίσια και άγρια ομορφιά της, η Τσαγκαράδα έχει πολύ ιδιαίτερες παραλίες που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν ακόμη και από ένα κυκλαδίτικο νησί. Με πιο ξεχωριστό από όλους το Μυλοπόταμο, με τους απόκρημνους βράχους και τον αμμουδερό χρυσό θησαυρό του, ορίζει τη θάλασσα σε δύο κομμάτια διχοτομώντας τη, με την παρουσία ενός επιβλητικού βράχου. Πηγαίνοντας στο Μυλοπόταμο, μην ξεχάσετε να επισκεφθείτε και το τοξωτό πέτρινο γεφύρι που βρίσκεται εκεί από το 18^ο αιώνα και να περιηγηθείτε στις καστανιές και τα πλατάνια! Εξίσου όμορφος είναι και ο καταπράσινος κόλπος της Φακίστρας που είναι απομονωμένος και δύσβατος. Πολύ κοντά στον κόλπο υπάρχει και το μικρό Μοναστήρι της Παναγίας. Ανάμεσα στα δύο παραπάνω, βρίσκεται η τρίτη και τελευταία παραλία της περιοχής, η βραχώδης Καραβοστασιά.

Όποια στιγμή του χρόνου και αν αποφασίσετε πως χρειάζεστε λίγο χρόνο ξεκούρασης, φορτώστε τη μπαταρία της φωτογραφικής σας, πάρτε μαζί σας το αγαπημένο σας πρόσωπο και οι δρόμοι, είτε Καλοκαίρι, είτε Χειμώνα θα σας οδηγήσουν στην Τσαγκαράδα. Εκεί που το βουνό βουτάει στα νερά του Αιγαίου.