Χωρίς δομές περίθαλψης οι ασθενείς με Alzheimer
Στις δομές που λειτουργούν από τις 25 εταιρίες Alzheimer στη χώρα, καλύπτονται μόλις 5000 ασθενείς, από τους οποίους οι 1000 βρίσκονται στην Αθήνα. Όσον αφορά τους 250 εργαζόμενους στις δομές αυτές, παραμένουν απλήρωτοι, μέσα στην περίοδο της κρίσης.
Η άνοια, με το 60% των περιστατικών να αφορούν τη νόσο Alzheimer, ήλθε στο προσκήνιο με την αύξηση του αριθμού των ατόμων της Τρίτης Ηλικίας. Σήμερα, πάσχουν από άνοια, 36 εκατομμύρια άτομα διεθνώς, ενώ αν δεν βρεθεί θεραπεία, ο αριθμός αυτός θα διπλασιαστεί στην επόμενη εικοσαετία και θα τριπλασιαστεί μέχρι το 2050. Το κόστος της άνοιας, υπολογίστηκε το 2010 σε 604 δισ. δολ., δηλαδή στο 1% του παγκόσμιου ΑΕΠ.
Τα παραπάνω ανακοίνωσαν σε συνέντευξη Τύπου, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νόσου Alzheimer στις 21 Σεπτεμβρίου, από τον Γενικό Διευθυντή της Διεθνούς Ένωσης για τη Νόσο Alzheimer κ. Marc Wortmann, την Πρόεδρο της Εταιρείας Νόσου Alzheimer & Συναφών Διαταραχών Αθηνών και της Ελληνικής Εταιρείας Άνοιας κ. Παρασκευή Σακκά, και την Πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Νόσου Alzheimer, καθηγήτρια ΑΠΘ κ. Μάγδα Τσολάκη.
Σύμφωνα με τους ομιλητές, στη νόσο Alzheimer μαζί με τον ασθενή πάσχει όλη η οικογένεια. Οι 198.000 ασθενείς με άνοια φροντίζονται κατά 90% στο σπίτι από 400.000 φροντιστές- μέλη των οικογενειών των ασθενών (σύζυγοι, παιδιά, αδέλφια). Οι αυξημένες απαιτήσεις φροντίδας των ασθενών με άνοια, επιδρούν στην υγεία των περιθαλπόντων, επηρεάζουν τη συμμετοχή τους σε κοινωνικές και επαγγελματικές δραστηριότητες, περιορίζουν τον ελεύθερο χρόνο τους, κλονίζουν την κοινωνική τους θέση και απειλούν την οικονομική τους ασφάλεια.
«Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν εξειδικευμένες δομές φιλοξενίας ασθενών με άνοια, δεν υπάρχουν επιδόματα για περιθάλποντες ακόμη και στα προχωρημένα στάδια της άνοιας, δεν διατίθενται κονδύλια για έρευνα και δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο για θέματα που αφορούν ασθενείς με άνοια», ανέφερε η κ. Σακκά, η οποία είχε συνάντηση στο υπουργείο Υγείας κατά την οποία της ζητήθηκε να καταθέσει προτάσεις για τις ανάγκες των ασθενών και τον προσδιορισμό συγκεκριμένων κριτηρίων για την περίθαλψή τους.
Σύμφωνα με την κ. Σακκά, οι πολλαπλές και εξειδικευμένες ανάγκες των ασθενών με άνοια στην Ελλάδα καλύπτονται στο μεγαλύτερο ποσοστό τους από τις 25 Εταιρείες Alzheimer. Τα 11 Κέντρα Ημέρας των οργανώσεων αυτών, σε όλη την Ελλάδα είναι Μονάδες Ημερήσιας Θεραπευτικής Φροντίδας των ασθενών και συγχρόνως παρέχουν εκπαίδευση και υποστήριξη στους περιθάλποντες και τις οικογένειες των πασχόντων. Τα δομημένα προγράμματα γνωστικής άσκησης που παρέχουν δωρεάν τα Κέντρα Ημέρας των Εταιρειών Alzheimer απευθύνονται σε ασθενείς με Ήπια Νοητική Διαταραχή (προ-στάδιο της άνοιας) και ασθενείς που βρίσκονται στα αρχικά και μεσαία στάδια της νόσου Alzheimer.
Οι έρευνες δείχνουν ότι η συστηματική συμμετοχή σε τέτοιου είδους προγράμματα για μεγάλο χρονικό διάστημα βοηθά να σταθεροποιηθούν ή ακόμα και να βελτιωθούν οι νοητικές λειτουργίες των ασθενών που σε αντίθετη περίπτωση θα παρουσίαζαν αργή πτωτική πορεία. Έτσι τα προγράμματα αυτά ενισχύουν σημαντικά τα αποτελέσματα της φαρμακευτικής αγωγής. Παρότι όμως ο αριθμός των Κέντρων Ημέρας είναι δυσανάλογα μικρός σε σχέση με τις ανάγκες των ασθενών, οι οικονομικές περικοπές οδηγούν στο κλείσιμο των λίγων υφιστάμενων δομών και υπηρεσιών, σημείωσε η κ. Σακκά.
Από την πλευρά της η κ. Τσολάκη, παρατήρησε σημαντική αύξηση των κρουσμάτων τα τελευταία χρόνια, τονίζοντας ότι το 2004 ο αριθμός των ασθενών στην Ευρώπη ήταν 4 εκατομμύρια, ενώ σήμερα διεθνώς, ξεπερνά τα 36 εκατομμύρια. Τα νέα περιστατικά κάθε χρόνο, είναι περισσότερα από τα περιστατικά εγκεφαλικών επεισοδίων, καρκίνου μαστού και σακχαρώδη διαβήτη, μαζί. Η νόσος συνήθως ξεκινά στα 75 έτη, ενώ σε ηλικίες κάτω των 65 ετών δεν ξεπερνά το 7-10% των περιστατικών.
Από την πλευρά του, ο Γενικός Διευθυντής της ADI κ. Marc Wortmann, τόνισε ότι όταν η νόσος αντιμετωπίζεται σωστά εξαρχής το κόστος περίθαλψης μειώνεται. Αντιθέτως, οι ασθενείς με άνοια καταλήγουν στα Νοσοκομεία και τότε το κόστος είναι τεράστιο. Σημείωσε όμως, ότι ακόμη η νόσος δεν αντιμετωπίζεται σωστά, καθώς σε όλα τα κράτη, οι αρμόδιοι δεν είναι ενήμεροι για το πραγματικό κόστος της. Επιπλέον, οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται την νόσο και δεν ζητούν βοήθεια όταν εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα.