Επικίνδυνη για τη δημόσια Υγεία η πολιτική Λοβέρδου στα φάρμακα

Ρεπορτάζ: Γιάννης Τριήρης

Οι σημαντικές ελλείψεις που παρατηρούνται σήμερα σε πολλά φάρμακα κινδυνεύουν να λάβουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις και τα ράφια των φαρμακείων να μείνουν άδεια, αν ο υπουργός Υγείας συνεχίσει την αλλοπρόσαλλη πολιτική του. Με την παράλογη και ανερμάτιστη εμμονή του στις διαρκείς μειώσεις των τιμών των φαρμάκων –χωρίς καμία σχετική μελέτη και επιχειρηματολογία- ο Ανδρέας Λοβέρδος έχει μετατραπεί σε «νούμερο 1» κίνδυνο για τη δημόσια Υγεία.

Ως γνωστόν, οι τιμές των φαρμάκων στην Ελλάδα είναι ήδη από τις χαμηλότερες στον κόσμο. Αυτό έχει ως συνέπεια ορισμένες φαρμακαποθήκες να προτιμούν να προχωρούν σε εξαγωγές των φαρμάκων στο εξωτερικό, όπου επιτυγχάνουν καλύτερες τιμές, αντί να τα διαθέτουν στην εγχώρια αγορά. Ετσι, συχνά παρατηρούνται σημαντικές ελλείψεις σκευασμάτων στα φαρμακεία της χώρας μας.

Όπως διαβεβαιώνουν άνθρωποι που γνωρίζουν πολύ καλά την αγορά, σε περίπτωση που οι τιμές μειωθούν περαιτέρω με παρέμβαση Λοβέρδου, τα ράφια των φαρμακείων απλά θα αδειάσουν. Με άλλα λόγια, φθηνά φάρμακα δε θα υπάρχουν στα φαρμακεία, αλλά μόνο στο μυαλό του Α. Λοβέρδου!

Ήδη, τις καταστροφικές συνέπειες ενός ακόμη κυβερνητικού λάθους βιώνει ο παραγωγικός ιστός της χώρας μας και κυρίως η ελληνική φαρμακοβιομηχανία, που σ’ αυτές τις εξαιρετικά δύσκολες στιγμές της οικονομικής κρίσης, με το κατάλληλο μίγμα πολιτικής, θα μπορούσε να αποτελέσει το μεγάλο ανάχωμα στην κρίση.

Κατά κοινή αποδοχή, ένα από τα μεγαλύτερα διαρθρωτικά προβλήματα της χώρας μας είναι η έλλειψη παραγωγής, που ντε φάκτο δημιουργεί πλούτο και θέσεις εργασίας. Δυστυχώς και στο θέμα της φαρμακοβιομηχανίας, η κυβέρνηση επέλεξε την εύκολη αλλά και αναποτελεσματική λύση των οριζόντιων περικοπών των τιμών των φαρμάκων, με στόχο την περιστολή της συνολικής φαρμακευτικής δαπάνης. Παρότι είναι αμφίβολο κατά πόσον ο στόχος επιτεύχθηκε, είναι βέβαιο ότι με την πολιτική των οριζόντιων περικοπών το μόνο που έχει επιτευχθεί είναι το πάγωμα των επενδύσεων στην ελληνική φαρμακοβιομηχανία και η συνεχής απομείωση της δυναμικής της.

Η κυβέρνηση, όμως, αγνοεί επιδεικτικά και στην πολιτική για την φαρμακοβιομηχανία την αναπτυξιακή διάσταση που έχει ο κλάδος και εφαρμόζει μέτρα μόνο προς την κατεύθυνση της περιστολής των κρατικών δαπανών.

Οι Έλληνες φαρμακοβιομήχανοι τους τελευταίους μήνες κρούουν συνεχώς τον κώδωνα του κινδύνου για το μέλλον του κλάδου και έχουν καλέσει την κυβέρνηση να εντάξει στη φαρμακευτική της πολιτική πέρα από τον έλεγχο των δαπανών και αναπτυξιακό προσανατολισμό. Η λύση δεν είναι ο αφανισμός του κλάδου με τον καθορισμό τιμών σε πολλές περιπτώσεις ακόμη και κάτω του κόστους παραγωγής, που θα οδηγήσουν στην μείωση ή ακόμη και στην αναστολή παραγωγής φαρμάκων και στην αντικατάσταση τους με εισαγόμενα από τρίτες χώρες χαμηλής τιμής και αμφίβολης ποιότητας ή από νεότερα ακριβότερα εισαγόμενα. Η λύση είναι ο καθορισμός ρεαλιστικών τιμών για τα επώνυμα γενόσημα φάρμακα που παράγονται στην Ελλάδα προκειμένου να παραμείνουν στην αγορά. Ο έλεγχος της φαρμακευτικής δαπάνης μπορεί επίσης να επιτευχθεί με τη διενέργεια κλειστών διαγωνισμών σε νοσοκομεία και ασφαλιστικούς φορείς και κυρίως με τον έλεγχο της συνταγογράφησης μέσω θεραπευτικών πρωτοκόλλων και την πλήρη μηχανοργάνωση ταμείων και νοσοκομείων και όχι με την εκτόπιση των ελληνικών φαρμάκων από την αγορά, που θα έχει καταστροφικές συνέπειες γενικότερα για την ελληνική οικονομία και την κοινωνία. Γιατί οι ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες εκτός του ότι προσφέρουν φάρμακα υψηλής ποιότητας και χαμηλής τιμής, διατηρούν 25 παραγωγικές μονάδες στην Ελλάδα και απασχολούν σχεδόν 20.000 εργαζόμενους, ενώ πραγματοποιούν και εξαγωγές σε 80 χώρες στον κόσμο.