Νέα βιοτεχνολογική μέθοδος με γενετικά μεταλλαγμένο αραχνο-μετάξι

Πιο αναλυτικά, οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον καθηγητή Ντόναλντ Τζάρβις του πανεπιστημίου του Γουαϊόμινγκ κατάφεραν να ενσωματώσουν ειδικές πρωτεΐνες από αράχνες στο παραγόμενο μετάξι των μεταξοσκωλήκων, οι οποίες το καθιστούν πιο ελαστικό και επιδεκτικό επέκτασης, με αποτέλεσμα να είναι καταλληλότερο για διάφορες εφαρμογές, ιδίως στο πεδίο της ιατρικής, π.χ. για καλύτερη συρραφή τραυμάτων, σε τεχνητούς συνδέσμους, τένοντες, «σκαλωσιές» ιστών, μικρο-κάψουλες κ.α.

Μάλιστα, τέτοια γονίδια αραχνών που παράγουν τις πρωτεΐνες για τη δημιουργία του ιστού τους, είχαν στο παρελθόν εισαχθεί και σε άλλους οργανισμούς ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν κατέστη εφικτό να παραχθούν σημαντικές ποσότητες πρωτεϊνών μεταξιού, ώστε να υπάρξει εμπορική αξιοποίηση.

Η νέα βιοτεχνολογική μέθοδος ξεπέρασε αυτές τις δυσκολίες, δημιουργώντας ανθεκτικές και ίνες «αραχνο-μεταξιού».

Το νέο βιο-υλικό μπορεί να αξιοποιηθεί μελλοντικά σε πολλές εφαρμογές, προηγουμένως όμως πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος μαζικής παραγωγής του, κάτι που ακόμα συναντά δυσκολίες. Όμως οι αράχνες είναι επιθετικές και επιρρεπείς στον κανιβαλισμό, με συνέπεια να είναι αδύνατο να «χειραγωγηθούν» σε μεγάλους αριθμούς και σε πυκνοκατοικημένες αποικίες (όπως οι μεταξοσκώληκες) για τη μαζική παραγωγή μεταξιού.

Γι' αυτό, η εναλλακτική λύση φαίνεται πως είναι η μεταφορά γονιδίων τους σε μεταξοσκώληκες, ώστε αυτοί να παράγουν το «αραχνο-μετάξι». Οι συνθετικές ίνες, που κατάφεραν ήδη να παράγουν οι Αμερικανοί επιστήμονες από τους διαγονιδιακούς μεταξοσκώληκες, είναι σημαντικά πιο ανθεκτικές από αυτές που παράγουν οι μη μεταλλαγμένοι και εξίσου ανθεκτικές με τον ιστό της αράχνης.