Ανεξέλεγκτο στο 1,4 δισ. ευρώ το clawback και το rebate

Σε νέα επίπεδα ρεκόρ εκτιμάται ότι θα κινηθούν οι υποχρεωτικές εκπτώσεις και επιστροφές (rebate και clawback) που επιβαρύνουν τη φαρμακοβιομηχανία, καθώς ανεξέλεγκτο ρυθμό έχει πάρει η φαρμακευτική δαπάνη του ΕΟΠΥΥ και των νοσοκομείων.

Υπολογίζεται ότι για το 2018 οι φαρμακευτικές εταιρείες θα κληθούν να πληρώσουν 1,4 δισ. ευρώ, δηλαδή 200 εκατομμύρια παραπάνω από την αρχική ιλιγγιώδη εκτίμηση, που έκανε λόγο για 1,2 δισ. ευρώ.

Το πρώτο εξάμηνο του 2018, η υπέρβαση της φαρμακευτικής δαπάνης άγγιξε τα 278 εκατ. ευρώ και των νοσοκομείων τα 161 εκατ. ευρώ. Το 2017, τα μεγέθη αυτά ήταν 219 εκατ. ευρώ και 91 εκατ. ευρώ αντίστοιχα. Μέχρι το τέλος της χρονιάς, και με αυτόν το ρυθμό αύξησης, εκτιμάται ότι το clawback θα κλείσει στα 605 εκατ. ευρώ για τη δαπάνη του ΕΟΠΥΥ και στα 330 εκατ. ευρώ στη νοσοκομειακή. Προσθέτοντας και το rebate, ο «λογαριασμός» φτάνει το 1,4 δισ. ευρώ.

Η ανεπάρκεια της φαρμακευτικής δαπάνης του 1,945 δισ. ευρώ είναι προφανής για μία ακόμη φορά, ενώ και η μικρή αύξηση που υπολογίζεται ότι θα προκύψει το 2019 της τάξης των 90-95 εκατ. ευρώ θα είναι σταγόνα στον ωκεανό, όπως εκτιμούν στελέχη της αγοράς. Με δεδομένο, επίσης, ότι οι διαρθρωτικές αλλαγές δεν έχουν λειτουργήσει ακόμα ως προς τη συγκράτηση του όγκου της συνταγογράφησης, χρειάζονται παρεμβάσεις στην κατανομή της φαρμακευτικής δαπάνης με τη θέσπιση τριών μεγάλων κατηγοριών κλειστών προϋπολογισμών: έναν για τα on-patent, έναν για τα off-patent και τα γενόσημα και έναν για τα Φάρμακα Υψηλού Κόστους. Μια τέτοια ρύθμιση, επισημαίνουν πηγές της βιομηχανίας, μπορεί να εφαρμοστεί άμεσα, διασφαλίζει ότι το πρόβλημα της άδικης κατανομής του clawback δεν θα διαιωνίζεται, ενώ οι εταιρείες θα μπορούν να κάνουν τον προγραμματισμό τους. Επίσης, αποφεύγονται όλα τα «ατοπήματα», επιστημονικά και μεθοδολογικά, που φέρνει μαζί της η περιβόητη κατηγοριοποίηση ανά ATC4 και το μοντέλο της Δανίας και της Νορβηγίας.

Aυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη τόσο η συζήτηση για την αναμόρφωση του πλαισίου τιμολόγησης, όσο και για τη διαμόρφωση των κλειστών προϋπολογισμών. Επομένως, εκτιμάται ότι είναι ο κατάλληλος χρόνος για αλλαγές με αντίκρισμα στην καθημερινότητα των ασθενών και στην ομαλή δραστηριότητα των επιχειρήσεων και όχι για πειράματα με αμφίβολη έκβαση, που θα αφήσουν το clawback στα ύψη.