Άννα Φρόιντ: Πρωτοπόρος στην παιδική ψυχανάλυση

Η Άννα Φρόιντ (3 Δεκεμβρίου 1895 με 9 Οκτωβρίου 1982) ήταν το έκτο και τελευταίο παιδί του Σίγκμουντ Φρόιντ και της Μάρθας Bernays .

Γεννήθηκε στη Βιέννη και ακολούθησε το δρόμο του πατέρα της και μαζί συνέβαλαν ιδιαιτέρως στο πεδίο της ψυχανάλυσης .

Παράλληλα με την Melanie Klein, η Άννα Φρόιντ θεωρείται ο ιδρυτής της ψυχαναλυτικής ψυχολογίας του παιδιού.

Μεγάλωσε στο σπίτι του Sigmund Freud που ήταν ο ιδρυτής της ψυχολογίας. Κάτω από το φτερό του μεγάλωσε με βαθιά προσήλωση και αγάπη για τον ίδιο και το πεδίο της ψυχανάλυσης. Πολλοί θα έλεγαν ότι ήταν "η κόρη του πατέρα της," όμως ήταν περισσότερο ανεξάρτητη από πολλούς.

Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της, ήταν αφιερωμένο στον πατέρα της και το έργο του, όμωε μετά το θάνατο του πατέρα της, η καριέρα της άνθισε.

Έχει δημοσιεύσει πολλά βιβλία δικά της, αυστηρή τήρηση των κανόνων που ο πατέρας της είχε οριστεί, αλλά προχωρώντας και σε επεκτάσεις όπου είχε την ευκαιρία.

Έγινε γνωστή για το έργο της με τα παιδιά και ιδιαίτερα με τα παιδιά που υποβάλλονται σε ανάλυση καθώς η ίδια ήταν και δασκάλα.

Άρχισε την ψυχαναλυτική πρακτική των παιδιών το 1923 στη Βιέννη. Κατά την παραμονή της στη Βιέννη, είχε μια βαθιά επιρροή από τον Έρικ Έρικσον , ο οποίος πήγε αργότερα για να επεκτείνει το πεδίο της ψυχανάλυσης και της ψυχολογίας του Εγώ.

Το 1938 μετακόμισε στην Αγγλία για να ξεφύγει από τη ναζιστική κυριαρχία. Κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου μελέτησε την ανάπτυξη των άστεγων παιδιών.

Χάραξε τη δική της πορεία στην παιδική ψυχανάλυση το 1947 και τη δική της κλινική το 1952. Σε όλο το υπόλοιπο της ζωής της, συνέχισε να γράφει τα σημαντικά έγγραφα στον τομέα της. Πέθανε τον Οκτώβρη του 1982, στο Λονδίνο, Αγγλία.