Ο ΣΦΕΕ ζητά ξεκάθαρες δεσμεύσεις για τη φαρμακευτική δαπάνη
Τροχοπέδη στις μεταρρυθμίσεις και την ανάπτυξη χαρακτηρίζει ο Σύνδεσμος Φαρμακευτικών επιχειρήσεων Ελλάδος (ΣΦΕΕ) τις διατάξεις για την επέκταση του clawback, τη φαρμακευτική δαπάνη και τα «κίνητρα» για την αύξηση της διείσδυσης των γενοσήμων, οι οποίες περιλαμβάνονται στο πολυνομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα της τέταρτης αξιολόγησης που υπερψηφίστηκε σήμερα, Πέμπτη (14/06/2018), από τους βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
«Μετά από 6 χρόνια απουσίας αποτελεσματικής εφαρμογής διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στο φάρμακο και ανεπιτυχούς ελέγχου της φαρμακευτικής δαπάνης, το αποτυχημένο εργαλείο του "προσωρινού" μηχανισμού αυτόματων επιστροφών (clawback) καλείται να εφαρμοστεί για άλλα 4 χρόνια μέχρι το 2022. Παράλληλα, προβλέπεται ενδεχόμενη πρόσθετη δαπάνη από την αναπροσαρμογή των επιτρεπόμενων ορίων δαπανών για το φάρμακο σε περίπτωση αύξησης ΑΕΠ. Αντιστοίχως, θα επέλθει μείωση σε περίπτωση μείωσης του ΑΕΠ» επισημαίνει ο ΣΦΕΕ.
Καταλογίζει αδυναμία, εφησυχασμό και αδράνεια στην πολιτεία, να ελέγξει τη φαρμακευτική δαπάνη, όπως αποδεικνύεται από τη συνεχιζόμενη (από το 2012) εφαρμογή κλειστού προϋπολογισμού. Επιβεβαιώνεται, επίσης, ότι ο μηχανισμός του clawback έχει αποτύχει «διότι εφαρμόζεται πάνω σε ένα εσφαλμένο προσδιορισμό των πραγματικών αναγκών των ασθενών, "καλύπτει" τις αστοχίες της εκάστοτε κυβέρνησης να ελέγξει τη δαπάνη, ενώ παράλληλα λειτουργεί ως ένας επιπρόσθετος κωδικός εσόδων του κράτους. Μόνο από το clawback, το κράτος έχει εισπράξει από τις φαρμακευτικές πάνω από 3 δισ. ευρώ μέσα σε 6 χρόνια, ενώ αν προστεθούν και οι υποχρεωτικές εκπτώσεις, το ποσό ξεπερνά τα 5 δισ. ευρώ! Η κάλυψη δε των ανασφάλιστων πολιτών χρηματοδοτείται εξ ολοκλήρου από τις φαρμακευτικές εταιρείες, καθιστώντας τον φαρμακευτικό κλάδο επιπρόσθετο φορέα χρηματοδότησης της δημόσιας υγείας».
Επισημαίνεται ότι, ο προσδιορισμός της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης με βάση ένα μειωμένο κατά 25% ΑΕΠ τα χρόνια της κρίσης, δεν σχετίζεται με τα πραγματικά δεδομένα και τις πραγματικές υγειονομικές ανάγκες της χώρας. Επομένως, «πρέπει να πάψουμε να διαχειριζόμαστε μια λανθασμένα προσδιορισμένη δαπάνη με το αποτυχημένο εργαλείο των υποχρεωτικών επιστροφών» και δη με την επέκτασή του για επιπλέον χρόνο, τονίζει ο ΣΦΕΕ. Εκτός από τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων -η οποία απειλείται περισσότερο από ποτέ- αποτελεί και ζήτημα διασφάλισης της ισότιμης και απρόσκοπτης πρόσβασης των ασθενών στις θεραπείες τους, προσθέτει.
Ως προς την αύξηση της διείσδυσης των γενοσήμων, ο ΣΦΕΕ τονίζει ότι για μία ακόμα φορά απουσιάζει η εθνική στρατηγική. Αποτέλεσμα είναι η «εφαρμογή εσφαλμένων πολιτικών ενίσχυσης της χρήσης των γενοσήμων (σ.σ. με την επιβολή rebate στη λιανική τιμή των off-patent στα φαρμακεία) που όχι μόνο εντείνουν τις στρεβλώσεις στην αγορά, αλλά και έχουν φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα και πιθανόν εγείρουν ζητήματα ανταγωνισμού. Πάγια θέση του φαρμακευτικού κλάδου είναι ότι η αύξηση της διείσδυσης των γενοσήμων θα επιφέρει εξοικονόμηση στο σύστημα και επομένως, χώρο για καινοτομία, ενώ παράλληλα τα κίνητρα διείσδυσης των γενοσήμων δεν θα πρέπει να επιβαρύνουν τα υπόλοιπα φάρμακα».
Στο πλαίσιο αυτό, ο ΣΦΕΕ προτείνει τη δημιουργία εθνικής καμπάνιας ενημέρωσης των επαγγελματιών υγείας και του κοινού για την αξιοπιστία των γενόσημων φαρμάκων. Επίσης, ζητά να καταργηθεί η συνταγογράφηση με δραστική ουσία, με την ολοκλήρωση του μνημονιακού προγράμματος, και να αντικατασταθεί με τη συνταγογράφηση με «εμπορική ονομασία». «Έτσι θα αναλάβουν όλοι οι εταίροι της αγοράς του φαρμάκου τις ευθύνες που τους αναλογούν και αποτελεί πίστη μας ότι έτσι θα στηριχθούν και τα γενόσημα φάρμακα» υποστηρίζει.
Συμπερασματικά, ο ΣΦΕΕ ζητά ξεκάθαρες δεσμεύσεις για:
- Το απόλυτο ποσό της φαρμακευτικής δαπάνης του ΕΟΠΥΥ και των νοσοκομείων. Η αποκλειστική σύνδεση της δαπάνης με το ΑΕΠ δεν διασφαλίζει την επαρκή χρηματοδότηση.
- Θέσπιση ανώτατου μειούμενου ποσού για το clawback ή συνυπευθυνότητα στην καταβολή του με την πολιτεία και στο τέλος κατάργησή του.
- Άμεση δημιουργία ειδικού κονδυλίου για τους ανασφάλιστους, το οποίο θα προέρχεται από τα κονδύλια της πρόνοιας.
- Εξαίρεση των εμβολίων από τη δημόσια φαρμακευτική δαπάνη, αφού αφορούν πρόληψη και όχι θεραπεία.
- Κάλυψη ειδικών νοσοκομειακών φαρμάκων με ανελαστική ζήτηση από πρόσθετο κονδύλι (όπως παράγωγα αίματος και φάρμακα σπανίων παθήσεων).