Η οικογένεια δίνει στα παιδιά τα εφόδια για ισορροπία, σεβασμό, εμπιστοσύνη, αγάπη

Ένα παιδί που μεγαλώνει με ισορροπία, με τις αρχές του σεβασμού, της εμπιστοσύνης, με άπλετη αγάπη και υπομονή, έχει όλα τα εφόδια να γίνει στο μέλλον ένας ισορροπημένος ενήλικος, όπως επισημαίνει στο Newsbomb.gr, η ψυχολόγος Στέλλα Αργυρίου.

Οι γονείς που προσέχουν τον τρόπο ανατροφής του παιδιού τους, θέτοντας όρια, προσέχοντάς το, αφουγκραζόμενοι τις ανάγκες του, χωρίς να ξεφεύγουν, ουσιαστικά δίνουν στο παιδί τους το πολυτιμότερο δώρο. Εμφυσώντας του τις αξίες στις οποίες οι ίδιοι πιστεύουν, με το παράδειγμά τους πρωτίστως και τη συνέπεια των λόγων και των έργων τους, μπορούν να είναι βέβαιοι πως γίνεται αυτό που πρέπει.

Φυσικά, όπως εξηγεί η κ. Αργυρίου, από μία οικογένεια δεν λείπουν οι συγκρούσεις, οι διαφωνίες, οι στιγμές «ανισορροπίας». Εκεί είναι που χρειάζεται όμως, οι ίδιοι οι γονείς να επιβάλλουν τους όρους ώστε κάθε διαφωνία να επιλύεται εντός της οικογένειας: «Η ανατροφή, το μεγάλωμα των παιδιών, η βιώσιμη συνύπαρξη γονιών – παιδιών έχει να κάνει με πολλές ασυμφωνίες, έχει να κάνει με τριβές, με υγιή αντιπαράθεση. Μέσα από όλα αυτά, σχηματίζεται η ταυτότητα των παιδιών μας κι ενώ η ψυχική ισορροπία πολλές φορές μπορεί να ταράζεται, ουσιαστικά δομείται εξαρχής. Διότι, εφόσον έχουν δοθεί οι σωστές βάσεις, όλο αυτό είναι διαχειρίσιμο».

«Η οικογένεια είναι η πρώτη κυψέλη κοινωνικής μας ενσωμάτωσης, γι’ αυτό και βλέπουμε πως αποτελεί σημείο αναφοράς» τονίζει η ίδια και μας εξηγεί πως το παιδί, ειδικά στα πρώτα στάδια της ζωής του είναι απόλυτα εξαρτημένο από την οικογένειά του και ως προς την επιβίωσή του αλλά και ως προς την ψυχική του ανάπτυξη. Το πώς μεγαλώνουμε έχει να κάνει πρωτίστως με τα ερεθίσματα που παίρνουμε από τους ανθρώπους που είναι γύρω μας. «Στην οικογένεια, λοιπόν, οφείλεται η ισορροπία, ο σεβασμός, η εμπιστοσύνη, η αγάπη, αλλά κυρίως, η αποδοχή», επισημαίνει η ειδικός, τονίζοντας παράλληλα πως τυχόν έλλειψή τους, τυχόν αδιαφορία των γονέων για την ανάπτυξη του παιδιού και «αντικατάστασή» τους από κάποιον τρίτο – που μπορεί να είναι η τηλεόραση, το διαδίκτυο ή η κοινωνία εν γένει, μπορεί να τα εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα.

Διότι, υπογραμμίζει η κ. Αργυρίου ένα παιδί που θα μεγαλώσει με αυτές τις αξίες, του σεβασμού, της αγάπης, της εμπιστοσύνης θα μπει στην ενήλικη ζωή του πλήρως εφοδιασμένο.

Προκειμένου να επιτευχθεί αυτό, πάντως, απαιτούνται όρια: «Τα όρια πρέπει να υπάρχουν, να είναι σαφή και είναι πάρα πολύ σημαντικά, καθώς εξασφαλίζουν στο παιδί την ασφάλεια. Βλέπω πολλούς γονείς που τα φοβούνται. Να μην τα φοβάστε τα όρια. Ασφάλεια, για ένα παιδί, σημαίνει στο μέλλον ελευθερία. Γι’ αυτό, το να βάζεις όρια στο παιδί, είναι μια διαδικασία που του μένει και διαρκεί και για μια ζωή. Τα όρια λοιπόν στη γονεϊκότητα, σημαίνουν φροντίδα. Είναι ένα σημείο, στο οποίο συναντιόμαστε παιδιά και γονείς, προκειμένου να συνεργαστούμε και η συνεργασία αυτή, που όπως είπαμε έχει πολλές πλευρές, προσφέρει και δημιουργεί την ανάπτυξη ελευθερίας, που τα παιδιά στο μέλλον θα τα χρειαστούν».

Η κυρία Αργυρίου στέκεται στο πόσο σημαντική είναι η θωράκιση του παιδιού με τις σωστές βάσεις από την οικογένεια, ώστε ό,τι κι αν συναντήσει στη ζωή του, όσες επιρροές κι αν δεχτεί και όσοι «πειρασμοί» κι αν βρεθούν μπροστά του, να μπορεί να διατηρήσει τις αρχές και τις αξίες του. Στη σύγχρονη εποχή, που πολλοί γονείς, είτε με τη δικαιολογία του υπερφορτωμένου προγράμματος είτε με όποια άλλη, παραχωρούν στην τηλεόραση, στο διαδίκτυο, στις παρέες, μέρος του ρόλου της διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους, αυτή η επισήμανση έρχεται να ταρακουνήσει όσο χρειάζεται: «Εφόσον έχουμε δώσει τις σωστές βάσεις, ένα παιδί επηρεάζεται, αλλά ως έναν βαθμό. Δεν θα αλλάξει η βάση του, δεν θα αλλάξει ο χαρακτήρας του, δεν θα αλλάξει αυτό που έχει μάθει από το σπίτι. Ένα παιδί που έχει μεγαλώσει με όρια, με σεβασμό, με αποδοχή, με αγάπη, όποιες κι αν είναι οι παρέες του, ό,τι κι αν παρακολουθεί στο διαδίκτυο, με όποιον κι αν συναντηθεί στη ζωή του, δεν μπορεί παρά να μεταβολίσει την εμπειρία με τον τρόπο που έχει μάθει».

«Το διαδίκτυο είναι ένα χρήσιμο εργαλείο, δυστυχώς όμως τείνει να γίνει ‘γονιός’, γιατί δεν καταλαβαίνουμε πόσο σημαντική είναι η καθοδήγηση, καθώς για το παιδί, πάντοτε το πιο ισχυρό παράδειγμα είμαστε εμείς» τονίζει ξεκάθαρα η ίδια.

Δείτε ΕΔΩ ολόκληρο το αφιέρωμα για την ψυχική ισορροπία των παιδιών