«Πάγιο αίτημα» η εξαίρεση των εμβολίων από τη φαρμακευτική δαπάνη
Πρόκειται για πάγιο αίτημα της φαρμακοβιομηχανίας, το οποίο προβάλλεται μετ' επιτάσεως τα τελευταία χρόνια, από τη στιγμή που το κόστος των εμβολίων εντάχθηκε στη διαρκώς μειούμενη δημόσια φαρμακευτική δαπάνη. Από την αρχή, η κίνηση αυτή χαρακτηρίστηκε λανθασμένη, αν όχι ικανή υπό συγκεκριμένες συνθήκες να δημιουργήσει θέμα δημόσιας υγείας, καθώς το εμβολιαστικό πρόγραμμα μίας χώρας εντάσσεται στις κοινωνικές πολιτικές και συγκεκριμένα στον τομέα της πρόληψης, επειδή ακριβώς ο εμβολιασμός συμβάλλει στη μείωση μελλοντικού κόστους νοσηλείας και φαρμακευτικής περίθαλψης.
Σε κάθε χώρα υπάρχει μια ενιαία πολιτική εμβολιασμών (Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών), η οποία προγραμματίζεται από την πολιτεία, σύμφωνα με τα τρέχοντα τοπικά επιδημιολογικά δεδομένα και τις διεθνείς οδηγίες. Το πρόγραμμα εμβολιασμών χρηματοδοτείται πάντα από το δημόσιο ταμείο, με ειδική πρόβλεψη, ώστε αν αλλάξουν τα δεδομένα, να μπορεί να τροποποιηθεί για να θωρακιστεί ο πληθυσμός και σε έκτακτες επιδημιολογικές συνθήκες.
Υπό τη δαμόκλειο σπάθη των 2 δισ. ευρώ φαρμακευτικής δαπάνης, η οποία δεν επαρκεί για την κάλυψη των αναγκών των πολιτών σε φάρμακο, η εξαίρεση του κόστους των εμβολίων, (υπολογίζεται σε περίπου 80 εκατ. ευρώ) κρίνεται επιβεβλημένη. Σύμφωνα δε με την ΠΕΦ, θα έδινε μία ανάσα στη δημόσια φαρμακευτική δαπάνη, την οποία έχει μεγάλη ανάγκη το σύστημα.
Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας έχει εκφράσει την πρόθεση να εξετάσει την εξαίρεση των εμβολίων, ωστόσο η όποια παρέμβαση στη φαρμακευτική δαπάνη εξαρτάται από τη γενική διαπραγμάτευση της ελληνικής κυβέρνησης με τους εταίρους. Πάντως, παραμένει ανοιχτό το ενδεχόμενο, το θέμα να διευθετηθεί στο δεύτερο εξάμηνο του έτους. Μέχρι τότε, η φαρμακοβιομηχανία μέσω των θεσμικών της οργάνων (η θέση είναι κοινή τόσο για την ΠΕΦ όσο και για τον ΣΦΕΕ) θα συνεχίσει να θέτει στο τραπέζι το ζήτημα των εμβολίων.