ΙΟΒΕ: 6,1 δισ. ευρώ η συνεισφορά του κλάδου του φαρμάκου στο ΑΕΠ
Το 2017, η συνολική συνεισφορά του κλάδου του φαρμάκου σε όρους ΑΕΠ εκτιμάται σε 6,1 δισεκ. ευρώ (3,4% του ΑΕΠ). Για κάθε 1 ευρώ προστιθέμενης αξίας των εταιρειών που δραστηριοποιούνται στον κλάδο του φαρμάκου, δημιουργούνται άλλα 2,9 ευρώ στο σύνολο της ελληνικής οικονομίας.
Σε όρους απασχόλησης, η συνολική συνεισφορά (άμεση και έμμεση) εκτιμάται σε 122.000 θέσεις εργασίας (ή 3,0% της συνολικής απασχόλησης). Δηλαδή, κάθε θέση εργασίας στον κλάδο του φαρμάκου υποστηρίζει άλλες 4,7 ισοδύναμες θέσεις πλήρους απασχόλησης συνολικά στην οικονομία.
Η επίδραση στα φορολογικά έσοδα από τη δραστηριότητα του κλάδου του φαρμάκου εκτιμάται περίπου στα 1,7 δισεκ. ευρώ.
Στον τομέα των επενδύσεων, η φαρμακοβιομηχανία εξακολουθεί να δαπανά σημαντικά ποσά για Έρευνα και Ανάπτυξη (Ε&Α), παρά τη σημαντική επίπτωση από τη δημοσιονομική προσαρμογή στη δημόσια χρηματοδότηση. Αντιπροσωπεύει το 8% της συνολικής ιδιωτικής δαπάνης για Ε&Α στην Ελλάδα (2015), ενώ μέχρι το 2018 διεξήχθησαν 2.506 κλινικές μελέτες ανεξαρτήτως τύπου και φάσης (1.434 ολοκληρωμένες).
Η παραγωγή φαρμακευτικών προϊόντων σε αξία το 2017 ανήλθε στα 954 εκατ. ευρώ, ενώ η προστιθέμενη αξία στα 668 εκατ. ευρώ (3,0% μερίδιο στον κλάδο της μεταποίησης).
Οι απασχολούμενοι στην παραγωγή φαρμακευτικών προϊόντων άγγιξαν τα 14.400 άτομα το 2017, με το 60,5% των απασχολούμενων να είναι πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.
Σημαντικός είναι και ο ρόλος του φαρμακευτικού κλάδου στο συνολικό εξωτερικό εμπόριο, καθώς οι εξαγωγές φαρμακευτικών προϊόντων ανήλθαν το 2018 σε 1,4 δισεκ. ευρώ και αντιστοιχούν στο 4,3% του συνόλου των ελληνικών εξαγωγών όλων των αγαθών για το 2018.
Βγήκαμε από τα μνημόνια, αλλά όχι από την κρίση
Οι δαπάνες για τη φαρμακευτική περίθαλψη αποτελούν ένα μικρό μέρος της συνολικής δαπάνης για την υγεία (περίπου 20%), στη χώρα μας. Η συνολική εξωνοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη διαμορφώθηκε στα 3,6 δισεκ. ευρώ το 2018 εκ των οποίων μόλις το 1,945 εκατ. ευρώ αποτελεί δημόσια χρηματοδότηση.
Παράλληλα, το βάρος μετατοπίστηκε στους ασθενείς και στον ιδιωτικό τομέα με το μεγαλύτερο μέρος να το επωμίζεται ο φαρμακευτικός κλάδος, μέσω των υποχρεωτικών επιστροφών και εκπτώσεων (clawback & rebate) που καταβάλλει.Στο μεγάλο αυτό ζήτημα, αναφέρθηκε ο πρόεδρος του ΣΦΕΕ, Ολύμπιος Παπαδημητρίου.
«Η μείωση της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης στα χρόνια της κρίσης ήταν δραματική (πάνω από 60%), γεγονός που είχε άμεσο αντίκτυπο στους πολίτες της χώρας. Εξαιτίας του κλειστού, σταθερού εδώ και 4 χρόνια, φαρμακευτικού προϋπολογισμού, η Ελλάδα συνεχίζει για 5 χρόνια να έχει χαμηλότερη δημόσια κατά κεφαλήν φαρμακευτική δαπάνη (188 ευρώ) και από το Μ.Ο. των χωρών του ευρωπαϊκού νότου (246 ευρώ) και από τον αντίστοιχο των χωρών της Ε.Ε. συνολικά (303 ευρώ) -των 23 χωρών της ΕΕ που διαθέτουν σχετικά στοιχεία.
Και όσο η φαρμακοβιομηχανία συνεισφέρει στο σύστημα μέσω των υποχρεωτικών επιστροφών, οι ασθενείς δεν στερήθηκαν τα φάρμακά τους μέχρι τώρα. Για τα έτη 2012-2018 πληρώσαμε σε υποχρεωτικές επιστροφές κι εκπτώσεις 5,3 δισ. ευρώ! Δηλαδή χρηματοδοτήσαμε τη φαρμακευτική περίθαλψη των πολιτών με το ποσό αυτό. Τα όρια όμως έχουν εξαντληθεί. Δεν μπορούμε όμως να συνεχίσουμε σε αυτόν τον ρυθμό. Ήδη για το πρώτο δίμηνο (Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2019) το clawback του ΕΟΠΥΥ είναι αυξημένο κατά 16% συγκριτικά με το πρώτο δίμηνο του 2018!
Η είσοδος νέων καινοτόμων θεραπειών στη χώρα καθίσταται προβληματική, ενώ δεν αποκλείεται να κινδυνεύσουν να λείψουν από την αγορά και καθιερωμένες θεραπείες που ήδη χρησιμοποιούνται από σημαντικό αριθμό ασθενών» τόνισε ο πρόεδρος του ΣΦΕΕ και πρόσθεσε: «Με την παρούσα κατάσταση καθίσταται ανύπαρκτη κάθε δυνατότητα μελλοντικού σχεδιασμού και απομακρύνεται το τρένο της ανάπτυξης. Βγήκαμε από τα μνημόνια, αλλά όχι από την κρίση».
Σύμφωνα με τον κ. Παπαδημητρίου, τέσσερις είναι οι αναγκαίοι άξονες για την ανάσχεσης της αυξητικής τάσης των υπερβάσεων της φαρμακευτικής δαπάνης:
1. Με την ολοκλήρωση των δομικών αλλαγών και την πλήρη εφαρμογή των νομοθετημένων μεταρρυθμίσεων για τον έλεγχο της κατανάλωσης φαρμάκου και τη μείωση της σπατάλης, όπως θεραπευτικά πρωτόκολλα, ηλεκτρονική συνταγογράφηση στα νοσοκομεία, μητρώα ασθενών, αξιολόγηση τεχνολογιών υγείας, επιτροπή διαπραγμάτευσης, ηλεκτρονικός φάκελος ασθενούς κ.α.
2. Με την τοποθέτηση ορίων στο clawback και την εισαγωγή της συνυπευθυνότητας με την Πολιτεία στην υπέρβαση της δαπάνης, όπως γίνεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ώστε να διασφαλιστεί κάποια προβλεψιμότητα και ομαλότητα στην αγορά.
3. Με τη σύναψη μνημονίου συνεργασίας με την Πολιτεία, διάρκειας 3-5 ετών, όπου θα διαμορφώνεται ένα συνοπτικό πλαίσιο στόχευσης για όλους τους εμπλεκόμενους φορείς.
4. Με την παροχή αναπτυξιακών κινήτρων για την ενίσχυση των συνεργειών των διεθνών με τις ελληνικές εταιρίες και την προσέλκυση επενδύσεων για κλινικές μελέτες.
«Τα χρήματα που αφαιρούνται από τις φαρμακευτικές επιχειρήσεις είναι χρήματα που αφαιρούνται από την πραγματική οικονομία εις βάρος του κοινωνικού συνόλου και παράγουν μεγαλύτερα ελλείμματα από αυτά που καλούνται λογιστικά να καλύψουν. Ελλείματα σε θέσεις εργασίας, σε νέες επενδύσεις, στη συγκράτηση νέων επιστημόνων στη χώρα, στην είσοδο νέων τεχνολογιών και νέων φαρμάκων, και πάνω από όλα ελλείματα στην υγεία των πολιτών. Αυτή την πορεία του κλάδου πρέπει να σταματήσουμε!» κατέληξε ο πρόεδρος του ΣΦΕΕ.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr